Gníoṁarṫa 10
10
Caibidil X
Glactar Cornélius isteaċ san Eaglais. Taiḋḃreaṁ Ṗeadair.
1Agus ḃí fear áiriṫe i gCaesarea, darḃ ainm Cornélius, ceanntúir na buiḋne dá ngoirtear an ḃuiḋean Iodáileaċ,
2Duine cráiḃṫeaċ, a raiḃ eagla Dé air féin agus ar a ṫeaġlaċ go h-iomlán, a ġníoḋ mórán ḋéirce ar na daoine, agus a ḃíoḋ de ṡíor ag guiḋe Dé.
3Tuairim ar an naoṁaḋ h-uair de’n lá, ċonnaic sé seo go soiléir i ḃfís aingeal le Dia ag teaċt isteaċ ċuige, agus ag ráḋ leis: A Ċornéliuis.
4Agus ag stánaḋ dó-san air, ġaḃ eagla é, agus duḃairt: Cad é sin, a Ṫiġearna? Agus duḃairt sé leis: Ċuaiḋ d’urnaiġṫe agus do ḋéirc suas ċun cuiṁne ort i láṫair Dé.
5Agus anois cuir fir go h-Ioppe, agus goir annseo duine áiriṫe, Síomon, ar cóṁainm dó Peadar:
6Tá sé ar aoiḋeaċt ag tonnadóir áiriṫe, darab ainm Síomon, a ḃfuil a ṫeaċ cois na fairrge: innseoċaiḋ sé seo duit cad é is cóir duit a ḋéanaṁ.
7Agus nuair a d’imṫiġ an t-aingeal a laḃair leis, ġoir sé beirt ṡearḃóntaí leis, agus saiġdiuir a raiḃ eagla an Tiġearna ann, de’n ṁuinntir a ḃí faoi.
8Agus nuair a d’innis sé gaċ uile níḋ dóiḃ, ċuir sé go h-Ioppe iad.
9Agus lá ar n-a ḃáraċ, nuair a ḃí siad-san ar a n-aistear, agus iad ag teaċt i n-aice na caṫraċ, ċuaiḋ Peadar suas ar ṁullaċ an tiġe a ḋéanaṁ urnaiġe timċeall na seiseaḋ h-uaire.
10Agus ó ḃí ocras air, ḃí fonn iṫte air. Agus le linn dóiḃ a ḃeiṫ ag ullṁuġaḋ, ṫáinic eacstais ar a aigne:
11Agus ċonnaic sé neaṁ ar foscailt, agus soiṫeaċ áiriṫe ag teaċt anuas, aṁail línéadaċ ṁór, a ċeiṫre coirnéil ceangailte, dá leigin anuas ó neaṁ go dtí an talaṁ,
12Ar a raiḃ beiṫiḋiġ ċeiṫre gcos de’n uile ċinéal, agus piasta an talaiṁ, agus éanaċa an aeir.
13Agus ṫáinic guṫ ċuige: Éiriġ, a Ṗeadair, marḃ, agus iṫ.
14Aċt duḃairt Peadar: Go mba i ḃfad uaim é, a Ṫiġearna, óir níor iṫ mé aon rud coitċeann ná neaṁġlan ariaṁ.
15Agus ṫáinic an guṫ ċuige arís an dara h-uair: Ná h-abair-se gur coitċeann an níḋ a ndearna Dia a ġlanaḋ.
16Agus ṫárla seo fá ṫrí: agus ar an ḃomaite tugaḋ an soiṫeaċ suas arís ar neaṁ.
17Agus tráṫ a ḃí Peadar i n-aṁras ina intinn féin fá ḃríġ na físe a ċonnaic sé: féaċ, na fir a ċuir Cornélius, agus a ḃí ag cuartuġaḋ teaċ Ṡíomoin, ḃí siad ina seasaṁ ag an doras.
18Agus nuair a leig siad scairt, d’ḟiafruiġ siad an raiḃ Síomon, ar ċóṁainm dó Peadar, ag baint faoi annsin.
19Agus le linn do Ṗeadar a ḃeiṫ ag smaoineaḋ ar an ḟís, duḃairt an Spiorad leis: Féaċ, tá trí fir do iarraiḋ.
