Luka 20

Iisusal küzutas, kuspäi hänen vald om

(Matv. 21:23-27; Mark. 11:27-33)

1Iisus erasen päivän openzi rahvast pühäkodiš i saneli hüväd vestid Jumalan polhe. Ülembaižed papid i käskištonopendajad tuliba ühtes rahvahan vanhembidenke hänennoks 2i küzuiba hänel: «Sanu meile, miččel valdal sinä teged necen. Ken andoi sinei necen valdan?» 3Iisus sanui heile: «Minä-ki küzun teil üht azjad. Sanugat tö-ki minei, 4kuspäi Joan sai valdan valatada, taivhaspäi vai rahvahaspäi?» 5Hö pagižeškanziba kesknezoi: «Ku sanum: ‘Taivhaspäi’, – hän sanub: ‘Ka mikš tö et usknugoi hänele?’ 6A ku sanum: ‘Rahvahaspäi’, ka kaik rahvaz taciškandeb meihe kivid surmhasai, sikš ku hö uskoba lujas, miše Joan om Jumalan sanankandai.» 7I hö sanuiba, miše ei tekoi necidä. 8Iisus sanui heile: «Minä-ki en sanu teile, miččel valdal minä necidä kaiked tegen.»

Ozoitezstarin vinpusadun kortomnikoiden polhe

(Matv. 21:33-46; Mark. 12:1-12)

9Iisus pagiži möst rahvahale i sanui necen ozoitezstarinan: «Mez՚ ištuti vinpusadun, andoi sen kortomaha vinmarjan kazvatajile i ajoi pit՚käks aigaks neciš maspäi.

10Ičeze aigan hän oigenzi käskabunikan vinmarjan kazvatajidennoks, miše hö andaižiba hänele dol՚an sadunsatusespäi. No hö peksiba käskabunikan i oigenziba händast sigäpäi pal՚hal kädel. 11Siloi ižand oigenzi toižen käskabunikan. Vinmarjan kazvatajad peksiba händast-ki, huigenzoitiba i oigenziba sigäpäi pal՚hal kädel. 12Hän oigenzi völ koumanden käskabunikan, no sidä-ki hö löiba verhesai i küksiba sigäpäi.

13‘Midä minä tegeškanden?’ – meleti vinpusadun ižand. ‘Minä oigendan sinna minun armhan poigan. Konz hö nägištaba händast, ka tedan, heile linneb huiged koskta händast.’ 14No ku vinmarjan kazvatajad nägištiba poigan, ka hö pagižeškanziba kesknezoi: ‘Hänele jäb kaik ižandaspäi. Tulgat, rikkam poig, i hänen tatan ma linneb meiden!’ 15Hö küksiba händast vinpusaduspäi i rikoiba.»

«Midä vinpusadun ižand nügüd՚ tegeb heile?» küzui Iisus. 16«Hän tuleb i rikob nenid vinmarjan kazvatajid i andab vinpusadun toižile.»

«Ei, ei!» – kidasti rahvaz sen kulištades. 17Iisus kacui rahvahaze i sanui: «Midä siloi oma nene Pühiden Kirjutusiden sanad?

– Kivi, kudamban sauvojad taciba laptaha,

om nügüd՚ päkivi.

18Kaikutte, ken lankteb neche kivehe, se murendase, i kenen päle nece kivi lankteb, sidä mäzötab.»

19Käskištonopendajad i ülembaižed papid tahtoiba tabata Iisusad necil aigal, no hö varaižiba rahvast. Hö el՚genziba, miše Iisus necil ozoitezstarinal sanui heiden polhe.

Tarbiž-ik maksta nalogad kesarile?

