انجیلِ مَتی 12
12
عیسی صِحُو روزِ شَبات
1دِ او زِمُو، عیسی دِ روزِ شَبات دِ مینِ زِمینیا گَنِم رَد مِوی. شاگردیا عیسی کِه گُسنَه بییِن شِروع وِ چیئِهنِ پِلارَهیا گَنِم وَ حَردِهنِ وِنُو کِردِن. 2علما فَریسی هِه کِه یَه نِه دیئِن وِ عیسی گُتِن: «سِیل کُو، شاگردیا تو كاری میکَن كِه دِ روزِ شَبات جایز نی.» 3عیسی وِشُو جُئُو دَه: «مَر دِ نیسَنهیا مقدس نَحَنیتَه كه داوود چی کِرد، اوسِه کِه خُوش وَ هُمرایاش گُسنَه بییِن؟ 4چطور خُوش وِ حُونَه خدا وارِد بی وَ نُونِ تَقدیمی نِه حَرد، وا یَکِه حَردِهنِ او نُو سی داوود وُ هُمرایاش جایز نِوی، وَ تَنیا کاهِنیا اِجازَه داشتِن دِ او نُو بُحُورَن. 5یا مَر دِ تورات نَحَنیتَه كِه دِ روزیا شَبات، کاهِنیائی کِه هان دِ معبدِ خدا، قانونِ شَباتِ نِه میشکِنَن، وا ایی حال بیگُنَهاَن؟ 6وِ شِما مُوئِم کسی ها ایچِه که دِ معبدِ خدا گَپتِر اَ! 7اَر معنی ایی کلُومِ نِه درک میکِردیت کِه مُوئَه ”مِه رَحمَت میحام، نَه قُرُونی،“ دَ بیگُنَهیا نِه محكوم نِمیکِردیت. 8سی یَکِه کُرِ انسان صِحُو روزِ شَبات اَ.»
شفا پیا علیل
9عیسی او مکانِه ترک کِرد وَ وِ کنیسَه وِنُو وارِد بی. 10دِ کنیسَه پیائی بی كِه یِه دَسِش حُشک بیئی. حاضِریا دِ عیسی پُرسیئِن: «یعنی شفا دِئِه دِ روزِ شَبات جایز اَ؟» یَه نِه گُتِن تا بُونِهای سی متهم کِردِهنِش، پیا بَکَن. 11عیسی وِشُو گُـت: «اَر یَكی دِ شِما کُوِهای داشتوئَه وَ او کُوَه دِ روزِ شَبات بِفتَه دِ چائی، یعنی وَه نِمِیرَه وَ وَه نِه دِ چاه نِمیارَه وِ دَر؟ 12ایسِه، انسان چَنی قیمَتیتِر دِ کُوَهآ! پس خوئی کِردِه دِ روزِ شَبات جایز اَ.» 13اوسِه وِ او پیا گُـت: «دَسِتِه دِراز کُو!» او دَسِشِه دِراز كِرد وَ او دَس، چی او دَسِ هَنیش سالم بی. 14اما علما فَریسی رَتِن وِ دَر و وا یَک شُور کِردِن کِه چطور عیسی نِه بَکُشَن.
پاکارِ بَرگُزیَه خدا
15عیسی کِه دِ ایی امر آگاه بی، او مکانِه ترک کِرد. اما بُریوُشُری دِ دُمِ او رَتِن وَ عیسی گِردِ وِنُو نِه شفا دَه. 16وَ وِنُو نِه قَدِقَن کِرد تا وِ کَسی هَنی نُوئَن كِه او کیَه. 17یَه اتفاق اُفتا تا قِصَه اِشعَیا نبی وِ اَنجُوم بَرَسَه کِه:
18«یِنَهآ پاکارِ مِه کِه او نِه انتخاب کِردِمَه،
عزیزِ مِه کِه جُونِم دِش راضیاَ.
روحِ خُومِه وِ ری او مینیئِم
وَ او عدالتِ نِه وِ قُومیا هَنی اِعلُوم میکَه.