20Éiriġ, dá ḃríġ sin, gaḃ síos agus imṫiġ i n-aoinḟeaċt leo agus gan aṁras ar biṫ ort: óir is mise a ċuir iad.
21Annsin ċuaiḋ Peadar síos ċuig na fir, agus duḃairt: Féaċ, is mise an té atá siḃ a ċuartuġaḋ: cad é an fáṫ fá dtáinic siḃ?
22Agus duḃairt siad: Tá, Cornélius, ceanntúir, fear cóir a ḃfuil eagla Dé ann, agus deiġ-ċliú aige ó ċineaḋ na n-Iúdaċ go léir, fuair sé freagair ó aingeal naoṁṫa cur fá do ċoinne-se ċun a ṫiġe féin, agus éisteaċt le briaṫra uait.
23Ġá ḋtaḃairt isteaċ dó, dá ḃríġ sin, ṫug sé aoiḋeaċt dóiḃ. Agus lá ar n-a ḃáraċ d’éiriġ sé agus ċuaiḋ sé leo: agus ċuaiḋ cuid de na bráiṫre as Ioppe i n-aoinḟeaċt leis.
24Agus an lá ina ḋiaiḋ sin ṫáinic sé isteaċ go Caesarea. Agus ḃí Cornélius ag fuireaċ leo, agus ġoir sé ċuige a ġaolta agus a ḋlúṫċáirde.
25Agus ṫárla, ag teaċt isteaċ do Ṗeadar, go ndeaċaiḋ Cornélius ina airicis, agus ġá ċaiṫeaṁ féin síos ag a ċosa, ṡléaċt sé dó.
26Aċt ṫóg Peadar suas é, ag ráḋ: Éiriġ, is duine mise fosta.
27Agus ċuaiḋ sé isteaċ, agus é ag cóṁráḋ leis, agus fuair sé mórán a ḃí cruinniġṫe i gcionn a ċéile:
28Agus ḋuḃairt sé leo: Tá a ḟios agaiḃ-se cad é mar is aindliġṫeaċ d’ḟear, arab Iúdaċ é, caidreaṁ a ḋéanaṁ le coiṁiġ-ṫeaċ, ná teaċt dá ċóṁair: aċt d’ḟoillsiġ Dia daṁ-sa gan duine coitċeann ná neaṁġlan a ṫaḃairt ar aoinneaċ ar biṫ.
29Ar an aḋḃar sin, táinic mé gan ṁainneaċtain nuair a cuireaḋ fá mo ċoinne. Fiafruiġim díḃ, dá ḃríġ sin, cad é an fáṫ fár ċuir siḃ fá mo ċoinne?
30Agus duḃairt Cornélius: Ceiṫre lá gus an uair seo ó ṡoin, ḃí mé ag guiḋe i mo ṫiġ ar an naoṁaḋ h-uair, agus féaċ, ṡeasuiġ fear ós mo ċóṁair i gculaiṫ ġil, agus duḃairt:
31A Ċornélius, h-éisteaḋ d’urnaiġe, agus tá do ḋéirc i gcuiṁne i láṫair Dé.
32Ar an aḋḃar sin, cuir go h-Ioppe, agus goir annseo Síomon, ar cóṁainm dó Peadar: tá sé ar aoiḋeaċt i dtiġ Ṡíomoin, tonn-aḋóir, cois na fairrge.
33Ar an aḋḃar sin ċuir mé scéala ċugat ar an ḃall: agus is maiṫ a rinne tú a ṫeaċt. Mar sin de, támuiḋ uilig annseo i d’ḟiaḋnaise ċun gaċ níḋ dár órduiġ an Tiġearna duit a ċluinstin.
34Agus ag fosclaḋ a ḃéil do Ṗeadar, duḃairt sé: Go deiṁin féin tċím, naċ ndearcann Dia ar ṗearsain daoine#Deut. 10, 17; 2 Par. 19, 7; Iób 34, 19; Eagna 6, 8; Eccl. 35, 15; Róṁ. 2, 11; Gal. 2, 6; Eṗ. 6, 9; Col. 3, 25; 1 Pead. 1, 17. ṫar a ċéile.
