Salm 119:41-80

Gad i mi brofi dy gariad, O ARGLWYDD. Achub fi, fel rwyt ti wedi addo. Wedyn bydda i’n gallu ateb y rhai sy’n fy enllibio, gan fy mod i’n credu beth rwyt ti’n ei ddweud. Paid rhwystro fi rhag dweud beth sy’n wir, dw i wedi rhoi fy ngobaith yn dy ddyfarniad di. Wedyn bydda i’n ufudd i dy ddysgeidiaeth di am byth bythoedd! Gad i mi gerdded yn rhydd am fy mod i wedi ymroi i wneud beth rwyt ti eisiau. Bydda i’n dweud wrth frenhinoedd am dy ofynion. Fydd gen i ddim cywilydd. Mae dy orchmynion yn rhoi’r pleser mwya i mi, dw i wir yn eu caru nhw! Dw i’n cydnabod ac yn caru dy orchmynion, ac yn myfyrio ar dy ddeddfau. Cofia beth ddwedaist ti wrth dy was – dyna beth sydd wedi rhoi gobaith i mi. Yr hyn sy’n gysur i mi pan dw i’n isel ydy fod dy addewidion di yn rhoi bywyd i mi. Mae pobl falch wedi bod yn fy ngwawdio i’n greulon, ond dw i ddim wedi gwyro oddi wrth dy ddysgeidiaeth di. Dw i’n cofio dy reolau ers talwm, O ARGLWYDD, ac mae hynny’n rhoi cysur i mi. Dw i’n gwylltio’n lân wrth feddwl am y bobl ddrwg hynny sy’n gwrthod dy ddysgeidiaeth di. Dy ddeddfau di fu’n destun i’m cân ble bynnag dw i wedi byw! Dw i’n cofio dy enw di yn y nos, O ARGLWYDD, ac yn gwneud beth rwyt ti’n ei ddysgu. Dyna dw i wedi’i wneud bob amser – ufuddhau i dy ofynion di. Ti, ARGLWYDD, ydy fy nghyfran i: Dw i’n addo gwneud fel rwyt ti’n dweud. Dw i’n erfyn arnat ti o waelod calon: dangos drugaredd ata i, fel rwyt wedi addo gwneud. Dw i wedi bod yn meddwl am fy mywyd, ac wedi penderfynu troi yn ôl at dy ofynion di. Heb unrhyw oedi, dw i’n brysio i wneud beth rwyt ti’n ei orchymyn. Mae pobl ddrwg yn gosod trapiau i bob cyfeiriad, ond dw i ddim yn anghofio dy ddysgeidiaeth di. Ganol nos dw i’n codi i ddiolch am dy fod ti’n dyfarnu’n gyfiawn. Dw i’n ffrind i bawb sy’n dy ddilyn di, ac yn gwneud beth rwyt ti’n ei ofyn. Mae dy gariad di, O ARGLWYDD, yn llenwi’r ddaear! Dysga dy ddeddfau i mi. Rwyt wedi bod yn dda tuag ata i fel y gwnest ti addo, O ARGLWYDD. Rho’r gallu i mi wybod beth sy’n iawn; dw i’n trystio dy orchmynion di. Rôn i’n arfer mynd ar gyfeiliorn, ac roeddwn i’n dioddef, ond bellach dw i’n gwneud beth rwyt ti’n ddweud. Rwyt ti’n dda, ac yn gwneud beth sy’n dda: dysga dy ddeddfau i mi. Mae pobl falch wedi bod yn palu celwydd amdana i, ond dw i’n gwneud popeth alla i i gadw dy orchmynion. Pobl cwbl ddideimlad ydyn nhw, ond dw i wrth fy modd gyda dy ddysgeidiaeth di. Roedd yn beth da i mi orfod dioddef, er mwyn i mi ddysgu cadw dy ddeddfau. Mae beth rwyt ti’n ei ddysgu yn fwy gwerthfawr na miloedd o ddarnau arian ac aur. Ti sydd wedi fy ngwneud i a’m siapio i; helpa fi i ddeall er mwyn dysgu dy orchmynion di. Bydd pawb sy’n dy barchu mor hapus wrth weld y newid ynof fi, am mai dy eiriau di sy’n rhoi gobaith i mi. O ARGLWYDD, dw i’n gwybod fod beth rwyt ti’n ei benderfynu yn iawn; roeddet ti’n fy nisgyblu i am dy fod ti mor ffyddlon i mi. Gad i dy gariad ffyddlon di roi cysur i mi, fel gwnest ti addo i dy was. Mae dy ddysgeidiaeth di’n rhoi’r pleser mwya i mi felly gad i mi brofi dy dosturi, a chael byw. Gad i’r rhai balch gael eu cywilyddio am wneud drwg i mi ar gam! Dw i’n mynd i astudio dy ofynion di. Gwna i’r rhai sy’n dy barchu ac yn dilyn dy reolau fy nerbyn i yn ôl. Gwna i mi roi fy hun yn llwyr i ddilyn dy ddeddfau fel bydd dim cywilydd arna i.