پاش ئه‌مه سه‌یرم كرد كۆمه‌ڵانێكی زۆرم بینی كه‌س ناتوانێت بیانژمێرێت، له هه‌موو نه‌ته‌وه و هۆز و گه‌ل و زمانێک، له‌به‌رده‌م ته‌خته‌كه و كاوڕه‌كه ڕاوه‌ستابوون، جلی سپییان له‌به‌ردابوو و لقه دارخورمایان به‌ده‌سته‌وه گرتبوو، به ده‌نگێكی مه‌زن هاواریان ده‌كرد و ده‌یانووت: “ڕزگاری هی خوداوه‌ندمانه، كه له‌سه‌ر ته‌خت دانیشتووه و بۆ كاوڕه‌كه‌یه”. هه‌موو فریشته‌كان له ده‌وری ته‌خته‌كه ڕاوه‌ستابوون، پیره‌كان و چوار بوونه‌وه‌ره‌كه، له‌به‌رده‌م ته‌خته‌كه به ڕوودا كه‌وتن و كڕنۆشیان بۆ خودا برد، وتیان: “ئامین! ستایش و شكۆ و دانایی و سوپاس و ڕێز و هێز و توانا بۆ خوداوه‌ندمانه، تاهه‌تایه! ئامین!” دوایی یه‌كێک له پیره‌كان لێی پرسیم: “ئه‌م سپی پۆشانه كێن؟ له‌كوێوه هاتوون؟” منیش پێم وت: “گه‌وره‌م، تۆ ده‌زانیت”. پێی وتم: “ئه‌مانه ئه‌وانه‌ن كه له ته‌نگانه مه‌زنه‌كه‌وه هاتوون و جله‌كانیان به خوێنی كاوڕه‌كه شوشتووه و سپی كردووه. بۆیه له‌به‌رده‌م ته‌ختی خودادان و شه‌و و ڕۆژ له په‌رستگاكه‌ی ڕاژه‌ی ده‌كه‌ن، دانیشتووی سه‌ر ته‌خته‌كه‌ش دایانده‌پۆشێت. ئیتر نه برسی ده‌بن و نه تینوو، نه هه‌تاو لێیان ده‌دات و نه گه‌رمی، چونكه كاوڕه‌كه‌ی ناوه‌ڕاستی ته‌خته‌كه شوانێتییان ده‌كات و به‌ره‌و كانییه‌كانی ئاوی زیندوویان ده‌بات، خوداش هه‌موو فرمێسكه‌كانی چاویان ده‌سڕێته‌وه”.
بینین 7 بخوێنەوە
گوێگرتن لە بینین 7
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: بینین 9:7-17
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
