Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Maitiú 23

Rhanna

An t-é is fearr oraiḃ, beiḋ sé ’n-a ṡeirḃíseaċ agaiḃ.

Óir an t-é a ḋ’árdóċaiḋ é féin, ísleófar é; agus an t-é a ḋ’ísleóċaiḋ é féin, árdófar é.

Is mairg daoiḃ-se, a Sgríḃneóirí agus a Ḟairisíneaċa, a ċluanaiḋṫe: óir tugann siḃ deaċṁaḋ as an miontais agus as an ainise agus as an gcuimin, agus d’ḟágaḃair gan cóṁlíonaḋ na neiṫe is truime sa dlíġ, breiṫeaṁantas, agus trócaire, agus creideaṁ; ḃí sé ceart agaiḃ iad-san do ḋéanaṁ agus gan iad-súd do leigint ar lár.

Is mairg daoiḃ-se, a Sgríḃneóirí agus a Ḟairisíneaċa, a ċluanaiḋṫe: óir glanann siḃ an taoḃ amuiġ de’n ċupán agus de’n ṁéis; aċ táṫaoí lán, laistiġ, de ḃraduíol agus de ṡailiġṫeaċt.

A Ierúsalem, a Ierúsalem, a ṁarḃuiġeann na fáiḋe, agus a ġaḃann do ċloċaiḃ ins na daoine a curtar ċúġat, cad é a ṁiniceaċt dob’ áil liom do ċlann a ḃailiú ċuġam mar a ḃailiġeann an ċearc a h-ál fé n-a sgiaṫánaiḃ, agus níor ḃ’áil leat!

Ar an gcuma gcéadna féaċann siḃ-se fíoraonta ar an dtaoḃ amuiġ, fé ṡúiliḃ daoine; aċ laistiġ táṫaoí lán de’n ḟeall agus de’n ṁalluiġṫeaċt.