اِرمیا 12
12
شکایت اِرمیا
1تو عادلی، ای خداوند، هرگاه شکایتی به حضورت می‌آورم؛
با این حال، با تو از عدالت سخن خواهم گفت.
چرا طریق شریران کامیاب می‌شود؟
چرا خیانت‌پیشگان جملگی در آسایشند؟
2تو آنان را غرس می‌کنی، و ریشه می‌دوانند؛
نمو می‌کنند و میوه می‌آورند.
تو به دهان ایشان نزدیکی،
اما از قلبشان دور.
3اما تو، ای خداوند، مرا می‌شناسی؛
مرا می‌بینی و اندیشه‌هایم را دربارۀ خود می‌آزمایی.
ایشان را همچون گوسفندانِ کُشتاری بیرون بِکِش،
و برای روزِ کشتار جدایشان کن.
4تا به کی این سرزمین به ماتم نشیند
و گیاهان همۀ صحراها خشک مانَد؟
به سبب شرارت ساکنان آن،
چارپایان و پرندگان هلاک گشته‌اند؛
زیرا می‌گویند: «او به عاقبتِ ما توجهی ندارد.»
پاسخ خداوند
5«اگر وقتی با پیادگان دویدی تو را خسته کردند،
پس چگونه با اسبان برابری توانی کرد؟
و اگر اعتمادت را بر سرزمینی ایمن نهاده‌ای،
در بیشه‌های اطراف اردن چه خواهی کرد؟
6زیرا حتی برادران و خاندان پدرت به تو خیانت ورزیده‌اند،
و فریاد خویش بر ضد تو بلند کرده‌اند؛
پس گرچه سخنان نیکو با تو بگویند،
به ایشان اعتماد مکن.»
7«من خانۀ خویش را ترک گفته‌ام،
و میراث خود را به‌دور افکنده‌‌ام؛
من محبوب جانم را به دست دشمنانش تسلیم کرده‌ام.
8میراث من برایم همچون شیرِ جنگل گشته است؛
او بر من می‌غرّد، پس از او بیزار گشته‌ام.
9آیا میراث من برایم همچون مرغ شکاری یا کَفتار نگشته است؟
آیا دیگر مرغانِ شکاری از هر سو بر او حمله نمی‌آورند؟
بروید و جانوران درّنده را جملگی گرد آورید،
تا بیایند و بخورند.
10شبانانِ بسیار تاکستان مرا ویران کرده،
و زمین مرا پایمال نموده‌اند؛
آنان زمین مرغوب مرا،
به بیابانی متروک بَدَل کرده‌اند.
11آن را به‌کل ویران ساخته‌اند،
و آن ویران شده، نزد من به ماتم نشسته است.
این سرزمین یکسره ویران گشته،
اما کسی را پروای آن نیست.
12به فراز همۀ بلندیهای خشکِ بیابان،
ویرانگران هجوم آورده‌اند،
زیرا که شمشیر خداوند این سرزمین را
از کران تا کران نابود می‌کند،
و هیچ‌کس ایمن نخواهد ماند.
13آنان گندمْ کاشته و خار دِرَویده‌اند؛
خویشتن را خسته کرده، اما سودی نبرده‌اند.
پس به سبب خشمِ آتشین خداوند،
از محصول خویش شرمسار خواهند شد.»
14خداوند دربارۀ تمامی همسایگانِ شریرِ خود که بر میراثِ او برای قومش اسرائیل دستِ تطاول دراز کرده‌اند، چنین می‌فرماید: «من آنان را از سرزمینشان بر خواهم کَند و خاندان یهودا را از میان ایشان بر خواهم کَند. 15اما پس از بَرکَندنشان، بار دیگر بر ایشان رحم خواهم کرد و هر یک را به میراث و سرزمین خویش باز خواهم گردانید. 16و اگر ایشان طریقهای قوم مرا نیکو فرا گیرند و به نام من سوگند یاد کرده، بگویند، ”به حیات خداوند سوگند“، چنانکه به قوم من آموختند تا به بَعَل سوگند یاد کنند، آنگاه ایشان در میان قوم من بنا خواهند شد. 17اما اگر قومی گوش نگیرد، آن قوم را به‌کل بَرکَنده، نابود خواهم ساخت»، این است فرمودۀ خداوند.
