Oblíbené biblické verše z Marcus 4

Sdílet

Agus d’éiriġ sé ’n‐a ḋúiseaċt, agus do ḃagair sé ar an ngaoiṫ, agus aduḃairt sé leis an ḃfairrge, Éist, bí socair. Agus do stad an ġaoṫ, agus do ḃí ciúnas mór ann. Agus aduḃairt sé leo, Cad ċuige a ḃfuil eagla oraiḃ? An é naċ ḃfuil creideaṁ agaiḃ fós?

Agus do ġaḃ eagla an‐ṁór iad, agus aduḃradar le ċéile, Cia h‐é seo, go n‐uṁluiġeann gaoṫ agus fairrge ḋó?

Agus do ḃí sé féin i dtile deiriḋ an ḃáid, agus é ’n‐a ċodlaḋ ar ṗeiliúr: agus do ḋúisiġeadar é, agus aduḃradar leis, A Ṁáiġistir, an cuma leat go ḃfuilmid‐ne d’ár mbáṫaḋ?

Agus aduḃairt sé leo, Taḃraiḋ aire do’n méid ċloiseas siḃ: an tóṁas ’n‐a dtóṁaiseann siḃ, is é sin an tóṁas ’n‐a dtóṁaisfear ċugaiḃ: agus do‐ḃéarfar tuilleaḋ ḋaoiḃ.

Agus aduḃairt sé leo, Is aṁlaiḋ atá ríoġaċt Dé, mar do ċroṫfaḋ duine síol ar an talaṁ: agus go raċaḋ seisean a ċodlaḋ agus go ndúiseoċaḋ sé oiḋċe agus lá, agus go mbéaḋ an síol ag gobaḋ aníos agus ag dul i ḃfás, gan a ḟios aige cionnas ḟásas sé.

An té ag a ḃfuil cluasa ċum éisteaċta, éisteaḋ sé.