21 Dydd i Orlifo

Alla i Wir Oresgyn Pechod a Themtasiwn?

Llawenydd ar gyfer y Daith: Dod o Hyd i Obaith yng Nghanol y Treial

Dod i Deyrnasu

Beth yw Cariad go iawn?

Beibl I Blant

Beth yw fy Mhwrpas? Dysgu i Garu Duw a Charu Eraill

Cyfrinachau Eden

I Surrender: Defosiynau Ysbrydoledig wedi'u sgwennu gan Garcharorion

Mae'r Beibl yn Fyw

Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004

<div class="version vid394 iso6393cym" data-vid="394" data-iso6393="cym">
 <div class="book bk1KI">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="1KI.3.1+1KI.3.2+1KI.3.3+1KI.3.4+1KI.3.5+1KI.3.6+1KI.3.7+1KI.3.8+1KI.3.9+1KI.3.10+1KI.3.11+1KI.3.12+1KI.3.13+1KI.3.14+1KI.3.15+1KI.3.16+1KI.3.17+1KI.3.18+1KI.3.19+1KI.3.20+1KI.3.21+1KI.3.22+1KI.3.23+1KI.3.24+1KI.3.25+1KI.3.26+1KI.3.27+1KI.3.28">
 <div class="m">1Gwnaeth Solomon gynghrair &#226; Pharo brenin yr Aifft trwy briodi ei ferch. Daeth &#226; hi i Ddinas Dafydd i fyw nes iddo ddarfod adeiladu ei d&#375; ei hun a th&#375;'r ARGLWYDD, a'r mur o amgylch Jerwsalem. 2Yr oedd y bobl yn dal i aberthu mewn uchelfeydd, am nad oedd t&#375; i enw'r ARGLWYDD eto wedi ei adeiladu. 3Yr oedd Solomon yn caru'r ARGLWYDD, gan rodio yn &#244;l deddfau ei dad Dafydd, ond yn aberthu ac yn arogldarthu mewn uchelfeydd.</div><div class="p"> 4Aeth y brenin i aberthu i Gibeon. Honno oedd y brif uchelfa; mil o boethoffrymau a offrymai Solomon ar yr allor yno. 5Ymddangosodd yr ARGLWYDD i Solomon yn Gibeon mewn breuddwyd liw nos; a dywedodd DUW, &#8220;Gofyn beth bynnag a fynni gennyf.&#8221; 6Dywedodd Solomon, &#8220;Buost yn ffyddlon iawn i'm tad Dafydd, dy was, am iddo rodio gyda thi mewn gwirionedd a chyfiawnder a chywirdeb calon. Ie, parheaist yn ffyddlon iawn iddo, a rhoi iddo fab i eistedd ar ei orseddfainc heddiw. 7Yn awr, O ARGLWYDD fy Nuw, gwnaethost dy was yn frenin yn lle fy nhad Dafydd, a minnau'n llanc ifanc, dibrofiad. 8Ac y mae dy was yng nghanol dy ddewis bobl, sy'n rhy niferus i'w rhifo na'u cyfrif. 9Felly rho i'th was galon ddeallus i farnu dy bobl, i ddirnad da a drwg; oherwydd pwy a ddichon farnu dy bobl luosog hyn?&#8221;</div><div class="p"> 10Bu'n dderbyniol yng ngolwg yr ARGLWYDD i Solomon ofyn y peth hwn, 11a dywedodd Duw wrtho, &#8220;Oherwydd iti ofyn hyn, ac nid gofyn i ti dy hun flynyddoedd lawer, na chyfoeth, nac einioes dy elynion, ond gofyn deall wrth wrando achos, 12gwnaf yn &#244;l dy eiriau. Rhoddaf iti galon ddoeth a deallus, fel na bu dy fath o'th flaen, ac na chyfyd chwaith ar dy &#244;l. 13Rhoddaf hefyd iti yr hyn nis gofynnaist, sef cyfoeth a gogoniant, fel na bydd dy fath ymysg brenhinoedd, dy holl ddyddiau di. 14Ac os bydd iti rodio yn fy ffyrdd, a chadw fy neddfau a'm gorchmynion, fel y rhodiodd dy dad Dafydd, estynnaf dy ddyddiau hefyd.&#8221;</div><div class="p"> 15Deffr&#244;dd Solomon, a sylweddoli mai breuddwyd oedd. Pan ddaeth yn &#244;l i Jerwsalem, safodd o flaen arch cyfamod yr ARGLWYDD ac offrymodd boethoffrymau a heddoffrymau, a gwnaeth wledd i'w holl weision.</div><div class="s">Solomon yn Barnu Achos Anodd</div><div class="m"> 16Daeth dwy buteinwraig at y brenin a sefyll o'i flaen. 17Dywedodd y naill, &#8220;O f'arglwydd, roeddwn i a'r wraig hon yn byw yn yr un t&#375;, ac esgorais ar blentyn yn y t&#375;, a hithau yno. 18Tridiau wedi i mi esgor, esgorodd y wraig hon hefyd, heb neb ond ni'n dwy yn y t&#375;. 19Bu farw plentyn y wraig hon yn y nos, am iddi orwedd arno; 20cododd hithau yn ystod y nos a chymryd fy mab o'm hymyl tra oeddwn i, dy lawforwyn, yn cysgu, a'i gymryd i'w ch&#244;l a gosod ei phlentyn marw yn fy ngh&#244;l i. 21Pan godais yn y bore i roi sugn i'm mab, yr oedd yn farw; ond wedi imi graffu arno yn y bore, nid hwnnw oedd y mab yr esgorais i arno.&#8221;</div><div class="p"> 22Meddai'r wraig arall, &#8220;Na, fy mab i yw'r un byw; dy fab di yw'r un marw.&#8221; Yna, dyma'r gyntaf yn dweud, &#8220;Na, dy fab di yw'r marw; fy mab i yw'r byw.&#8221; Taeru felly y buont gerbron y brenin. 23Yna dywedodd y brenin, &#8220;Y mae'r naill yn dweud, &#8216;Hwn yw fy mab i, y byw; yr un marw yw dy fab di.&#8217; Ac y mae'r llall yn dweud, &#8216;Na, dy fab di yw'r marw; fy mab i yw'r byw.&#8217; &#8221; 24Yna dywedodd y brenin, &#8220;Dewch &#226; chleddyf imi.&#8221; 25Pan ddaethant &#226;'r cleddyf gerbron y brenin, ebe'r brenin, &#8220;Rhannwch y bachgen byw yn ddau, a rhowch hanner i'r naill a hanner i'r llall.&#8221; 26Ond meddai'r wraig oedd piau'r plentyn byw wrth y brenin (oherwydd enynnodd ei thosturi tuag at ei baban), &#8220;O f'arglwydd, rhowch iddi hi y plentyn byw, a pheidiwch &#226;'i ladd ar un cyfrif.&#8221; 27Ond dywedodd y llall, &#8220;Na foed yn eiddo i mi na thithau; rhannwch ef.&#8221; Atebodd y brenin, &#8220;Peidiwch &#226;'i ladd; rhowch y plentyn byw i'r gyntaf; honno yw ei fam.&#8221;</div><div class="p"> 28Clywodd holl Israel ddyfarniad y brenin, ac ofnasant ef, am eu bod yn gweld ynddo ddoethineb ddwyfol i weinyddu barn.</div>
 </div>
 </div>
</div>

DoethinebSampl

Ysgrythur

Am y Cynllun hwn

Cynlluniau Tebyg