امثال 1:3-35

پسرم، چیزهایی را که به تو آموخته‌ام هرگز فراموش نکن. اگر می‌خواهی زندگی خوب و طولانی داشته باشی، به دقت از دستورهای من پیروی کن. محبت و راستی را هرگز فراموش نکن بلکه آنها را بر گردنت بیاویز و بر صفحهٔ دلت بنویس، اگر چنین کنی هم خدا از تو راضی خواهد بود هم انسان. با تمام دل خود به خداوند اعتماد کن و بر عقل خود تکیه منما. در هر کاری که انجام می‌دهی خدا را در نظر داشته باش و او در تمام کارهایت تو را موفق خواهد ساخت. به حکمت خود تکیه نکن بلکه از خداوند اطاعت نما و از بدی دوری کن، و این مرهمی برای زخمهایت بوده، به تو سلامتی خواهد بخشید. از دارایی خود برای خداوند هدیه بیاور، نوبر محصولت را به او تقدیم نما و به این وسیله او را احترام کن. آنگاه انبارهای تو پر از وفور نعمت خواهد شد و خمره‌هایت از شراب تازه لبریز خواهد گردید. پسرم، نسبت به تأدیب خداوند بی‌اعتنا نباش، و هرگاه سرزنشت کند، ناراحت نشو. زیرا خداوند کسی را تأدیب می‌کند که دوستش می‌دارد. همان‌طور که هر پدری پسر محبوب خود را تنبیه می‌کند تا او را اصلاح نماید، خداوند نیز تو را تأدیب و تنبیه می‌کند. خوشا به حال کسی که حکمت و بصیرت پیدا می‌کند؛ زیرا یافتن آن از یافتن طلا و نقره، نیکوتر است! ارزش حکمت از جواهرات بیشتر است و آن را نمی‌توان با هیچ گنجی مقایسه کرد. حکمت به انسان زندگی خوب و طولانی، ثروت و احترام می‌بخشد. حکمت زندگی تو را از خوشی و سلامتی لبریز می‌کند. خوشا به حال کسی که حکمت را به چنگ آورد، زیرا حکمت مانند درخت حیات است. خداوند به حکمت خود زمین را بنیاد نهاد و به عقل خویش آسمان را برقرار نمود. به علم خود چشمه‌ها را روی زمین جاری ساخت و از آسمان بر زمین باران بارانید. پسرم، حکمت و بصیرت را نگاه دار و هرگز آنها را از نظر خود دور نکن؛ زیرا آنها به تو زندگی و عزت خواهند بخشید، و تو در امنیت خواهی بود و در راهی که می‌روی هرگز نخواهی لغزید؛ با خیال راحت و بدون ترس خواهی خوابید؛ از بلایی که به طور ناگهانی بر بدکاران نازل می‌شود، نخواهی ترسید، زیرا خداوند تو را حفظ کرده، نخواهد گذاشت در دام بلا گرفتار شوی. اگر می‌توانی به داد کسی که محتاج است برسی، کمک خود را از او دریغ مدار. هرگز به همسایه‌ات مگو: «برو فردا بیا»، اگر همان موقع می‌توانی به او کمک کنی. علیه همسایه‌ات که با خیال راحت در جوار تو زندگی می‌کند توطئه نکن. با کسی که به تو بدی نکرده است بی‌جهت دعوا نکن. به اشخاص ظالم حسادت نکن و از راه و روش آنها پیروی ننما، زیرا خداوند از اشخاص کجرو نفرت دارد، اما به درستکاران اعتماد می‌کند. لعنت خداوند بر بدکاران است، اما برکت و رحمت او شامل حال درستکاران می‌باشد. خداوند مسخره‌کنندگان را مسخره می‌کند، اما به فروتنان فیض می‌بخشد. دانایان از عزت و احترام برخوردار خواهند گردید، ولی نادانان رسوا خواهند شد.