Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Jóhannesar Evangelium 11

Rhanna

Jesus segði við hana: Eg eri uppreisnin og lívið; hann, ið tryr á meg, um enn hann doyr, man hann liva, Og hvőr tann, sum livir og tryr á meg, hann skál áidrin um ævir doyggja; tryrt tú hesum?

Jesus sigir við hana: segði eg tær ikki, at um tú tryrt, skalt tú síggja Guds dyrd?

Jesus feldi tár.

Men tá ið Jesus hoyrdi tað, segði hann: Henda sjúkan er ikki til deyða, men Gudi til æru, til tess at Guds sonur kann dyrmetast av henni.

Og tá ið hann hetta hevði sagt, rópaði hann hart: Lázarus, kom út hegar! Hin deyði kom út, bundin um føturnar og hendurnar við likklæðum, og hansara andlit var umbundið við sveittadúki. Jesus sigir við tey: Loysið hann og latið hann ganga.

Jesus harmast tá uppaftur í sær og kemur til grővina; men hon var eitt helli, og ein steinur lá fyri tí.

Hetta segði hann, og tínæst sigir hann við teir: Lázarus, vinmaður okkara, er sovnaður, men eg fari at vekja hann úr svovni.