اکنون انتخاب شده:
اِرمیا 12: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
اِرمیا 12
12
شکایت اِرمیا
1تو عادلی، ای خداوند، هرگاه شکایتی به حضورت می‌آورم؛
با این حال، با تو از عدالت سخن خواهم گفت.
چرا طریق شریران کامیاب می‌شود؟
چرا خیانت‌پیشگان جملگی در آسایشند؟
2تو آنان را غرس می‌کنی، و ریشه می‌دوانند؛
نمو می‌کنند و میوه می‌آورند.
تو به دهان ایشان نزدیکی،
اما از قلبشان دور.
3اما تو، ای خداوند، مرا می‌شناسی؛
مرا می‌بینی و اندیشه‌هایم را دربارۀ خود می‌آزمایی.
ایشان را همچون گوسفندانِ کُشتاری بیرون بِکِش،
و برای روزِ کشتار جدایشان کن.
4تا به کی این سرزمین به ماتم نشیند
و گیاهان همۀ صحراها خشک مانَد؟
به سبب شرارت ساکنان آن،
چارپایان و پرندگان هلاک گشته‌اند؛
زیرا می‌گویند: «او به عاقبتِ ما توجهی ندارد.»
پاسخ خداوند
5«اگر وقتی با پیادگان دویدی تو را خسته کردند،
پس چگونه با اسبان برابری توانی کرد؟
و اگر اعتمادت را بر سرزمینی ایمن نهاده‌ای،
در بیشه‌های اطراف اردن چه خواهی کرد؟
6زیرا حتی برادران و خاندان پدرت به تو خیانت ورزیده‌اند،
و فریاد خویش بر ضد تو بلند کرده‌اند؛
پس گرچه سخنان نیکو با تو بگویند،
به ایشان اعتماد مکن.»
7«من خانۀ خویش را ترک گفته‌ام،
و میراث خود را به‌دور افکنده‌‌ام؛
من محبوب جانم را به دست دشمنانش تسلیم کرده‌ام.
8میراث من برایم همچون شیرِ جنگل گشته است؛
او بر من می‌غرّد، پس از او بیزار گشته‌ام.
9آیا میراث من برایم همچون مرغ شکاری یا کَفتار نگشته است؟
آیا دیگر مرغانِ شکاری از هر سو بر او حمله نمی‌آورند؟
بروید و جانوران درّنده را جملگی گرد آورید،
تا بیایند و بخورند.
10شبانانِ بسیار تاکستان مرا ویران کرده،
و زمین مرا پایمال نموده‌اند؛
آنان زمین مرغوب مرا،
به بیابانی متروک بَدَل کرده‌اند.
11آن را به‌کل ویران ساخته‌اند،
و آن ویران شده، نزد من به ماتم نشسته است.
این سرزمین یکسره ویران گشته،
اما کسی را پروای آن نیست.
12به فراز همۀ بلندیهای خشکِ بیابان،
ویرانگران هجوم آورده‌اند،
زیرا که شمشیر خداوند این سرزمین را
از کران تا کران نابود می‌کند،
و هیچ‌کس ایمن نخواهد ماند.
13آنان گندمْ کاشته و خار دِرَویده‌اند؛
خویشتن را خسته کرده، اما سودی نبرده‌اند.
پس به سبب خشمِ آتشین خداوند،
از محصول خویش شرمسار خواهند شد.»
14خداوند دربارۀ تمامی همسایگانِ شریرِ خود که بر میراثِ او برای قومش اسرائیل دستِ تطاول دراز کرده‌اند، چنین می‌فرماید: «من آنان را از سرزمینشان بر خواهم کَند و خاندان یهودا را از میان ایشان بر خواهم کَند. 15اما پس از بَرکَندنشان، بار دیگر بر ایشان رحم خواهم کرد و هر یک را به میراث و سرزمین خویش باز خواهم گردانید. 16و اگر ایشان طریقهای قوم مرا نیکو فرا گیرند و به نام من سوگند یاد کرده، بگویند، ”به حیات خداوند سوگند“، چنانکه به قوم من آموختند تا به بَعَل سوگند یاد کنند، آنگاه ایشان در میان قوم من بنا خواهند شد. 17اما اگر قومی گوش نگیرد، آن قوم را به‌کل بَرکَنده، نابود خواهم ساخت»، این است فرمودۀ خداوند.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop