Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Johanes 7

Rhanna

Wäa aun mie jleeft, soo aus de Schreft sajcht, ut däm sien bennaschtet woaren läwendje Wotastreem ranen.

Aum latsten un jratsten Dach opp däm Fast stunt Jesus opp un roopt lud: Wäa darschtich es, dän lod ekj en, no mie to komen un to drinkjen!

Hee died doamet opp dän Jeist han, dän dee, dee aun am jleewden, nohäa kjrieen sullen. Wiels de Heilja Jeist wia noch nich doa, wiels Jesus noch nich veharlicht worden wia.

Recht nich no Uagenschien, oba lot jun Uadeel een jerajchtet sennen.

Wäa von sikj selfst rät, sieekjt siene ieejne Iea. Wäa oba däm siene Iea sieekjt, dee am jeschekjt haft, dee es woarhauftich, un en däm es kjeene Ojjerajchtichkjeit.

Jesus auntwuad an un säd: Miene Lia es nich miene, oba däm siene, dee mie jeschekjt haft.

Jie kjennen de Welt nich towadren sennen. Mie oba kaun see nich lieden, wiels ekj an daut väahool, daut äare Woakjen vom beesen staumen.