Luka 15
15
Ozoitezstarin segoinuden lambhan polhe
(Matv. 18:12-14)
1Kaik maksunkeradajad i toižed grähkhižed tuliba Iisusannoks kundelmaha händast. 2Farisejad i käskištonopendajad buraižiba kesknezoi: «Nece mez՚ kaiken om grähkhižidenke i eskai söb heidenke.»
3Siloi Iisus sanui heile ozoitezstarinan:
4«Ku kenel-se teišpäi om sada lambast i üks՚ segoib, ka ei-ik hän jäta nenid ühesadkümned ühesad omaluižele rahvahatomha maha i ei-ik lähte ecmaha sidä segoinut, kuni löudab sen? 5Konz hän löudab lambhan, hän ihastusiš otab sen sel՚gha, 6i kodihe tuldes hän kucub ičeze sebranikoid i susedoid i sanub heile: ‘Olgat ihastusiš ühtes minunke! Minä löuzin ičein lambhan, kudamb oli segoinu.’ 7Minä sanun teile: muga om taivhas-ki. Ühtele grähkhižele, kudamb käraudase grähkišpäi, ihastuba sigä enamban mi ühesalekümnele ühesale hüväle mehele, kudambile ei pida kärautas.»
Kadonu raha
8«Naine-ki, kudambal om kümne hobedašt drahm-rahad i ühten hän kadotab, ka ei-ik hän virita lampad i ei-ik pühkiškande lavad i ei-ik eciškande tarkašti sihesai, kuni se raha löudub? 9I ku hän löudab sen, ka kucub ičeze sebranikoid i susedoid-naižid i sanub: ‘Olgat ihastusiš ühtes minunke! Minä löuzin rahan, kudamban olin kadotanu.’ 10Sanun teile, ühtejiččikš ihastuba Jumalan angelad ühten-ki grähkhižen tagut, kudamb käraudase grähkišpäi.»
Ozoitezstarin segoinuden poigan polhe i hänen vellen polhe
11Iisus sanui völ:
«Ühtel mehel oli kaks՚ poigad. 12Noremb sanui tatale: ‘Tat, anda minei minun pala kodielospäi.’ Tat jagoi kodielon poigiden keskes. 13Päliči päiväs-toižes noremb kogozi kaik, midä hänel oli, i läksi edahaks verhiže maihe. Sigä hän pidi kaik ičeze rahad elädes kebnad elod. 14Konz hän oli pidänu kaiken, sihe maha tuli kova näl՚g, i hän putui mairheze. 15Siloi hän mäni ühten sigälaižen mehennoks i pauksihe radnikaks, i mez՚ oigenzi händast ičeze pöudole paimendamha sigoid. 16Näl՚gäs hän tahtoi söda sigoiden sömäd, no sidä-ki niken ei andand hänele.
17Siloi poig il՚mestui i meletaškanzi: ‘Kaikil minun tatan radnikoil om külläks sömäd, a minä kolen näl՚gha. 18Ei, nügüd՚ minä lähten tatannoks i sanun hänele: Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. 19Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta poigaks. Ota mindai ühteks sinun radnikaks.’ 20Muga hän läksi tatannoks.
Konz poig oli völ edahan, tat nägišti händast, i hänele tegihe žal՚ poigad. Hän joksi vastha poigale, sebazi händast i tervehti. 21Poig sanui hänele: ‘Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta sinun poigaks.’ 22No tat sanui käskabunikoile: ‘Mängat teramba, togat parahimad sädod i sädatagat händast, pangat hänele sormuz sormhe i kengäd jaugha. 23Togat lihav vaza i rikkat. Nügüd՚ tarbiž söda i praznuida! 24Minun poigaine oli kolnu, no eläbzui, hän oli segoinu, no nügüd՚ löuzihe.’ Muga hö zavodiba praznuida.
25Vanhemb poig oli pöudol. Konz hän tuli läz kodid, hän kulišti pajon, vändon i kargaidusen. 26Hän kucui ičezennoks ühten käskabunikan i küzui: ‘Mi nece om?’ 27Käskabunik sanui: ‘Sinun vel՚l՚ pördihe kodihe. Tataiž käski rikta lihavan vazan, ku sai poigan tagaze tervhen.’ 28Siloi vanhemb vel՚l՚ kurktui i ei tahtoind mända pert՚he. No hänen tataze tuli irdale i kucui händast. 29No poig sanui hänele: ‘Kaik nene voded minä radoin vaiše sinun täht i nikonz en jätand sinun käsköd tehmata. A sinä nikonz ed andand minei kozašt-ki, miše minä voižin praznuida sebranikoidenke. 30No ku nece sinun poig tuli, nece, kudamb kaiken sinun kodielon rajazi vedeluznaižidenke, ka sinä rikod hänele lihavan vazan!’ 31Tat sanui hänele: ‘Poigaižem, sinä oled kaiken aigan minunke, i kaik, midä om minun, om sinun. 32No nügüd՚ tarbiž olda ihastusiš da hüviš meliš. Nece sinun vel՚l՚ oli kolnu, no eläbzui, hän oli kadonu, no nügüd՚ löuzihe.’»
Currently Selected:
Luka 15: UZ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006
