یوئیل 2
2
روز خداوند
1در صَهیون کَرِنا بنوازید؛
در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید!
همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند،
زیرا که روز خداوند می‌آید،
و به‌واقع نزدیک شده است؛
2روزِ تیره و تاریک،
روز ابرها و تاریکی غلیظ!
همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها،
سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید،
که نظیر آن از ازل نبوده
و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
3پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد،
و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد.
پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است،
در پس آنها بیابان بایر،
و چیزی از دستشان در امان نیست.
4منظر ایشان مانند منظر اسبان است،
و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
5با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند،
با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند،
و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
6در برابر آنها ملتها در عذابند،
و رنگ از رخسارها می‌رود.
7همچون جنگاوران می‌دوند،
و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند.
هریک در صف خویش گام برمی‌دارند،
و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
8بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند،
زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند.
از میان استحکامات هجوم می‌آورند،
و صفوف خود را نمی‌شکنند.
9بر شهر برمی‌جهند،
و بر حصارها می‌دوند؛
از خانه‌ها بالا می‌روند،
و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
10زمین پیش روی ایشان می‌لرزد،
و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛
خورشید و ماه تاریک می‌شوند،
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
11خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند،
براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛
آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند.
زیرا که روز خداوند عظیم است،
و بسیار مَهیب؛
کیست که آن را تاب آورَد؟
دعوت به بازگشت
12خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ 13دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود. 14کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
15در صَهیون کَرِنا بنوازید،
زمانی را به روزه اختصاص دهید،
و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
16قوم را گرد آورید،
و جماعت را تقدیس نمایید؛
پیران را جمع کنید،
و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید.
داماد از حُجرۀ خویش به در آید،
و عروس از حِجله‌اش.
17کاهنان که خادمان خداوندند،
میان رواق و مذبح بگریند و بگویند:
«خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما،
و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان،
و نه ضرب‌المثل در میان قومها.#2:17 یا: «میراث خود را اسباب تمسخر مساز مبادا قومها بر ایشان حکم برانند».
چرا در میان ملتها بگویند:
”خدای ایشان کجاست؟“»
شفقت خداوند
18پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود. 19و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت. 20لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد.#2:20 دریای شرقی همان ”دریای مرده“ و دریای غربی، ”دریای مدیترانه“ است. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
21«ای زمین، ترسان مباش!
بلکه وجد و شادی کن،
زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
22ای جانوران صحرا مهراسید،
زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛
درختان میوه آورده‌اند،
و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
23ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید،
زیرا که بارانِ اوّلین#2:23 منظور، باران پاییزی است. را به اندازه به شما داده است؛
او باران فراوان بر شما بارانیده،
یعنی بارانهای اوّلین و آخرین#2:23 منظور، بارانهای پاییزی و بهاری است. را، همچون گذشته.
24خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد،
و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
25سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد،
ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده،
یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
26خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد،
و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود،
نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
27آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم،
و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
فرو ریختن روح خداوند
28«پس از آن،
روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد،
پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.
29نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان،
روح خود را فرو خواهم ریخت.
30در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد،
از خون و آتش و ستونهای دود.
31پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند،
خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.
32و هر که نام خداوند را بخواند،
رهایی خواهد یافت؛
زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم
رهایی‌یافتگانی خواهند بود،
همان‌گونه که خداوند فرموده،
و در میان بازماندگان،
کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.
اکنون انتخاب شده:
یوئیل 2: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
یوئیل 2
2
روز خداوند
1در صَهیون کَرِنا بنوازید؛
در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید!
همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند،
زیرا که روز خداوند می‌آید،
و به‌واقع نزدیک شده است؛
2روزِ تیره و تاریک،
روز ابرها و تاریکی غلیظ!
همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها،
سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید،
که نظیر آن از ازل نبوده
و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
3پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد،
و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد.
پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است،
در پس آنها بیابان بایر،
و چیزی از دستشان در امان نیست.
4منظر ایشان مانند منظر اسبان است،
و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
5با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند،
با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند،
و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
6در برابر آنها ملتها در عذابند،
و رنگ از رخسارها می‌رود.
7همچون جنگاوران می‌دوند،
و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند.
هریک در صف خویش گام برمی‌دارند،
و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
8بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند،
زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند.
از میان استحکامات هجوم می‌آورند،
و صفوف خود را نمی‌شکنند.
9بر شهر برمی‌جهند،
و بر حصارها می‌دوند؛
از خانه‌ها بالا می‌روند،
و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
10زمین پیش روی ایشان می‌لرزد،
و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛
خورشید و ماه تاریک می‌شوند،
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
11خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند،
براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛
آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند.
زیرا که روز خداوند عظیم است،
و بسیار مَهیب؛
کیست که آن را تاب آورَد؟
دعوت به بازگشت
12خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ 13دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود. 14کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
15در صَهیون کَرِنا بنوازید،
زمانی را به روزه اختصاص دهید،
و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
16قوم را گرد آورید،
و جماعت را تقدیس نمایید؛
پیران را جمع کنید،
و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید.
داماد از حُجرۀ خویش به در آید،
و عروس از حِجله‌اش.
17کاهنان که خادمان خداوندند،
میان رواق و مذبح بگریند و بگویند:
«خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما،
و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان،
و نه ضرب‌المثل در میان قومها.#2:17 یا: «میراث خود را اسباب تمسخر مساز مبادا قومها بر ایشان حکم برانند».
چرا در میان ملتها بگویند:
”خدای ایشان کجاست؟“»
شفقت خداوند
18پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود. 19و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت. 20لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد.#2:20 دریای شرقی همان ”دریای مرده“ و دریای غربی، ”دریای مدیترانه“ است. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
21«ای زمین، ترسان مباش!
بلکه وجد و شادی کن،
زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
22ای جانوران صحرا مهراسید،
زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛
درختان میوه آورده‌اند،
و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
23ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید،
زیرا که بارانِ اوّلین#2:23 منظور، باران پاییزی است. را به اندازه به شما داده است؛
او باران فراوان بر شما بارانیده،
یعنی بارانهای اوّلین و آخرین#2:23 منظور، بارانهای پاییزی و بهاری است. را، همچون گذشته.
24خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد،
و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
25سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد،
ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده،
یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
26خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد،
و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود،
نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
27آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم،
و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
فرو ریختن روح خداوند
28«پس از آن،
روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد،
پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.
29نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان،
روح خود را فرو خواهم ریخت.
30در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد،
از خون و آتش و ستونهای دود.
31پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند،
خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.
32و هر که نام خداوند را بخواند،
رهایی خواهد یافت؛
زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم
رهایی‌یافتگانی خواهند بود،
همان‌گونه که خداوند فرموده،
و در میان بازماندگان،
کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop