آیات محبوب کتاب مقدس از Luk 17

به اشتراک گذاشتن

Ac efe a ddywedodd wrtho, Cyfod, a dos ymaith: dy ffydd a’th iachaodd.

Ac os pecha yn dy erbyn seithwaith yn y dydd, a seithwaith yn y dydd droi attat, gan ddywedyd, Y mae yn edifar gennyf; maddeu iddo.

Ac un o honynt, pan welodd ddarfod ei iachâu, a ddychwelodd, gan foliannu Duw â llef uchel. Ac efe a syrthiodd ar ei wyneb wrth ei draed ef, gan ddïolch iddo. A Samariad oedd hwn.

Edrychwch arnoch eich hunain; os pecha dy frawd yn dy erbyn, cerydda ef; ac os edifarhâ efe, maddeu iddo.

A’r Iesu gan atteb a ddywedodd, Oni lanhawyd y deg? ond pa le y mae y naw?

A’r Arglwydd a ddywedodd, Pe byddai gennych ffydd gymmaint a gronyn o had mwstard, chwi a ellych ddywedyd wrth y sycamor-wŷdden hon, Ymddadwreiddia, a phlanner di yn y môr; a hi a ufuddhâi i chwi.

Pwy bynnag a geisio gadw ei einioes, a’i cyll; a phwy bynnag a’i cyll, a’i bywhâ hi.

AC efe a ddywedodd wrth y disgyblion, Rhaid i rhwystrau ddyfod; ond gwae efe trwy yr hwn y deuant. Gwell fyddai iddo pe rhoddid maen melin assyn o amgylch ei wddf ef, a’i daflu i’r môr, nag iddo rwystro un o’r rhai bychain hyn.

Ac megis y bu yn nyddiau Noë, felly y bydd hefyd yn nyddiau Mab y dyn. Yr oeddynt yn bwytta, yn yfed, yn gwreica, yn gŵra, hyd y dydd yr aeth Noë i mewn i’r arch; a daeth y diluw, ac a’u difethodd hwynt oll.