ایوب 1:10-7

«جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان میسازم و در تلخی جان خود سخن میرانم. به خدا میگویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت میکنی؟ آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان میبینی؟ آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟ که معصیت مرا تفحص میکنی وبرای گناهانم تجسس مینمایی؟ اگرچه میدانی که شریر نیستم و از دست تو رهانندهای نیست.