Lyfr y Psalmau 22
22
1Paham, fy Nuw, ’m gwrthodaist?
Paham yr wyt mor gudd
Oddi wrth fy iachawdwriaeth
A llais fy llefain prudd?
2Y dydd och’neidio ’r ydwyf,
Ond ni ’m gwrandewi ddim;
’Rwy ’n llefain y nosweithiau,
Ac nid oes osteg im.’
3Ond Ti wyt lân, a’th drigfod
Ym mawl dy bobl dy Hun:
4Ein tadau credent ynot,
Ni siommwyd gobaith un;
5Llefasant arnat, Arglwydd,
Nid ofer oedd eu gwaith;
Ni siommwyd un o honynt
Ni’s gwaradwyddwyd chwaith.
6A mi nid wyf ond pryfyn,
Nid gwr, ond pryfyn tlawd;
Yn warthrudd meibion dynion,
I bobloedd byd yn wawd;
7Pawb a’r sy ’n edrych arnaf,
Mewn dirmyg rhônt im’ sen,
Gan laesu gwefl watwarus
Ac ysgwyd gwawdus ben. —
8“Hyderodd yn yr Arglwydd,
Gwareded Yntau ef;
Ei was yr Ior achubed,
Sy’n hoffi Brenhin nef.” —
9Tydi o’r groth a’m tynnaist
I rodio daear gron;
A gwnaethost im’ obeithio
Yn faban wrth y fron.
YR AIL RAN
10O’r groth y’m bwriwyd arnat,
Wyt immi ’n Dduw o’r bru;
11O na fydd bell oddi wrthyf,
Gerllaw mae tristwch du;
Ac nid oes neb yn agos
I’m cymmorth ond Tydi;
12Yn ddirfawr lu cylchynodd
Gwrdd deirw Basan fi.
13Fel rheibus lew yn rhuo,
Ymsafnent arna ’i ’n drwch;
14Tywalltwyd f’ enaid ymaith,
Fel dwfr ar lawr i’r llwch;
A’m hesgyrn ymwahanodd,
Mae ’m calon wan fel cwyr
Ynghanol f’ ymysgaroedd;
Hi doddodd oll yn llwyr.
15Fy nerth, fel pridd‐lestr, gwywodd,
A’m tafod glŷn, gan gri,
Wrth daflod sych fy ngenau;
I angau dygaist fi:
16Fel cwn y’m hamgylchynodd
Llu ’r anwir am fy ngwaed;
A thrwodd trywanasant
Y dwylaw mau a’r traed.
17Fy esgyrn gallaf gyfrif,
Maent arnai ’n tremio ’n chwith;
18Fy nillad oll a rannant
Wrth goelbren yn eu plith.
19Duw, na fydd bell oddi wrthyf,
Yn brysur gwared fi;
Fy nghymmorth a’m cadernid,
Fy nerth a’m grym wyt Ti.
20O gwared f’ enaid ofnog
Rhag brath y cleddyf du;
O feddiant cwn uffernol
Dwg f’ unig enaid cu:
21O safn y llew a’m llarpiai,
Duw, gwared fi yn dy ras;
O ganol unicorniaid
Gwrandewaist lef dy was.
Y DRYDEDD RAN
22Dy enw, Ior, a draethaf
I’m brodyr oll yn awr;
Clodforaf Di lle clywo
Y gynnulleidfa fawr:
23Chwychwi sy ’n ofni ei Enw,
Moliennwch Arglwydd nef;
Had Jacob, gogoneddwch,
Had Israel, ofnwch Ef.
24Cystuddiol ing y rheidus
Ni wawdiodd Arglwydd nef;
Ei wedd ni chuddiodd rhagddo,
Ond clybu lais ei lef:
25Dy fawl a draetha ’m tafod
Yn llu ’r gymmanfa fawr,
A’m haddunedau talaf
Ger bron dy Saint yn awr.
26Fe gaiff y tlodion fwytta,
Diwellir hwynt yn llawn;
Y rhai sy ’n ceisio ’r Arglwydd
A’i molant Ef yn iawn:
Chwychwi gewch fyw ’n dragywydd;
27A holl derfynau ’r byd
A droant at yr Arglwydd,
Addolant Ef i gyd.
28Can ’s eiddo ’r Arglwydd Frenhin
Yw ’r deyrnas eang fawr;
Ei orsedd Ef sy ’n uchaf
Ar bobloedd daear lawr:
29A holl rai breision daear,
Addolant a bwyttânt;
A’r rhai i’r llwch sy ’n disgyn,
O’i flaen ymgrymmu wnant.
’Does neb all gadw bywyd
Ei enaid gwan ei hun:
30Ei had a’i gwasanaethant,
Dônt iddo ’n bobl bob un;
31Hwy ddeuant dan gyhoeddi
Ei lân gyfiawnder gwiw;
I’r oes a ddaw mynegant
Mai hyn yw gwaith ein Duw.
Dewis Presennol:
Lyfr y Psalmau 22: SC1850
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
Y Psallwyr gan y Parch. Morris Williams (Nicander). Cyhoeddwyd gan H. Hughes, Llundain 1850. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.