عاموس 1:1-10

سخنان عاموس، یکی از گله‌داران تِقوعَ، دربارۀ آنچه وی دو سال پیش از زلزله، دربارۀ اسرائیل دید، زمانی که عُزّیا پادشاه یهودا و یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل بود. او گفت: «خداوند از صَهیون می‌غُرّد و از اورشلیم صدای خود را بلند می‌کند. مرتعهای شبانان ماتم می‌گیرند و قُلۀ کَرمِل خشک می‌شود.» خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانیِ دمشق، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافات او را بر نخواهم گردانید، زیرا جِلعاد را با خرمن‌کوبهای آهنین کوبیدند. بر خاندان حَزائیل آتش خواهم فرستاد تا کاخهای بِن‌هَدَد را بسوزاند. پشت‌بندهای دروازۀ دمشق را خواهم شکست، ساکنان را از وادی آوِن منقطع خواهم ساخت، و صاحب عصا را از بِیت‌عدن. قوم اَرام به قیر به اسارت خواهند رفت؛» این است فرمودۀ خداوند. خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانی غزه، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافات او را بر نخواهم گردانید، زیرا تمامی یک ملت را به اسیری بردند تا ایشان را به اَدوم تسلیم کنند. پس بر حصارهای غزه آتش خواهم فرستاد تا دژهایش را بسوزاند. ساکنان را از اَشدود منقطع خواهم ساخت، و صاحب عصا را از اَشقِلون. دست خویش را بر عِقرون فرود خواهم آورد، و باقیماندگان فلسطینیان هلاک خواهند شد؛» این است فرمودۀ خداوند. خداوند چنین می‌گوید: «به سبب سه نافرمانی صور، بلکه چهار نافرمانی‌اش، مکافات او را بر نخواهم گردانید، زیرا تمامی یک ملت را به اَدوم به اسیری تسلیم کردند، و پیمان برادری را به یاد نیاوردند. پس بر حصارهای صور آتش خواهم فرستاد تا دژهایش را بسوزاند.»