Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Ioan 6

Rhanna

“Myfi yw bara’r bywyd,” meddai’r Iesu wrthyn nhw. “Pwy bynnag a ddaw ataf fi, fydd ef byth yn newynog, pwy bynnag a gred ynof fi, fydd ef byth yn sychedig chwaith.

Yr ysbryd yw’r hyn sy’n rhoi bywyd; dyw’r cnawd dda i ddim; mae’r geiriau rwyf i wedi’u dweud wrthych chi yn ysbryd ac yn fywyd.

Rhaid i chi weithio, nid am y bwyd sy’n darfod, ond am y bwyd sy’n para, y bwyd sy’n rhoi’r bywyd nefol. “Fe rydd Mab y Dyn y bwyd hwn i chi, oherwydd arno ef mae Duw, y Tad, wedi rhoddi sêl ei awdurdod.”

Yn wir, dyna yw ewyllys fy Nhad, fod i bob un sy’n gweld y Mab ac yn credu ynddo, gael y bywyd nefol: ac fe’i dyrchafaf ar y dydd olaf.”

Atebodd yr Iesu, “Yn syml, dyma’r hyn mae Duw am i chi ei wneud: Credu yn yr un mae ef wedi’i anfon.”

Fe ddaw pob un a rydd y Tad i mi ataf fi, a phwy bynnag a ddaw ataf, wnaf fi byth mo’i droi i ffwrdd

Atebodd Simon Pedr, “Arglwydd, at bwy yr awn ni? Geiriau’r bywyd nefol yw d’eiriau di.

Fi yw’r bara sy’n rhoi bywyd ac a ddaeth i lawr o’r nef; os bydd i rywun fwyta o’r bara hwn, fe fydd byw am byth. Yn wir y bara sy gennyf fi i’w gynnig yw fy nghnawd fy hun; fe’i rhoddaf dros fywyd y byd.”

Fedr neb ddod ataf fi os na chaiff ei ddenu gan y Tad, a’m hanfonodd: ac fe’i codaf ef i fywyd ar y dydd olaf.

Y bara mae Duw yn ei roi yw’r bara sy’n dod o’r nefoedd, ac yn rhoi bywyd i’r byd.”

Fi yw’r bara sy’n rhoi bywyd.

Yna fe gymerodd yr Iesu y torthau, talu diolch, a’u rhannu i’r bobl oedd yn eistedd. Fe wnaeth yr un peth â’r pysgod, ac fe gafodd pawb ei wala. Ac wedi i bawb gael eu digoni, meddai wrth y disgyblion, — “Casglwch y briwsion sydd dros ben; peidiwch â gwastraffu dim.”

Wedi rhwyfo tua thair neu bedair milltir, fe welson nhw’r Iesu yn cerdded ar y môr, ac yn nesu at y cwch, ac fe gawson fraw. Ebe ef wrthyn nhw, “Fi sydd yma, peidiwch ag ofni.”