Maitiú 20
20
Caibidil XX
Fáiṫscéal na n-oibriḋṫe san ḟíonġort. Glóirṁian ċlann Ṡebede. Ḃeir Críost aṁarc a súl do ḋá ḋall.
1Is cosaṁail ríoġaċt na ḃflaiṫeas le fear tiġe a ċuaiḋ amaċ go luaṫ ar maidin le luċt oibre d’ḟostóḋ dá ḟíonġort.
2Agus i ndiaiḋ réiḋteaċ a ḋéanaṁ leis na h-oibriḋṫe ar ṗiġinn san lá, ċuir sé isteaċ ċun a ḟíonġuirt iad.
3Agus ag dul amaċ dó timċeall na tríoṁaḋ h-uaire, ċonnaic sé tuilleaḋ ina seasaṁ gan obair i n-áit an ṁargaiḋ.
4Agus duḃairt sé leo: Téiġigiḋ siḃ-se fosta isteaċ ċun mo ḟíonġuirt, agus ḃéarḟaiḋ mé díḃ cibé a ḃéas ceart.
5Agus ar ṡiuḃal leo-san. Agus ċuaiḋ sé amaċ arís timċeall na seiseaḋ agus na naoṁaḋ h-uaire, agus rinne sé mar an gcéadna.
6Agus timċeall na h-aonṁaḋ h-uaire déag ċuaiḋ sé amaċ, agus fuair sé tuillead ina seasaṁ, agus deir sé leo: Cad ċuige a ḃfuil siḃ ḃur seasaṁ annseo i riṫ an lae gan obair?
7Agus deir siad-san leis: De ḃríġ nár ḟostuiġ aoinneaċ sinn. Deir seisean leo: Imṫiġigiḋ siḃ-se fosta isteaċ ċun mo ḟíonġuirt.
8Nuair a ḃí an tráṫnóna ann, deir máiġistir an ḟíonġuirt le n-a stiuḃard: Scairt ar na h-oibriḋṫe agus taḃair a dtuarastal dóiḃ ag toiseaċt leis an méid is moille a ṫáinic agus ag dul go dtí an méid a ṫáinic i gcéaduair.
9Ar ṫeaċt i láṫair, mar sin, do’n méid a ṫáinic timċeall na h-aonṁaḋ h-uaire déag, fuair siad uilig piġinn an duine.
10Nuair a ṫáinic na ċéad daoine i láṫair, ṁeas siad go raiḃ siad ar tí níos mó d’ḟaġáil; aċt fuair siad-san fosta piġinn an duine.
11Agus nuair a fuair siad é, ṫoisiġ siad a ṁonaḃar i n-aġaiḋ ṁáiġistir an tiġe,
12Ag ráḋ: Níor oibir na daoine seo a ṫáinic go mall aċt aon uair aṁáin, agus ċuir tú iad ar ċóiṁeas linne a d’ḟulaing cruaḋtán agus teasḃaċ an lae.
13D’ḟreagair seisean duine acu, agus duḃairt: A ċaraid, ní ḟuil mé ag déanaṁ eagcóra ar biṫ ort; nár réiḋtiġ tú liom ar piġinn?
14Glac do ċuid, agus bog leat: is é mo ṫoil a oiread a ṫaḃairt do’n duine seo is deireannaiġe a ṫáinic agus atá mé a ṫaḃairt duit-se.
15An aṁlaiḋ naċ dlisteannáċ daṁ an rud is toil liom#20, 15 An rud is toil liom. Is é sin le ráḋ, an rud is toil liom a ḋéanaṁ le mo ċuid féin, agus le neiṫe a ḃíos ag braṫ ar mo ċórtas féin. a ḋéanaṁ? An droċ-ṡuil atá agat, as siocair go ḃfuil mise maiṫ?
16Sin mar ḃéas an ṁuinntir ḋeiriḋ ar toiseaċ, agus an ṁuinntir ṫoisiġ ar deireaḋ.#Marc. 10, 31; Lúc. 13, 30. Óir tá glaoiḋte ar ṁórán agus ní ḟuil toiġte aċt beagán.