19قی نِمیکَه یا نِمیقارنَه؛
وَ کسی دَنگِ او نِه دِ کیچَهیا نِمیشنُوئَه.
20نِی نیمَه جُونِه نِمیشکِنَه،
وَ پِلیتَه نیم سُوختَه نِه کور نِمیکَه،
تا عدالتِ نِه وِ پیروزی بَرَسُونَه.
21گِردِ قُومیا وِ نُومِ او اُمید میوَنَن.»
عیسی وَ بعلزَبول
22اوسِه، یِه پیا دیوزِئَه نِه کِه کور وَ لال بی وِ تِه عیسی اُوِردِن وَ عیسی وَه نِه شفا دَه، جوری کِه تُونِس قِصَه بَکَه وَ بِئینَه. 23او جماعت گِرد ماقِشُو بُرد وَ گُتِن: «نَکَه ایی پیا هِه او کُرِ داوود با؟» 24اما هِه کِه علما فَریسی یَه نِه اِشنَفتِن، گُتِن: «وِ کمکِ بعلزِبول، رئیسِ دیویا اَ کِه دیویا نِه وِدَر میکَه وَ بَس!» 25عیسی فکریا وِنُو نِه فَمِس وَ وِشُو گُت: «هَر مملکتی كِه وِ تیشکِ خُوش وِریسَه، نابود موئَه، وَ هَر شهر یا حُونِهای كِه وِ تیشکِ خُوش وِریسَه، دِ یَک میتیچَه. 26اَر شِیطُو، شِیطُو نِه بَکَه وِ دَر، وِ تیشکِ خُوش وِریسائَه؛ پس چطور سِلطِنَتِش پابرجا میمُونَه؟ 27وَ اَر مِه وِ کمکِ بعلزِبول دیویا نِه میکِم وِ دَر، شاگردیا شِما وِ کمک کی وِنُو نِه میکَن وِ دَر؟ پس وِنُو خُوشُو داوَرییا شِما موئَن. 28اما اَر مِه وِ واسطَه روح خدا دیویا نِه میکِم وِ دَر، پس پاتشائی خدا وِ شِما اُومایَه. 29عِلاوَه بَر یَه، چطور کسی تُونَه وِ حُونَه پیا زورداری وارِد بوئَه، وَ اموالِ او نِه غارت بَکَه، مَر یَکِه اول او پیا نِه بَوَنَه. اوسِه تُونَه حُونَه وَه نِه غارت بَکَه. 30«هَر کَه وا مِه نی، وِ تیشکِ مِهنَه، وَ هَر کَه وا مِه جمع نِمیکَه، میتیچنَه. 31پس وِ شِما مُوئِم، هَر جور گُنَه وَ كِفِری كِه انسان بَکَه، آمرزِیَه موئَه، ولی كِفِر وِ روحِ خدا آمرزیَه نِموئَه. 32هَر کَه وِ تیشکِ کُرِ انسان قِصِهای بَکَه، آمرزیَه موئَه، اما هَر کَه وِ تیشکِ روحالقدس قِصِهای بَکَه، نَه دِ ایی زِمُو آمرزیَه موئَه وَ نَه دِ زِمُونِ آیندَه.
دار دِ میوَهش اِشناختَه موئَه
33« اَر دارِتُو خو با، میوَهش هَم خو موئَه، اَر دارِتُو گَن با، میوَهش هَم گَن موئَه، سی یَکِه دارِ نِه دِ میوَهش موئَه اِشناخت. 34شِما اِ اَفعیزادَهیا، شِما كِه شَرور هیسیت، چطور تُونیت حرفیا خو بَزِنیت؟ سی یَکِه زِوُو دِ چیئی کِه دِل دِش لُوبَریز کِردَه، قِصَه میکَه. 35آیِمِ خو، دِ خَزُونَه خو دِلِ خُوش کاریا خو وِ بار میارَه آیِمِ گَن، دِ خَزُونَه گَنِ دِلِ خُوش، شِرارَت. 36«وِ شِما مُوئِم كِه دِ روزِ داوَری، مردِم سی هَر قِصَه بیخُود کِه وِ زِوُو بیارَن، حِسُو پس مِیئَن. 37سی یَکِه وا قِصَهیا خُوتُو تبرَئَه موئیت وَ وا قِصَهیا خُوتُو محكوم موئیت.»
