اِرمیا 13
13
کمربندی از کتان
1خداوند به من چنین فرمود: «برو و کمربندی از کتان خریده، بر کمر ببند، اما آن را در آب فرو مبر.» 2پس مطابق کلام خداوند کمربندی خریدم و آن را بر کمر بستم. 3دیگر بار کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 4«اکنون کمربندی را که خریده و بر کمر بسته‌ای، برگیر و نزد رود فُرات رفته، آن را در شکاف صخره‌ای پنهان کن.» 5پس رفتم و آن را همان‌گونه که خداوند به من فرموده بود، نزد فُرات پنهان کردم.
6پس از گذشت روزهایی بسیار، خداوند مرا فرمود: «برخیز و به فُرات برو، و کمربندی را که امر فرموده بودم در آنجا پنهان کنی، از آنجا برگیر.» 7پس به فُرات رفتم و مکانی را که کمربند را در آن پنهان کرده بودم، کَندم و کمربند را از آنجا برگرفتم. اما اکنون پوسیده بود و به هیچ کاری نمی‌آمد.
8آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 9«خداوند چنین می‌فرماید: به همین‌سان من تکبّر یهودا و تکبّرِ عظیم اورشلیم را نابود خواهم کرد. 10این قومِ شریر که از شنیدن کلام من سر باز می‌زنند، و از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند و از پی خدایانِ غیر رفته، آنها را عبادت و سَجده می‌نمایند، مانند همین کمربند خواهند شد که به هیچ کاری نمی‌آید. 11زیرا خداوند می‌فرماید: همان‌گونه که کمربند به کمر آدمی می‌چسبد، من تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسباندم تا قوم و شهرت و ستایش و شکوه برای من باشند، اما گوش نگرفتند!
خُمره‌های شراب
12«این کلام را بدیشان بگو: ”یهوه، خدای اسرائیل می‌فرماید: ’هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد.“‘ و آنها به تو خواهند گفت، ”آیا ما نمی‌دانیم که هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد؟“ 13آنگاه بدیشان بگو، ”خداوند چنین می‌گوید: اینک جمیع ساکنان این سرزمین را، از پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند تا کاهنان و انبیا و تمامی ساکنان اورشلیم، جملگی از مستی پُر خواهم ساخت، 14و خداوند می‌فرماید که آنان یعنی پدران و پسران را به جان هم خواهم افکند، و همگی را بی هیچ دلسوزی و شفقت و رحم، هلاک خواهم کرد.“»
هشدار دربارۀ تبعید
15بشنوید و گوش بسپارید؛
متکبّر مباشید،
زیرا که خداوند سخن گفته است.
16یهوه خدایتان را جلال دهید،
پیش از آنکه تاریکی پدید آورد،
و پاهایتان بر کوههای تاریک بلغزد؛
و آنگاه که به امیدِ نور نشسته‌اید،
آن را به تاریکیِ غلیظ بَدَل ساخته،
به ظُلَمات تبدیل کند.
17اما اگر گوش فرا ندهید،
جان من در خلوت
به سبب تکبّرتان خواهد گریست،
و دیدگانم زاری خواهد کرد
و اشکها خواهد ریخت،
زیرا گَلۀ خداوند به اسیری برده خواهد شد.
18پادشاه و ملکۀ مادر را بگو:
«از تختهای خویش فرود آیید،
زیرا تاجهای شکوهمندتان از سر شما فرو افتاده است.»
19شهرهای نِگِب مسدود شده،
و کسی نیست که آنها را بگشاید؛
تمامی یهودا اسیر شده،
و یکسره به تبعید رفته است.
20«چشمان خود را برافراز
و آنان را که از شمال می‌آیند، بنگر.
کجاست گله‌ای‌که به تو سپرده شد؟
کجاست گوسفندان زیبای تو؟
21چون او یارانی را که تو پرورده‌ای
به حکمرانی بر تو برگمارد، چه خواهی گفت؟
آیا دردی همچون دردِ زنِ زائو بر تو نخواهد آمد؟
22و اگر در دل خویش بگویی، ”چرا اینها بر سرم آمده؟“
بدان که به سبب کثرت گناهان توست
که دامنت بالا زده شده، و بر تو تجاوز رفته است.
23آیا حَبَشی، پوست خویش را تغییر تواند داد؟
یا پلنگ خالهای خود را؟
به همین‌گونه، آیا شما که به بدی کردن خو کرده‌اید،
کار نیک توانید کرد؟
24«من شما را چون کاهی رانده از بادِ صحرا،
پراکنده خواهم ساخت.
25این است قرعۀ تو،
و نصیبی که برایت رقم زده‌ام؛»
خداوند این را می‌گوید.
«زیرا مرا از یاد بردی
و به دروغ اعتماد کردی.
26پس من خودْ دامنت را تا روی صورتت بالا خواهم زد،
و رسوایی‌ات دیده خواهد شد.
27من اعمال قبیح تو را بر فراز تپه‌ها و در دشتها دیده‌ام،
زناکاری و شیهه‌ها، و بی‌شرمیِ روسپیگریت را.
وای بر تو ای اورشلیم!
تا به کی طاهر نخواهی شد؟»
اکنون انتخاب شده:
اِرمیا 13: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
اِرمیا 13
13
کمربندی از کتان
1خداوند به من چنین فرمود: «برو و کمربندی از کتان خریده، بر کمر ببند، اما آن را در آب فرو مبر.» 2پس مطابق کلام خداوند کمربندی خریدم و آن را بر کمر بستم. 3دیگر بار کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 4«اکنون کمربندی را که خریده و بر کمر بسته‌ای، برگیر و نزد رود فُرات رفته، آن را در شکاف صخره‌ای پنهان کن.» 5پس رفتم و آن را همان‌گونه که خداوند به من فرموده بود، نزد فُرات پنهان کردم.
6پس از گذشت روزهایی بسیار، خداوند مرا فرمود: «برخیز و به فُرات برو، و کمربندی را که امر فرموده بودم در آنجا پنهان کنی، از آنجا برگیر.» 7پس به فُرات رفتم و مکانی را که کمربند را در آن پنهان کرده بودم، کَندم و کمربند را از آنجا برگرفتم. اما اکنون پوسیده بود و به هیچ کاری نمی‌آمد.
8آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 9«خداوند چنین می‌فرماید: به همین‌سان من تکبّر یهودا و تکبّرِ عظیم اورشلیم را نابود خواهم کرد. 10این قومِ شریر که از شنیدن کلام من سر باز می‌زنند، و از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند و از پی خدایانِ غیر رفته، آنها را عبادت و سَجده می‌نمایند، مانند همین کمربند خواهند شد که به هیچ کاری نمی‌آید. 11زیرا خداوند می‌فرماید: همان‌گونه که کمربند به کمر آدمی می‌چسبد، من تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسباندم تا قوم و شهرت و ستایش و شکوه برای من باشند، اما گوش نگرفتند!
خُمره‌های شراب
12«این کلام را بدیشان بگو: ”یهوه، خدای اسرائیل می‌فرماید: ’هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد.“‘ و آنها به تو خواهند گفت، ”آیا ما نمی‌دانیم که هر خُمره‌ای از شراب پر خواهد شد؟“ 13آنگاه بدیشان بگو، ”خداوند چنین می‌گوید: اینک جمیع ساکنان این سرزمین را، از پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند تا کاهنان و انبیا و تمامی ساکنان اورشلیم، جملگی از مستی پُر خواهم ساخت، 14و خداوند می‌فرماید که آنان یعنی پدران و پسران را به جان هم خواهم افکند، و همگی را بی هیچ دلسوزی و شفقت و رحم، هلاک خواهم کرد.“»
هشدار دربارۀ تبعید
15بشنوید و گوش بسپارید؛
متکبّر مباشید،
زیرا که خداوند سخن گفته است.
16یهوه خدایتان را جلال دهید،
پیش از آنکه تاریکی پدید آورد،
و پاهایتان بر کوههای تاریک بلغزد؛
و آنگاه که به امیدِ نور نشسته‌اید،
آن را به تاریکیِ غلیظ بَدَل ساخته،
به ظُلَمات تبدیل کند.
17اما اگر گوش فرا ندهید،
جان من در خلوت
به سبب تکبّرتان خواهد گریست،
و دیدگانم زاری خواهد کرد
و اشکها خواهد ریخت،
زیرا گَلۀ خداوند به اسیری برده خواهد شد.
18پادشاه و ملکۀ مادر را بگو:
«از تختهای خویش فرود آیید،
زیرا تاجهای شکوهمندتان از سر شما فرو افتاده است.»
19شهرهای نِگِب مسدود شده،
و کسی نیست که آنها را بگشاید؛
تمامی یهودا اسیر شده،
و یکسره به تبعید رفته است.
20«چشمان خود را برافراز
و آنان را که از شمال می‌آیند، بنگر.
کجاست گله‌ای‌که به تو سپرده شد؟
کجاست گوسفندان زیبای تو؟
21چون او یارانی را که تو پرورده‌ای
به حکمرانی بر تو برگمارد، چه خواهی گفت؟
آیا دردی همچون دردِ زنِ زائو بر تو نخواهد آمد؟
22و اگر در دل خویش بگویی، ”چرا اینها بر سرم آمده؟“
بدان که به سبب کثرت گناهان توست
که دامنت بالا زده شده، و بر تو تجاوز رفته است.
23آیا حَبَشی، پوست خویش را تغییر تواند داد؟
یا پلنگ خالهای خود را؟
به همین‌گونه، آیا شما که به بدی کردن خو کرده‌اید،
کار نیک توانید کرد؟
24«من شما را چون کاهی رانده از بادِ صحرا،
پراکنده خواهم ساخت.
25این است قرعۀ تو،
و نصیبی که برایت رقم زده‌ام؛»
خداوند این را می‌گوید.
«زیرا مرا از یاد بردی
و به دروغ اعتماد کردی.
26پس من خودْ دامنت را تا روی صورتت بالا خواهم زد،
و رسوایی‌ات دیده خواهد شد.
27من اعمال قبیح تو را بر فراز تپه‌ها و در دشتها دیده‌ام،
زناکاری و شیهه‌ها، و بی‌شرمیِ روسپیگریت را.
وای بر تو ای اورشلیم!
تا به کی طاهر نخواهی شد؟»
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop