Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Jóhannesar Evangelium 10

Rhanna

Tjóvurin kemur ikki utan til at stjala og drepa og skemma. Eg eri komin til tess, at seyðurin skal hava lív og nøgd.

Eg eri hin góði seyðamaðurin; hin góði seyðamaðurin letur lív sítt fyri seyðin.

Mínir seyðir hoyra mina reyst, og eg kenni teir, og teir fylgja mær

Og eg gevi teimum ævigt, lív, og teir skulu aldri um ævir tynast, og eingin man slíta teir úr mini hond.

Eg eri dyrnar; um nakar gongur inn gjőgnum meg, man hann frelsast, og hann man ganga inn og ganga út og finna føðslu.

Eg eri hin góði seyðamaðurin, og eg kenni minar seyðir, og minir seyðir kenna meg

Faðir mín, sum hevir givið mær teir, er meiri enn allir, og eingin kann slíta nakað úr míns faðirs hond. Eg og faðirin vit eru eitt.

Líkasum faðirin kennir meg og eg kenni faðirin, og eg latilívið fyri seyðin.

Eingin tekur tað av mær, men eg lati tað sjalvviljándi. Eg havi vald til at lata tað, og eg havi vald til at taka tað aftur; hetta boðorðið fekk eg frá faðir minum.

Jesus segði uppaftur við teir: Sanniliga, sanniliga, sigi eg tykkum: eg eri dyrnar hjá seyðinum.

Hann sum er leigumaður og ikki seyðamaður, sum ikki eigir seyðin, hann sær úlvin koma og rymir frá seyðinum og flyr, og úlvurin rænir seyðin og rekur hann frá hvőrjum őðrum

SANNILIGA, sanniliga, sigi eg tykkum, hann sum ikki gongur um dyrnar inn í seyðahúsið, men sleppir sær inn aðrastaðni, hann er tjóvur og ránsmaður.