ایوب 17
17
1«روحم در هم شکسته،
و روزهایم به سر آمده است؛
گور از برایم مهیاست.
2براستی که تمسخرگران نزد منند،
و چشم من بر کینه‌توزیِ ایشان دوخته شده است.
3«تمنا اینکه نزد خود برایم وثیقه‌ای بگذاری،
وگرنه کیست که برایم ضامن شود؟
4حال که دلشان را از فهم به دور داشته‌ای،
پس نخواهی گذاشت که سربلند شوند.
5آن که در ازای پاداش، از دوست خویش بد بگوید،
چشمان فرزندانش تار خواهد شد.
6«مرا نزد مردمان ضرب‌المثل ساخته است،
و مانند کسی که به رویش آب دهان بیاندازند.
7دیدگانم از غم تار شده،
و اعضای بدنم جملگی چون سایه‌ای گشته است.
8صالحان به سبب این، حیران می‌مانند،
و شخص بی‌گناه، خود را بر ضد خدانشناسان برمی‌انگیزد.
9با این حال مرد پارسا راه خود را ثابت‌قدم پی می‌گیرد،
و آن که دستش پاک است پیوسته قوی‌تر می‌شود.
10«اما همۀ شما، اکنون یک بار دیگر بکوشید،
و با این همه، من در میانتان حکیمی نخواهم یافت.
11روزهایم سپری گشته،
نقشه‌ها و آرزوهای دلم ناکام مانده است.
12اینان شب را روز جلوه می‌دهند،
و با وجود تاریکی می‌گویند، ”روشنایی نزدیک است“.
13اگر امید داشته باشم که هاویه خانه‌ام باشد،
و اگر بستر خویش در تاریکی بگسترانم،
14اگر به گور بگویم: ”تو پدر من هستی“،
و به کِرم که: ”تو مادر و خواهر منی“،
15پس امید من کجاست؟
و کیست که امید مرا ببیند؟
16آیا تا به دروازه‌های#17:16در عبری ”پشت‌بند“، که به ”دروازه‌ها“ اشاره دارد. هاویه نزول خواهد کرد؟
آیا با هم در دل خاک فرو خواهیم رفت؟»
اکنون انتخاب شده:
ایوب 17: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop