ΙΩΒ 33
33
Ο Ελιού κατακρίνει τον Ιώβ
1Τώρα λοιπόν, Ιώβ, άκου τα λόγια μου,
πρόσεξε όλα όσα έχω να σου πω.
2Έτοιμος είμαι και αρχίζω να μιλώ.
3Μιλώ με ήσυχη συνείδηση,
τα χείλη μου την καθαρή αλήθεια θα προφέρουν.
4Με δημιούργησε το Πνεύμα του Θεού,
του Παντοδύναμου η πνοή,
ζωή μού δίνει.
5Απάντησέ μου, αν μπορείς.
Να μ’ αντιμετωπίσεις ετοιμάσου,
πάρε τη θέση σου.
6Εσύ κι εγώ είμαστε όμοιοι μπρος στο Θεό·
κι οι δυο μας από χώμα καμωμένοι.
7Λοιπόν, δεν έχεις λόγο ν’ αγωνιάς,
δεν πρόκειται να σε κατατροπώσω!
8Στ’ αυτιά μου αντηχεί ο ήχος της φωνής σου,
όταν αυτά τα λόγια επαναλαμβάνεις:
9«Εγώ είμαι καθαρός, δεν παρανόμησα·
άμεμπτος είμαι, δίχως αμαρτία.
10Μα ο Θεός βρίσκει προφάσεις εναντίον μου,
με βλέπει σαν εχθρό του.
11Με περιορίζει,
όπου κι αν πάω με παρακολουθεί».
12Όμως σ’ αυτό, Ιώβ, δεν έχεις δίκιο,
πρέπει να σου το πω·
με μέτρα ανθρώπινα δεν μπορείς
το Θεό να τον μετρήσεις.
13Τότε γιατί να τον κατηγορείς
πως σ’ όλα αυτά τα λόγια σου
δεν απαντάει;
14Μ’ όλο που ο Θεός μιλάει πολλές φορές
και με ποικίλους τρόπους,
κανείς δεν δίνει προσοχή στα λόγια του.
15Με όνειρο, με όραμα νυχτερινό,
όταν σε ύπνο βαθύ πέφτουν οι άνθρωποι,
όταν στην κλίνη ξαπλωμένοι αποκοιμιούνται,
16τότε τους κάνει να καταλαβαίνουν όσα λέει,
κι οριστικά τους προειδοποιεί.
17Ν’ αποστραφούνε θέλει
τις κακές τους πράξεις
και ν’ απαλλάξει έτσι τον άνθρωπο απ’ την αλαζονεία του.
18Έτσι θα τον γλιτώσει από τον τάφο
και θα τον προστατέψει να μην πέσει
απάνω στην αιχμή του κονταριού.
19Ο Θεός προειδοποιεί τον άνθρωπο
με μια αρρώστια που τον ρίχνει στο κρεβάτι,
με πόνους σ’ όλα του τα κόκαλα,
20ως το σημείο ν’ αηδιάζει το ψωμί,
ακόμα και το πιο εκλεκτό του φαγητό.
21Η σάρκα του λιώνει και χάνεται,
μπορούν να μετρηθούν τα κόκαλά του·
22κοντεύει να ’χει το ’να πόδι μες στον τάφο,
λες κι η ζωή του παραδόθηκε στο θάνατο.
23Ίσως τότε σταθεί στο πλάι του ένας άγγελος,
ένας απ’ τους χιλιάδες του Θεού αγγέλους,
που δείχνουνε στον άνθρωπο το χρέος του.
24Κι ο άγγελος αυτός ίσως τον σπλαχνιστεί και πει:
«Απάλλαξέ τον, μην τον αφήσεις
να κατέβει μες στον τάφο·
τα λύτρα του πληρώθηκαν».
25Τότε από σφρίγος νεανικό η σάρκα του τονώνεται,
ξαναγυρνάει στης νιότης του τις μέρες.
26Στο Θεό προσεύχεται
κι εκείνος του αποκρίνεται·
με χαρά στο Θεό παρουσιάζεται,
το Θεό, που τον έχει και πάλι δεχτεί.
27Τότε αυτός ομολογεί δημόσια και λέει:
«Αμάρτησα! Το σωστό δεν το ’πραξα,
μα δεν μου το ανταπέδωσε ο Θεός.
28Με φύλαξε απ’ του να κατεβώ στον τάφο
και στης ζωής με κράτησε το φως».
29Να, λοιπόν, όλα αυτά που κάνει ο Θεός
πάλι και πάλι για τον κάθε άνθρωπο,
30ώστε να τον γλιτώσει από το τάφο
και να του ξαναδώσει τη ζωή.
31Προσεκτικά άκουσέ με, Ιώβ,
σώπασε κι άφησέ με να μιλήσω.
32Αν έχεις τίποτε να πεις, απάντησέ μου·
πολύ θα ’θελα να παραδεχτώ το δίκιο σου.
33Αλλ’ άκου με, αν δεν έχεις τι να πεις·
σώπαινε, και σοφία θα σε διδάξω.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
ΙΩΒ 33: TGV
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.
