آیات محبوب کتاب مقدس از Luc 3

به اشتراک گذاشتن

Wedi i bawb gael eu bedyddio, a phan oedd Iesu yn gweddïo wedi’i fedydd yntau, agorodd y nefoedd, a disgynnodd yr Ysbryd Glân arno yn weledig, fel colomen. A daeth llais o’r nef yn dweud, “Ti yw fy Mab, f’anwylyd. Ti sydd wrth fy modd.”

dywedodd Ioan yn blaen wrthyn nhw i gyd, “Â dŵr rydw i’n eich bedyddio chi, ond y mae un cryfach na fi yn dod, ’dydw i ddim digon da i ddatod carrai ei sandalau. Bydd ef yn eich bedyddio â’r Ysbryd Glân ac â thân.

Gwnewch rywbeth i brofi eich bod wedi newid eich ffordd o fyw. A pheidiwch â dechrau dweud wrthych eich hunain, ‘Mae gennym ni Abraham yn dad.’ Clywch: fe allai Duw godi plant i Abraham o’r cerrig hyn!

Mae’r fwyell wedi’i gosod yn barod wrth wraidd y coed, ac fe dorrir i lawr pob coeden heb ddwyn ffrwyth da, a’i thaflu i’r tân.”

Fel y dywed llyfr y proffwyd Eseia, Llais un yn galw mewn tir anial, ‘Paratowch ffordd yr Arglwydd, Gwnewch lwybrau unionsyth ar ei gyfer. Pob pant a lenwir, A phob mynydd a bryn a wneir yn wastad; Unionir popeth sydd yn gwyro, Y ffyrdd garw a wneir yn llyfn. A dynoliaeth oll a wêl waredigaeth Duw.’