نِشُونَه یونسِ نبی
38اوسِه قَری دِ معلمیا تورات وَ علما فَریسی وِ او گُتِن: «اُستاد، میحایم یِه نِشُونَه آسمُونی دِ تو بِئینیم.» 39عیسی جُئُو دَه: «یِه نسلِ شِرارَتپیشَه وَ زِناکار، تازَه یِه نِشُونَه هَم میحان! اما هیچ نِشُونی وِشُو دِئَه نِموئَه، جُز نِشُونَه یونسِ نبی. 40هِه چِنُو كِه یونس سه روز وُ سِه شُو دِ گیَه ماهی گَپی بی، کُرِ انسان هَم سه روز وُ سِه شُو دِ دِلِ زِمی میمُونَه. 41مردِمِ نینوا دِ روزِ داوَری وا ایی نسل زِنَه موئَن وَ مَحكومِشُو میکَن، سی یَکِه وِنُو وِ سُنَه موعظَه یونس توبَه کِردِن، سِیل کُو، یَکی گَپتِر دِ یونس ها ایچِه. 42مِلكَه جِنوب دِ روزِ داوَری وا ایی نسل زِنَه موئَه و مَحكومِشُو میکَه، سی یَکِه او دِ اولانِ دنیا اُوما تا حكمتِ سِلِیمُو نِه بَشنُوئَه، سِیل کُو، کَسی گَپتِر دِ سِلِیمُو ها ایچِه.
وِرگَشتِهنِ روحِ گَن
43«هِه کِه روحِ گَن دِ یَکی میکَه وِ دَر، وِ جایا حُشک وَ دِیم مِیرَه تا جائی سی استراحت پیا بَكه، اما پیا نِمیکَه. 44پس وا خُوش مُوئَه ”وِ حُونِهای کِه دِ اوچِه اُومامَه وِ دَر، وِرمیگَردِم.“ وَ هِه کِه وِ اوچِه مِیرَسَه وَ حُونَه نِه پَتی وَ جارو کِردَه وَ تَمیس مِئینَه. 45اوسِه مِیرَه وَ هفت روحِ گَنتِر دِ خُوشِه هَم میارَه وَ گِردِشُو مِیرَن وامی وَ دوچِه مالگَه میکَن. دِ نتیجَه، وضعیتِ آخِرِش دِ اَوَلِش گَنتِر موئَه. عاقُوَت ایی نَسلِ شرور هَم هِه چِنی موئَه.»
داآ وَ بِرارُونِ عیسی
46هِه دِ او حال کِه عیسی وا مردِم قِصَه میکِرد، داآ وَ بِرارُونِش اِیسایینی دِ در وَ میحاسِن وا او قِصَه بَکَن. 47پس یَکی وِش خَوَر دَه کِه: «داآ وَ بِرارُونِت اِیسانَه وِ در وَ میحان وات قِصَه بَکَن.» 48عیسی وِ او پیا جُئُو دَه: «داآ مِه کیَه؟ وَ بِرارُونِم چه کَسُونیاَن؟» 49اوسِه وا دَسِ خُوش والا شاگردیاش اشارَه کِرد وَ گُـت: «یِنُونَن داآ وَ بِرارُونِ مِه! 50سی یَکِه هَر کَه اِرادَه بُوَه مِه نِه کِه ها دِ آسمُو، وِ جا بیارَه، بِرار وَ خُوَر وَ داآ مِهنَه.»
Currently Selected:
انجیلِ مَتی 12: NLB
Highlight
Share
Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company