Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Marc 5

Rhanna

Yna meddai e wrthi, “Ferch annwyl, am i ti gredu rwyt wedi dy iacháu. Dos adre! Bendith Duw arnat ti! Mae’r dioddef ar ben.”

Yn eu canol roedd gwraig oedd wedi bod â gwaedlif arni ers deuddeng mlynedd. Roedd hi wedi dioddef yn ofnadwy dan ofal llawer o feddygon, ac wedi gwario ei harian i gyd ar gael ei thrin, ond yn lle gwella roedd hi wedi mynd o ddrwg i waeth.

dyma’r gwaedu yn stopio’n syth. Roedd hi’n gallu teimlo ei bod wedi’i hiacháu.

Gafaelodd yn ei llaw, a dweud wrthi, “Talitha cŵm” (sef “Cod ar dy draed, ferch fach!”)

Tra oedd Iesu’n siarad, roedd rhyw bobl o dŷ Jairus wedi cyrraedd, a dweud wrtho, “Mae dy ferch wedi marw, felly does dim pwynt poeni’r athro ddim mwy.” Ond chymerodd Iesu ddim sylw o beth gafodd ei ddweud, dim ond dweud wrth Jairus, “Paid bod ofn; dalia i gredu.”

(Roedd Iesu newydd orchymyn i’r ysbryd drwg ddod allan o’r dyn.) Gofynnodd Iesu iddo wedyn, “Beth ydy dy enw di?” “Lleng ydw i,” atebodd, “achos mae llawer iawn ohonon ni yma.”