35Aċt san uile ċineaḋ#10, 35 San uile ċineaḋ ⁊c. Is é sin le ráḋ, bíonn ní aṁáin na h-Iúdaiġ, aċt ciniḋeaċa eile fosta, taitneaṁaċ i láṫair Dé, is cuma cé’n náisiún ar de iad, má ḃíonn eagla Dé ionnta, agus iad an níḋ is cóir a ḋéanaṁ. Aċt san uile ċás is éigean do ḋuine fíor-ċreideaṁ a ḃeiṫ aige ar dtús: óir deir Naoṁ Pól: Gan creideaṁ ní féidir a ḃeiṫ i dtaitneaṁ Dé. (Eaḃ. 11, 6) Mar sin de, seaċnaigiḋ earráid na ndaoine a ṫuigeas ó’n ċainnt sin ṫuas go mb’féidir do gaċ aicme creidiṁ a ḃeiṫ taitneaṁaċ i láṫair Dé. Ní féidir do ċreideaṁ ar biṫ aċt an creideaṁ fíor a ṫeaċt ó Ḋia: caiṫiḋ gur ó aṫair na mbréag ma h-aicmí eile, agus, dá ḃríġ sin, ní ṫaitneann siad ar ċor ar biṫ le Dia na fírinne., is taitneaṁaċ leis an té a mbíonn a eagla ann, agus a ġní an ċóir.
36Ċuir Dia an briaṫar ċuig cloinn Israéil, ag fuagraḋ síotċána tré Íosa Críost: (is é sin is Tiġearna ar gaċ aoinneaċ).
37Is eol díḃ an níḋ a ṫárla fríd Iudaia go h-uile; óir ṫoisiġ sé ó’n Ġailile i ndiaiḋ an ḃaistiḋ a ṡeanmóir Eoin,#Lúc. 4, 14.
38Íosa as Nasair: mar a rinne Dia é d’ungaḋ leis an Spiorad Naoṁ, agus le cuṁaċt, agus ċuaiḋ sé ṫart ag déanaṁ na maiṫe, agus ag leiġeas a mbíoḋ dá gcráḋaḋ ag an diaḃal, óir ḃí Dia leis.
39Agus tá sinne i n-ár ḃfiaḋnaisiġ ar gaċ uile níḋ dá ndearna sé i dtír na n-Iúdaċ, agus i n-Ierusalem, agus ċuir siad ċun báis é, ġá ċroċaḋ dóiḃ ar ċrann.
40Ṫóg Dia suas é seo ar an treas lá, agus ṫug sé é le foill-siuġaḋ,
41Ní do’n ṗobal uilig, aċt d’ḟiaḋnaisiġ a ḃí toiġte roiṁ ré ag Dia: dúinne ad’iṫ agus a d’ól ina ċuideaċta i ndiaiḋ a eiséiriġe ó ṁarḃaiḃ.
42Agus d’órduiġ sé dúinne seanmóireaċt a ḋéanaṁ do na daoine, agus fiaḋnaise a ṫaḃairt gurab é féin an té a ndearna Dia breiṫeaṁ ar ḃeoḋa agus ar ṁairḃ de.
43Ġní na fáiḋe uilig fiaḋnaise dó-san, gur tré n-a ainm a ġeiḃ gaċ aoinneaċ dá gcreideann ann maiṫeaṁnas peacaiḋe.#Ier. 31, 34; Miċeas 7, 18.
44Le linn do Ṗeadar a ḃeiṫ go fóill ag ráḋ na mbriaṫar sin, ṫuirling an Spiorad Naoṁ ar a raiḃ ag éisteaċt leis an ḃriaṫar.
45Agus ḃí iongantas ar ċreidṁiġ an timċeallġeárrṫa, a ṫáinic le Peadar, gur doirteaḋ grásta an Spioraid Naoiṁ amaċ ar na ciniḋeaċa fosta.
46Óir ċuala siad iad ag laḃairt le teangaċa, agus ag molaḋ Dé.
47Annsin d’ḟreagair Peadar: An féidir do ḋuine ar biṫ uisce a ṫoirmeasc, ċun naċ mbaistṫí iad seo a fuair an Spiorad Naoṁ cóṁ maiṫ linn féin?
48Agus d’órduiġ sé iad a ḃaisteaḋ i n-ainm an Tiġearna Íosa Críost. Annsin d’iarr siad air fanaċt acu seal laeṫe.
Currently Selected:
Gníoṁarṫa 10: ASN1943G
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
