Oblíbené biblické verše z Marcus 5

Sdílet

Agus aduḃairt seisean léi, A inġean, do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú: imṫiġ i síoṫċáin, agus bí slán ód’ ġalar.

Agus do ḃí bean ann ar a raiḃ sruṫ fola le ḋá ḃliaḋain déag, agus d’ḟulaing mórán ó iomad liaiġ, agus do ċaiṫ a raiḃ aici, gan aon ḃiseaċ d’ḟáġ‐áil, aċt í ag éirġe níos measa

Agus ar an láṫair do ṫiormuiġ sruṫ a fola; agus d’aiṫin sí ar a colainn go raiḃ sí leiġeasta ó’n ngalar.

Agus ag breiṫ ar láiṁ ar an gcailín dó, aduḃairt sé léi, Talitá cúm, is é sin, A ċailín, adeirim‐se leat, Éiriġ.

Ag laḃairt dó, ṫáinig daoine ó ṫiġ uaċtaráin na sionagóige, agus aduḃaradar, Atá t’inġean tar éis báis: cad ċuige ḋuit an Máiġistir do ḃuaiḋreaḋ feasta? Aċt nuair do‐ċuala Íosa an focal sin, aduḃairt sé le h‐uaċtarán na sionagóige, Ná bíoḋ eagla ort, aċt creid aṁáin.

Óir aduḃairt sé leis, A spioraid neaṁ‐ġlan, tar amaċ as an ḃfear. Agus d’ḟiafruiġ sé ḋe, Cad is ainm duit? Agus aduḃairt seisean leis, Léigiún is ainm dom; óir is sluaġ sinn.