یوئیل 1
1
1کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:
هجوم ملخها
2ای مشایخ این را بشنوید؛
ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید!
آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان،
هرگز چنین چیزی رخ داده است؟
3آن را به فرزندانتان بازگویید،
و فرزندانتان به فرزندان خویش
و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.
4آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند،
ملخهای دونده خوردند؛
آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند،
ملخهای جهنده خوردند؛
و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند،
ملخهای فرو بلعنده خوردند.
5ای مستان، بیدار شوید و بگریید،
و ای همۀ میگساران، شیون کنید!
به جهت شراب شیرین شیون کنید،
زیرا از دهانتان بریده شده است.
6چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند،
قومی نیرومند و بی‌شمار؛
دندانها‌یشان دندانهای شیر است،
دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر!
7تاکهای مرا ویران کرده،
و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛
پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند،
و شاخه‌های درختان سفید گشته است.
8همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن،
همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.
9هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است،
و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.
10مزرعه‌ها نابود شده،
و زمین سوگوار است،
زیرا گندم از بین رفته،
شرابِ تازه خشک شده،
و روغن ضایع گشته است.
11ای کشاورزان، سرافکنده شوید،
و ای تاکبانان، شیون سر دهید،
به جهت گندم و جو،
زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.
12تاک خشک شده،
درخت انجیر پژمرده گشته،
انار و خرما و سیب
و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛
براستی که شادمانی
از میان آدمیان رخت بسته است.
سوگواری برای سرزمین اسرائیل
13ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛
ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛
ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید،
زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی
از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.
14زمانی را به روزه اختصاص دهید؛
به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را
به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید،
و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.
15وای از آن روز!
زیرا که روز خداوند نزدیک است،
و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق#1:15 در عبری: ”شَدّای“. می‌آید.
16آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده،
و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟
17بذرها زیر کلوخها پوسیده،
و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته،
زیرا گندم تلف گردیده است.
18دامها چه می‌نالند!
رمه‌های گاوان پریشانحالند،
چراکه مرتعی ندارند؛
حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.
19نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم.
زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده،
و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.
20حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند،
زیرا جویهای آب خشکیده،
و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است.
اکنون انتخاب شده:
یوئیل 1: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
یوئیل 1
1
1کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:
هجوم ملخها
2ای مشایخ این را بشنوید؛
ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید!
آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان،
هرگز چنین چیزی رخ داده است؟
3آن را به فرزندانتان بازگویید،
و فرزندانتان به فرزندان خویش
و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.
4آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند،
ملخهای دونده خوردند؛
آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند،
ملخهای جهنده خوردند؛
و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند،
ملخهای فرو بلعنده خوردند.
5ای مستان، بیدار شوید و بگریید،
و ای همۀ میگساران، شیون کنید!
به جهت شراب شیرین شیون کنید،
زیرا از دهانتان بریده شده است.
6چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند،
قومی نیرومند و بی‌شمار؛
دندانها‌یشان دندانهای شیر است،
دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر!
7تاکهای مرا ویران کرده،
و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛
پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند،
و شاخه‌های درختان سفید گشته است.
8همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن،
همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.
9هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است،
و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.
10مزرعه‌ها نابود شده،
و زمین سوگوار است،
زیرا گندم از بین رفته،
شرابِ تازه خشک شده،
و روغن ضایع گشته است.
11ای کشاورزان، سرافکنده شوید،
و ای تاکبانان، شیون سر دهید،
به جهت گندم و جو،
زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.
12تاک خشک شده،
درخت انجیر پژمرده گشته،
انار و خرما و سیب
و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛
براستی که شادمانی
از میان آدمیان رخت بسته است.
سوگواری برای سرزمین اسرائیل
13ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛
ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛
ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید،
زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی
از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.
14زمانی را به روزه اختصاص دهید؛
به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را
به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید،
و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.
15وای از آن روز!
زیرا که روز خداوند نزدیک است،
و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق#1:15 در عبری: ”شَدّای“. می‌آید.
16آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده،
و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟
17بذرها زیر کلوخها پوسیده،
و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته،
زیرا گندم تلف گردیده است.
18دامها چه می‌نالند!
رمه‌های گاوان پریشانحالند،
چراکه مرتعی ندارند؛
حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.
19نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم.
زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده،
و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.
20حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند،
زیرا جویهای آب خشکیده،
و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop