Συγχωρώντας αυτούς που μας πληγώνουνΔείγμα

Σβήνοντας το ιστορικό λαθών

Καθημερινά συγκεντρώνουμε εμπειρίες που θα θυμόμαστε στο μέλλον — ελπίζουμε να μας προκαλούν χαρά. Όμως κάποιες φορές συμβαίνουν άσχημα πράγματα, που έχουν μόνιμο αντίκτυπο στη ζωή μας. Μερικές φορές προκύπτουν αναπηρίες ως αποτέλεσμα κακών επιλογών κάποιων άλλων. Ένας μεθυσμένος οδηγός μπορεί να απομακρυνθεί από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αφήνοντας πίσω του έναν επιβάτη που έχει επηρεαστεί μόνιμα από μια σωματική ή ψυχική δυσλειτουργία. Ένα άτομο μπορεί να προκαλέσει μεγάλο κακό σε άλλους εξαιτίας απρόσεκτων ή εγωιστικών ενεργειών. Πώς μπορούμε να διανοηθούμε να συγχωρήσουμε τέτοια λάθη;

Η συγχώρεση περιλαμβάνει την εκ προθέσεως παράβλεψη των οδυνηρών πράξεων και αμαρτιών άλλων. Επιλέγεις να μη θυμάσαι τα λάθη άλλων. Το Ψαλμοί 103:8-12 δείχνει την εκ προθέσεως συγχωρητικότητα του Θεού. "Δεν θα μας κατηγορεί για πάντα ούτε θα διατηρεί την οργή του στον αιώνα" (παρότι θα είχε το δικαίωμα να το κάνει) και "όσο απέχει η ανατολή από τη δύση, τόσο μακριά από εμάς έστειλε τις ανομίες μας". Αυτή είναι μια αιώνια απόσταση. Οι δύο ορίζοντες δε συναντιούνται ποτέ. Ο Θεός συνειδητά απομακρύνει τις αμαρτίες μας από μπροστά Του και δεν τις θυμάται ποτέ πια! Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τέτοια συγχωρητικότητα; Μόνο η αγάπη που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μεταμορφώσει επαρκώς τις καρδιές μας, ώστε "να ξεχνάμε το κακό που μας έχουν κάνει" (προς Κορινθίους Α' 13:5). Αυτού του είδους η συγχωρητικότητα προκύπτει από τη χάρη του Θεού στις καρδιές μας και υποκινείται από την αληθινή αγάπη για τους άλλους.

Είναι πολύ δύσκολο να συγχωρούμε τους άλλους, όταν εστιάζουμε διαρκώς μόνο στη δική μας ταλαιπωρία και στις δικές μας δυσκολίες. Ας αναλογιστούμε, αντ' αυτού, πώς αντιμετωπίζει ο Θεός τις προσβολές: "Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια" (κατά Ιωάννην 3:16). Η αγάπη του Θεού για εμάς τον οδήγησε να θυσιάσει τον Υιό Του για να προσφέρει συγχώρεση για τις αμαρτίες μας. Πρέπει να συγχωρούμε έτσι απλά; Ναι! Αλλά όχι με τις δικές μας δυνάμεις! Κατά φυσικό τρόπο, θα θυμόμαστε γεγονότα από τις ζωές μας. Κάποια πράγματα κυριολεκτικά δεν μπορούμε ποτέ να τα "ξεχάσουμε". Αλλά κρατάμε "αρχείο" με τα λάθη των άλλων; Θυμόμαστε ή ξαναζούμε τις αρνητικές λεπτομέρειες κάθε φορά που βλέπουμε το άτομο αυτό;

Ο τρόπος της θείας συγχώρεσης δε σβήνει τις αναμνήσεις μας, αλλά μας επιτρέπει να σβήσουμε το ιστορικό λαθών και να ζήσουμε με σχέσεις που έχουν αποκατασταθεί. Με τον καιρό και με το Πνεύμα του Θεού, θα ανακαλύψουμε πως η αγάπη έχει αντικαταστήσει τις αρνητικές μας σκέψεις και συναισθήματα προς αυτούς που μας έχουν πληγώσει.