(Matv. 22:15-22; Mark. 12:13-17)

20Käskištonopendajad i ülembaižed papid pidiba Iisusad sil՚mnägubal i oigendeliba hänennoks kelenkandišijoid, kudambad heiteltihe oiktoikš. Hö tahtoiba tabata händast hänen sanoiš, miše jäl՚ges antta händast valdanpidäjiden i manižandan käzihe. 21Mehed sanuiba hänele: «Opendai, mö tedam, miše sinä pagižed i opendad oikti. Sinä ed luge üht mest paremba tošt, a oiktas i sel՚ktas opendad, kut eläda Jumalan mödhe. 22Om-ik oikti, miše mö maksam kesarile nalogad vai ei?» 23Iisus el՚genzi heiden sanoiš manitusen i sanui: «Mikš tö manitelet mindai? 24Ozutagat minei dinarii. Kenen kuva i nimi sigä om?» «Kesarin», – hö sanuiba. 25Siloi Iisus sanui heile: «Antkat-žo kesarile mi kesarin om, i Jumalale mi Jumalan om.» 26Muga hö ei voinugoi rahvahan aigan tabata händast sanoiš. Iisusan vastuz čududeli heid, i hö vaikastuiba.

Küzund eläbzumižen polhe

(Matv. 22:23-33; Mark. 12:18-27)

27Iisusannoks tuliba erased saddukejad, kudambad sanuba, miše eläbzumišt ei ole. Hö küzuiba hänel: 28«Opendai, Moisei om kirjutanu meile muga: ‘Ku miččel-se mužikal koleb vel՚l՚ lapsetoman i jäb ak, ka sille mužikale tarbiž otta vellen akan mehele i tehta laps՚ vellele.’ 29Oli seičeme velled. Vanhemb vel՚l՚ nai i koli lapsetoman. 30Toine vel՚l՚ oti hänen akan mehele, no hän-ki koli lapsetoman, 31sid՚ koumanz՚ nai, i muga naiba kaik seičeme toine toižen jäl՚ghe. Hö kaik koliba lapsitomin. 32Lopuks ak-ki koli. 33Kenen akan hän linneb, konz kaik eläbzuba? Ved՚ hän om olnu kaikiden seičemen akan.»

34Iisus sanui heile: «Neciš mirus naidas i mändas mehele. 35No hö, kudambid lugetas arvokahikš elämaha tulijas aigas, konz kollijad eläbzuba, siloi ei mängoi enamba mehele i ei naigoi. 36Hö ei voigoi enamb kolda, sikš ku hö oma angeloiden vuiččed. Hö oma Jumalan lapsed, sikš ku Jumal om eläbzoitnu heid. 37A sen, miše kollijad eläbzuba, om ozutanu völ Moisei starinas süttunuden ternanpenzhan polhe. Siš hän sanub, miše Ižand om Avraaman Jumal, Isakan Jumal i Jakovan Jumal. 38No hän ei ole kolnuziden Jumal, vaiše eläbiden. Hänen täht kaik oma eläbad.»

39Erased käskištonopendajad siš sanuiba: «Hüvin sanuid, opendai.» 40Niken enambad ei rohtind küzuda hänel nimidä.

Kenen poig Messia om?

(Matv. 22:41-46; Mark. 12:35-37)

41Iisus küzui heil: «Kut voib sanuda, miše Messia om Davidan poig? 42David iče sanub Psalmoiden kirjas:

– Ižand sanui minun Ižandale:

Ištu minun oiktal kädel,

43kuni panen sinun vihanikad

sinun jaugoiden alle.

44Ku David kucub Messian Ižandaks, ka kutak Messia voib olda hänen poigan?»

Varaikat käskištonopendajid!

(Matv. 23:1-36; Mark. 12:38-40)

45Kaiken rahvahan aigan Iisus sanui ičeze openikoile: 46«Varaikat käskištonopendajid! Hö hüviš meliš käveleba pit՚käd sädod päl i heile om mel՚he, konz rahvaz sanub heile tervhensanoid irdoil. Hö navediba ištta suimpertiš ezmäižil sijoil i praznikan aigan parahimil tahoil stolan taga, 47no anastaba leskiakoil pertid i loičeba pit՚kha vaiše ozutesen täht. Sikš heid sudiškatas völ kovemba.»

Currently Selected:

Luka 20: UZ

Highlight

Copy