17Agus ag dul suas go h-Ierusalem#Marc. 10, 32; Lúc. 18, 31. do Íosa, ṫug sé an dá ḋeisciobal déag i leaṫ taoiḃ, agus duḃairt leo:
18Féaċ, támuid ag dul suas go h-Ierusalem, agus ḃéarfar suas Mac an Duine do uaċtaráin na sagart agus do na Scríoḃaiḋṫe, agus daorfaiḋ siad ċun báis é.
19Agus ḃéarfaiḋ siad suas do na ciniḋeaċa é go ndéanaiḋ siad fonaṁaid faoi, agus go sciúrsálaiḋ, agus go gcéasaiḋ siad é; agus an treas lá, éireoċaiḋ sé arís.
20Annsin ṫáinic ċuige máṫair ċlann Sebede le n-a cuid mac,#Marc. 10, 35. ag sléaċtaḋ dó, agus ag larraiḋ ruda éigin air.
21Agus duḃairt sé léi: Cad é is toil leat? Deir sise leis: Abair go suiḋfiḋ an ḃeirt ṁac seo agam, duine ar do ḋeis agus duine ar do ċlí, i do ríoġaċt.
22Aċt d’ḟreagair Íosa agus duḃairt: Ní ḟuil a ḟios agaiḃ cad é atá dá iarraiḋ agaiḃ. An dtig liḃ an ċailís atá le h-ól agam-sa d’ól? Deir siad leis: Tig.
23Deir seisean leo: Go dearḃṫa ólfaiḋ siḃ mo ċailís-se: aċt suiḋe ar mo ḋeis nó ar mo ċlí, ní ḟuil a ṫaḃairt sin agam díḃ-se, aċt dóḃṫa sin a ḃfuil sé ullṁuiġṫe fá n-a gcoinne ag m’Aṫair.
24Agus nuair a ċuala an deiċneaḃar é, ḃí fearg orṫa leis an ḃeirt ḋearḃráṫar.#Marc. 10, 41.
25Aċt ġoir Íosa ċuige iad,#Lúc. 22, 25. agus duḃairt: is eol díḃ mar a ċuireas prionnsaí na gciniḋeaċ smaċt orṫa: agus na daoine is mó, cuireann siad a gcuṁaċt i ḃḟeiḋm orṫa.
26Ní mar sin a ḃéas eadraiḃ-se; aċt cibé ar bit ar mian leis a ḃeiṫ ar an té is mó eadraíḃ, bíoḋ sé ina ḟrioṫálaiḋe agaiḃ.
27Agus an té eadraíḃ ar mian leis a ḃeiṫ ina ḟear tosaiġ, béiḋ sé ina ṡeirḃíseaċ agaiḃ.
28Aṁail agus naċ dtáinic Mac an Duine le seirḃís d’ḟaġáil, aċt le seirḃís a ṫaḃairt,#Pilip. 2, 7. agus le n-a anam a ṫaḃairt mar éiric ar son móráin.
29Agus ag dul amaċ as Ierico#Marc. 10, 46; Lúc. 18, 35. dóiḃ, lean sluaġ mór é.
30Agus féaċ, ḋá ḋall a ḃí ina suiḋe ar ṫaoiḃ an ḃóṫair, nuair a ċuala siad go raiḃ Íosa ag dul ṫart, scairt siad amaċ, ag ráḋ: A Ṫiġearna, a Ṁic Ḋáiḃiḋ, déan trócaire orainn.
31Agus ḃagair an sluaġ orṫa a ḃeiṫ ina dtost. Aċt is aṁlaiḋ a ba ṁó a scairt siad-san, ag ráḋ: A Ṫiġearna, a Ṁic Ḋáiḃiḋ, déan trócaire orainn.
32Agus scad Íosa agus ġoir sé orṫa, agus duḃairt: Cad é is toil liḃ go ndéanfainn díḃ?
33Agus deir siad-san leis: A Ṫiġearna, go ḃfoscaltaí ár súla.
34Ḃí truaiġe ag Íosa dóiḃ agus ḃain sé le n-a súla; fuair siad a n-aṁarc ar an ḃomaite, agus lean siad é.
