صَفَنیا 4:2-15
صَفَنیا 4:2-15 NMV
زیرا غزه متروک خواهد شد، و اَشقِلون ویران؛ اَشدود در نیمروز بیرون رانده خواهد شد، و عِقرون ریشهکن خواهد گردید. وای بر شما ای ساحلنشینان، ای قوم کِریتیان! کلام خداوند بر ضد شماست، ای کنعان، ای سرزمین فلسطینیان؛ من تو را چنان هلاک خواهم کرد که دیگر کسی در تو ساکن نخواهد بود. ساحل دریا چراگاه خواهد شد، با سرپناهها برای شبانان و آغلها برای گوسفندان. ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود، که در آنجا خواهند چرید، و شبانگاهان در خانههای اَشقِلون خواهند آرمید. زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد، و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید. «اهانتهای موآب را شنیدهام و توهینهای عَمّونیان را، که چگونه قوم مرا دشنام میگویند و علیه مرزهای ایشان فخر میفروشند.» از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین میفرماید: «به حیات خودم قسم که موآب همچون سُدوم خواهد شد، و عَمّونیان همچون عَمورَه؛ سرزمینی پر از علفهای هرز و گودالهای نمک و ویرانی ابدی. باقیماندگان قوم من ایشان را غارت خواهند کرد، و بازماندگان ملت من ایشان را به تصرف در خواهند آورد.» این است نصیب ایشان در ازای غرورشان، زیرا قومِ خداوندِ لشکرها را ناسزا گفتند و بر ایشان فخر فروختند. خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود، زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت، و همۀ سواحل قومها، هر یک در جای خود، او را پرستش خواهند کرد. و شما نیز ای کوشیان، به دم شمشیر من کشته خواهید شد. او دست خود را بر شمال دراز خواهد کرد و آشور را نابود خواهد ساخت؛ او نینوا را به ویرانهای بدل خواهد کرد، به ویرانهای خشک همچون بیابان. گلهها در میانش خواهند آرمید، و همه گونه جانور وحشی. حتی جغد و بوم بر سر ستونهایش منزل خواهند گرفت، و صدای آوازشان از پنجرهها به گوش خواهد رسید؛ ویرانی بر آستان آن خواهد بود، زیرا چوبهای سرو آزادش برهنه خواهد شد. این است شهر شادمانی که در امنیت میزیست، و با خود میگفت: «من هستم و جز من نیست.» حال، چگونه ویران شده و استراحتگاه جانوران گشته است! هر که از آن میگذرد، انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.