Salmau 106
106
SALM 106
Israel anniolchgar
Lobe den Herren 14.14.4.7.8
1-3Molwch yr Arglwydd, cans da yw; ei gariad a bery.
Diolchwch iddo; ei wyrthiau ni all neb eu traethu.
Mor wyn eu byd
Y rhai sy’n uniawn o hyd
Ac sydd yn gyfiawn wrth farnu.
4-5Cofia fi, Arglwydd, pan ddoi at dy bobl â’th ffafriaeth.
Ymwêl â mi pan estynni dy fawr waredigaeth,
A gweld a gaf
Lwyddiant dy bobl; llawenhaf
Pan lawenha d’etifeddiaeth.
6-8Yr ydym ni, fel ein tadau gynt, wedi troseddu.
Yn yr Aifft, gwadent dy wyrthiau a’th gariad a’th allu.
Wrth y Môr Coch,
Gwrthryfelasant yn groch;
Ond mynnodd Duw eu gwaredu.
9-12Sychodd y môr, ac arweiniodd hwy trwy ei ddyfnderau.
Gwaredodd hwy o law’r gelyn a’u harbed rhag angau.
Llyncodd y dŵr
Eu gwrthwynebwyr, bob gŵr.
Yna credasant ei eiriau.
13-15Buan yr aeth ei weithredoedd yn angof llwyr ganddynt.
Profasant Dduw yn yr anial, pan ddaeth eu blys drostynt.
Rhoes iddynt hwy
Bopeth a geisient, a mwy,
Ond gyrrodd nychdod amdanynt.
16-18Roedd eu cenfigen at Foses ac Aaron yn wenfflam.
Caeodd y ddaear am Dathan a chwmni Abiram.
Cyneuodd tân:
Llosgodd ei fflamau yn lân
Y rhai drygionus a gwyrgam.
19-22Yn Horeb, delw a wnaethant o lo, a’i haddoli:
Newid gogoniant eu Duw am lun eidion yn pori;
Anghofio Duw,
A’u dygodd o’r Aifft yn fyw,
A gwyrthiau mawr ei ddaioni.
23-25Felly, dywedodd y byddai’n eu difa yn ebrwydd
Oni ddôi Moses i’r bwlch i droi’n ôl ei ddicllonrwydd.
Mawr oedd eu brad;
Cablent hyfrydwch y wlad,
Heb wrando ar lais yr Arglwydd.
26-27Fe gododd yntau ei law yn eu herbyn, a thyngu
Y byddai’n peri eu cwymp yn yr anial, a chwalu
Eu plant i gyd
I blith cenhedloedd y byd –
Trwy’r gwledydd oll eu gwasgaru.
28-31Yna fe aethant dan iau’r duw Baal Peor, a bwyta
Ebyrth y meirw, a digio yr Arglwydd â’u hyfdra.
Daeth arnynt bla,
Nes barnodd Phinees hwy’n dda;
Cofir am byth ei uniondra.
32-33Wrth ddyfroedd Meriba hefyd, digiasant yr Arglwydd,
Ac fe aeth Moses ei hun i drybini o’u herwydd,
Canys fe aeth
Chwerwder i’w enaid, a gwnaeth
Bethau a fu iddo’n dramgwydd.
34-37Nid ufuddhasant ychwaith a dinistrio’r paganiaid,
Ond ymgymysgu â hwy, dysgu ffyrdd yr anwariaid:
Plygu o flaen
Delwau o goed ac o faen,
Aberthu’u plant i’r demoniaid.
38-39I dduwiau Canaan aberthent eu meibion a’u merched,
Ac fe halogwyd y ddaear â gwaed y diniwed.
Trwy hyn i gyd
Aethant yn aflan eu bryd
Ac yn buteiniaid gwargaled.
40-43Yna cythruddodd yr Arglwydd eu Duw yn eu herbyn,
A darostyngodd ei bobl dan lywodraeth eu gelyn.
Droeon bu’n gefn
Iddynt, ond pechent drachefn,
A darostyngai hwy wedyn.
44-46Ond, wrth eu clywed yn llefain am gymorth, fe gofiodd
Ei hen gyfamod â hwy, ac fe edifarhaodd.
O’i gariad hael
Rhoes ei drugaredd ddi-ffael
Yng nghalon pawb a’u caethiwodd.
47-48Gwared ni, Arglwydd, a’n cynnull ni o blith y gwledydd,
Inni gael diolch i’th enw, a’th foli di beunydd.
Byth y bo’n ben
Arglwydd Dduw Israel. Amen.
Molwch yr Arglwydd tragywydd.
Dewis Presennol:
Salmau 106: SCN
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
© Gwynn ap Gwilym 2008