Currently Selected:
Maitiú 20: ASN1943G
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Maitiú 20
20
Caibidil XX
Fáiṫscéal na n-oibriḋṫe san ḟíonġort. Glóirṁian ċlann Ṡebede. Ḃeir Críost aṁarc a súl do ḋá ḋall.
1Is cosaṁail ríoġaċt na ḃflaiṫeas le fear tiġe a ċuaiḋ amaċ go luaṫ ar maidin le luċt oibre d’ḟostóḋ dá ḟíonġort.
2Agus i ndiaiḋ réiḋteaċ a ḋéanaṁ leis na h-oibriḋṫe ar ṗiġinn san lá, ċuir sé isteaċ ċun a ḟíonġuirt iad.
3Agus ag dul amaċ dó timċeall na tríoṁaḋ h-uaire, ċonnaic sé tuilleaḋ ina seasaṁ gan obair i n-áit an ṁargaiḋ.
4Agus duḃairt sé leo: Téiġigiḋ siḃ-se fosta isteaċ ċun mo ḟíonġuirt, agus ḃéarḟaiḋ mé díḃ cibé a ḃéas ceart.
5Agus ar ṡiuḃal leo-san. Agus ċuaiḋ sé amaċ arís timċeall na seiseaḋ agus na naoṁaḋ h-uaire, agus rinne sé mar an gcéadna.
6Agus timċeall na h-aonṁaḋ h-uaire déag ċuaiḋ sé amaċ, agus fuair sé tuillead ina seasaṁ, agus deir sé leo: Cad ċuige a ḃfuil siḃ ḃur seasaṁ annseo i riṫ an lae gan obair?
7Agus deir siad-san leis: De ḃríġ nár ḟostuiġ aoinneaċ sinn. Deir seisean leo: Imṫiġigiḋ siḃ-se fosta isteaċ ċun mo ḟíonġuirt.
8Nuair a ḃí an tráṫnóna ann, deir máiġistir an ḟíonġuirt le n-a stiuḃard: Scairt ar na h-oibriḋṫe agus taḃair a dtuarastal dóiḃ ag toiseaċt leis an méid is moille a ṫáinic agus ag dul go dtí an méid a ṫáinic i gcéaduair.
9Ar ṫeaċt i láṫair, mar sin, do’n méid a ṫáinic timċeall na h-aonṁaḋ h-uaire déag, fuair siad uilig piġinn an duine.
10Nuair a ṫáinic na ċéad daoine i láṫair, ṁeas siad go raiḃ siad ar tí níos mó d’ḟaġáil; aċt fuair siad-san fosta piġinn an duine.
11Agus nuair a fuair siad é, ṫoisiġ siad a ṁonaḃar i n-aġaiḋ ṁáiġistir an tiġe,
12Ag ráḋ: Níor oibir na daoine seo a ṫáinic go mall aċt aon uair aṁáin, agus ċuir tú iad ar ċóiṁeas linne a d’ḟulaing cruaḋtán agus teasḃaċ an lae.
13D’ḟreagair seisean duine acu, agus duḃairt: A ċaraid, ní ḟuil mé ag déanaṁ eagcóra ar biṫ ort; nár réiḋtiġ tú liom ar piġinn?
14Glac do ċuid, agus bog leat: is é mo ṫoil a oiread a ṫaḃairt do’n duine seo is deireannaiġe a ṫáinic agus atá mé a ṫaḃairt duit-se.
15An aṁlaiḋ naċ dlisteannáċ daṁ an rud is toil liom#20, 15 An rud is toil liom. Is é sin le ráḋ, an rud is toil liom a ḋéanaṁ le mo ċuid féin, agus le neiṫe a ḃíos ag braṫ ar mo ċórtas féin. a ḋéanaṁ? An droċ-ṡuil atá agat, as siocair go ḃfuil mise maiṫ?
16Sin mar ḃéas an ṁuinntir ḋeiriḋ ar toiseaċ, agus an ṁuinntir ṫoisiġ ar deireaḋ.#Marc. 10, 31; Lúc. 13, 30. Óir tá glaoiḋte ar ṁórán agus ní ḟuil toiġte aċt beagán.