ΙΩΒ 33
33
Ο Ελιού κατακρίνει τον Ιώβ
1Τώρα λοιπόν, Ιώβ, άκου τα λόγια μου,
πρόσεξε όλα όσα έχω να σου πω.
2Έτοιμος είμαι και αρχίζω να μιλώ.
3Μιλώ με ήσυχη συνείδηση,
τα χείλη μου την καθαρή αλήθεια θα προφέρουν.
4Με δημιούργησε το Πνεύμα του Θεού,
του Παντοδύναμου η πνοή,
ζωή μού δίνει.
5Απάντησέ μου, αν μπορείς.
Να μ’ αντιμετωπίσεις ετοιμάσου,
πάρε τη θέση σου.
6Εσύ κι εγώ είμαστε όμοιοι μπρος στο Θεό·
κι οι δυο μας από χώμα καμωμένοι.
7Λοιπόν, δεν έχεις λόγο ν’ αγωνιάς,
δεν πρόκειται να σε κατατροπώσω!
8Στ’ αυτιά μου αντηχεί ο ήχος της φωνής σου,
όταν αυτά τα λόγια επαναλαμβάνεις:
9«Εγώ είμαι καθαρός, δεν παρανόμησα·
άμεμπτος είμαι, δίχως αμαρτία.
10Μα ο Θεός βρίσκει προφάσεις εναντίον μου,
με βλέπει σαν εχθρό του.
11Με περιορίζει,
όπου κι αν πάω με παρακολουθεί».
12Όμως σ’ αυτό, Ιώβ, δεν έχεις δίκιο,
πρέπει να σου το πω·
με μέτρα ανθρώπινα δεν μπορείς
το Θεό να τον μετρήσεις.
13Τότε γιατί να τον κατηγορείς
πως σ’ όλα αυτά τα λόγια σου
δεν απαντάει;
14Μ’ όλο που ο Θεός μιλάει πολλές φορές
και με ποικίλους τρόπους,
κανείς δεν δίνει προσοχή στα λόγια του.
15Με όνειρο, με όραμα νυχτερινό,
όταν σε ύπνο βαθύ πέφτουν οι άνθρωποι,
όταν στην κλίνη ξαπλωμένοι αποκοιμιούνται,
16τότε τους κάνει να καταλαβαίνουν όσα λέει,
κι οριστικά τους προειδοποιεί.
17Ν’ αποστραφούνε θέλει
τις κακές τους πράξεις
και ν’ απαλλάξει έτσι τον άνθρωπο απ’ την αλαζονεία του.
18Έτσι θα τον γλιτώσει από τον τάφο
και θα τον προστατέψει να μην πέσει
απάνω στην αιχμή του κονταριού.
19Ο Θεός προειδοποιεί τον άνθρωπο
με μια αρρώστια που τον ρίχνει στο κρεβάτι,
με πόνους σ’ όλα του τα κόκαλα,
20ως το σημείο ν’ αηδιάζει το ψωμί,
ακόμα και το πιο εκλεκτό του φαγητό.
21Η σάρκα του λιώνει και χάνεται,
μπορούν να μετρηθούν τα κόκαλά του·
22κοντεύει να ’χει το ’να πόδι μες στον τάφο,
λες κι η ζωή του παραδόθηκε στο θάνατο.
23Ίσως τότε σταθεί στο πλάι του ένας άγγελος,
ένας απ’ τους χιλιάδες του Θεού αγγέλους,
που δείχνουνε στον άνθρωπο το χρέος του.
24Κι ο άγγελος αυτός ίσως τον σπλαχνιστεί και πει:
«Απάλλαξέ τον, μην τον αφήσεις
να κατέβει μες στον τάφο·
τα λύτρα του πληρώθηκαν».
25Τότε από σφρίγος νεανικό η σάρκα του τονώνεται,
ξαναγυρνάει στης νιότης του τις μέρες.
26Στο Θεό προσεύχεται
κι εκείνος του αποκρίνεται·
με χαρά στο Θεό παρουσιάζεται,
το Θεό, που τον έχει και πάλι δεχτεί.
27Τότε αυτός ομολογεί δημόσια και λέει:
«Αμάρτησα! Το σωστό δεν το ’πραξα,
μα δεν μου το ανταπέδωσε ο Θεός.
28Με φύλαξε απ’ του να κατεβώ στον τάφο
και στης ζωής με κράτησε το φως».
29Να, λοιπόν, όλα αυτά που κάνει ο Θεός
πάλι και πάλι για τον κάθε άνθρωπο,
30ώστε να τον γλιτώσει από το τάφο
και να του ξαναδώσει τη ζωή.
31Προσεκτικά άκουσέ με, Ιώβ,
σώπασε κι άφησέ με να μιλήσω.
32Αν έχεις τίποτε να πεις, απάντησέ μου·
πολύ θα ’θελα να παραδεχτώ το δίκιο σου.
33Αλλ’ άκου με, αν δεν έχεις τι να πεις·
σώπαινε, και σοφία θα σε διδάξω.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
:
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.