17Agus ag dul suas go h-Ierusalem#Marc. 10, 32; Lúc. 18, 31. do Íosa, ṫug sé an dá ḋeisciobal déag i leaṫ taoiḃ, agus duḃairt leo:
18Féaċ, támuid ag dul suas go h-Ierusalem, agus ḃéarfar suas Mac an Duine do uaċtaráin na sagart agus do na Scríoḃaiḋṫe, agus daorfaiḋ siad ċun báis é.
19Agus ḃéarfaiḋ siad suas do na ciniḋeaċa é go ndéanaiḋ siad fonaṁaid faoi, agus go sciúrsálaiḋ, agus go gcéasaiḋ siad é; agus an treas lá, éireoċaiḋ sé arís.
20Annsin ṫáinic ċuige máṫair ċlann Sebede le n-a cuid mac,#Marc. 10, 35. ag sléaċtaḋ dó, agus ag larraiḋ ruda éigin air.
21Agus duḃairt sé léi: Cad é is toil leat? Deir sise leis: Abair go suiḋfiḋ an ḃeirt ṁac seo agam, duine ar do ḋeis agus duine ar do ċlí, i do ríoġaċt.
22Aċt d’ḟreagair Íosa agus duḃairt: Ní ḟuil a ḟios agaiḃ cad é atá dá iarraiḋ agaiḃ. An dtig liḃ an ċailís atá le h-ól agam-sa d’ól? Deir siad leis: Tig.
23Deir seisean leo: Go dearḃṫa ólfaiḋ siḃ mo ċailís-se: aċt suiḋe ar mo ḋeis nó ar mo ċlí, ní ḟuil a ṫaḃairt sin agam díḃ-se, aċt dóḃṫa sin a ḃfuil sé ullṁuiġṫe fá n-a gcoinne ag m’Aṫair.
24Agus nuair a ċuala an deiċneaḃar é, ḃí fearg orṫa leis an ḃeirt ḋearḃráṫar.#Marc. 10, 41.
25Aċt ġoir Íosa ċuige iad,#Lúc. 22, 25. agus duḃairt: is eol díḃ mar a ċuireas prionnsaí na gciniḋeaċ smaċt orṫa: agus na daoine is mó, cuireann siad a gcuṁaċt i ḃḟeiḋm orṫa.
26Ní mar sin a ḃéas eadraiḃ-se; aċt cibé ar bit ar mian leis a ḃeiṫ ar an té is mó eadraíḃ, bíoḋ sé ina ḟrioṫálaiḋe agaiḃ.
27Agus an té eadraíḃ ar mian leis a ḃeiṫ ina ḟear tosaiġ, béiḋ sé ina ṡeirḃíseaċ agaiḃ.
28Aṁail agus naċ dtáinic Mac an Duine le seirḃís d’ḟaġáil, aċt le seirḃís a ṫaḃairt,#Pilip. 2, 7. agus le n-a anam a ṫaḃairt mar éiric ar son móráin.
29Agus ag dul amaċ as Ierico#Marc. 10, 46; Lúc. 18, 35. dóiḃ, lean sluaġ mór é.
30Agus féaċ, ḋá ḋall a ḃí ina suiḋe ar ṫaoiḃ an ḃóṫair, nuair a ċuala siad go raiḃ Íosa ag dul ṫart, scairt siad amaċ, ag ráḋ: A Ṫiġearna, a Ṁic Ḋáiḃiḋ, déan trócaire orainn.
31Agus ḃagair an sluaġ orṫa a ḃeiṫ ina dtost. Aċt is aṁlaiḋ a ba ṁó a scairt siad-san, ag ráḋ: A Ṫiġearna, a Ṁic Ḋáiḃiḋ, déan trócaire orainn.
32Agus scad Íosa agus ġoir sé orṫa, agus duḃairt: Cad é is toil liḃ go ndéanfainn díḃ?
33Agus deir siad-san leis: A Ṫiġearna, go ḃfoscaltaí ár súla.
34Ḃí truaiġe ag Íosa dóiḃ agus ḃain sé le n-a súla; fuair siad a n-aṁarc ar an ḃomaite, agus lean siad é.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
rights held by the Bible Society in Northern Ireland