پیدایش 31
31
فرار یعقوب از پیش لابان
1یعقوب شنید كه پسران لابان می‌گویند: «تمام ثروت یعقوب مال پدر ماست. او تمام دارایی‌اش را از اموال پدر ما به دست آورده است.» 2همچنین یعقوب دید كه لابان دیگر مانند سابق با او دوست نیست. 3سپس خداوند به او فرمود: «به سرزمین اجدادت یعنی جایی كه در آن به دنیا آمدی برو. من با تو خواهم بود.»
4پس یعقوب برای راحیل و لیه پیغام فرستاد تا در مزرعه، جایی كه گلّه‌ها هستند، نزد او بیایند. 5به آنها گفت: «من فهمیده‌ام كه پدر شما دیگر مثل سابق با من دوستانه رفتار نمی‌كند. ولی خدای پدرم با من بوده است. 6هردوی شما می‌دانید كه من با تمام وجودم برای پدر شما كار كرده‌ام. 7ولی پدر شما مرا فریب داده و تا به حال ده بار اجرت مرا عوض كرده است. ولی خدا نگذاشت كه او به من صدمه‌ای بزند. 8هر وقت لابان می‌گفت: 'بزهای ابلق اجرت تو باشد'، تمام گلّه، بُزغاله‌های ابلق زاییدند. وقتی می‌گفت: 'بُزغاله‌های خالدار و ابلق اجرت تو باشد'، تمام گلّه، بُزغاله‌های خالدار و خط‌خطی زاییدند. 9خدا گلّه‌های پدر شما را از او گرفته و به من داده است.
10«موقع جفت‌گیری گلّه‌ها خوابی دیدم، كه بُزهای نری كه جفت‌گیری می‌كنند، ابلق، خالدار و خط‌خطی هستند. 11فرشتهٔ خداوند در خواب به من گفت: 'یعقوب' گفتم: 'بلی' 12او ادامه داد: 'نگاه كن. تمام بُزهای نر كه جفت‌گیری می‌كنند، ابلق، خالدار و خط‌خطی هستند. من این‌كار را كرده‌ام. زیرا تمام كارهایی را كه لابان با تو كرده است، دیده‌ام. 13من خدایی هستم كه در بیت‌ئیل بر تو ظاهر شدم. در جایی كه یک ستون سنگی به عنوان یادبود بنا كردی و روغن زیتون روی آن ریختی. همان جایی كه برای من وقف كردی. حالا حاضر شو و به سرزمینی كه در آن به دنیا آمدی بازگرد.'»
14راحیل و لیه در جواب یعقوب گفتند: «از پدر ما ارثی برای ما گذاشته نشده است. 15او ما را مثل بیگانه‌ها فریب داده است. ما را فروخته و قیمت ما را خرج كرده است. 16تمام این ثروتی كه خدا از پدر ما گرفته است مال ما و بچّه‌های ماست و هرچه خدا به تو گفته است، انجام بده.»
17-18پس یعقوب تمام گلّه‌ها و تمام چیزهایی را كه در بین‌النهرین به دست آورده بود، جمع كرد. زنها و بچّه‌های خود را سوار شتر كرد و آماده شد تا به سرزمین پدری‌اش یعنی كنعان برگردد. 19لابان رفته بود پشم گوسفندانش را بچیند. وقتی او نبود، راحیل بُتهایی را كه در خانهٔ پدرش بود دزدید. 20یعقوب، لابان را فریب داد و به او خبر نداد كه می‌خواهد از آنجا برود. 21او هرچه داشت جمع كرد و با عجله از آنجا رفت. او از رودخانهٔ فرات گذشت و به سمت تپّه‌های جلعاد رفت.
لابان یعقوب را تعقیب می‌كند
22بعد از سه روز به لابان خبر دادند كه یعقوب فرار كرده است. 23او مردان خود را جمع كرد و به تعقیب یعقوب پرداخت بالاخره بعد از هفت روز در تپّه‌های جلعاد به او رسید. 24آن شب خدا در خواب به لابان ظاهر شد و به او فرمود: «مواظب باش مبادا یعقوب را به هیچ‌وجه آزار دهی.» 25یعقوب در كوه اردو زده بود. لابان و یاران او هم در تپّه‌های جلعاد اردو زدند.
26لابان به یعقوب گفت: «چرا مرا فریب دادی و دختران مرا مانند اسیر جنگی با خود بردی؟ 27چرا مرا فریب دادی و بدون خبر فرار كردی؟ اگر به من خبر می‌دادی تو را با ساز و آواز بدرقه می‌كردم. 28تو حتّی نگذاشتی كه من نوه‌ها و دخترهایم را برای خداحافظی ببوسم. این‌كارت احمقانه بود. 29من قدرت آن را دارم كه تو را اذیّت كنم، امّا دیشب خدای پدرت به من گفت كه تو را آزار ندهم. 30من می‌دانم كه تو علاقهٔ زیادی داشتی به وطنت بازگردی. امّا چرا بُتهای مرا دزدیدی؟»
31یعقوب جواب داد: «من می‌ترسیدم كه مبادا دخترهایت را با زور از من بگیری. 32امّا پیش هر کسی‌که بُتهایت را پیدا كنی، آن شخص باید كشته شود. اینجا در حضور یاران ما جستجو كن و هرچه از اموال خودت دیدی بردار.» یعقوب نمی‌دانست كه راحیل بُتها را دزدیده است.
33لابان چادر‌های یعقوب، لیه و كنیزهای آنها را جستجو كرد و چیزی پیدا نكرد. پس به چادر راحیل رفت. 34راحیل بُتها را زیر زین شتر پنهان كرده بود و خودش هم روی آن نشسته بود. لابان تمام چادر او را جستجو كرد ولی آنها را پیدا نكرد. 35راحیل به پدرش گفت: «از من دلگیر نشو، چون عادت ماهانهٔ زنانگی دارم و نمی‌توانم در حضور تو بایستم.» لابان با وجود جستجوی زیاد نتوانست بُتهای خود را پیدا كند.
36آنگاه یعقوب خشمگین شد و به لابان پرخاش كرد و گفت: «چه خطایی از من سر زده كه تو این‌طور مرا تعقیب كردی؟ 37تو تمام اموال مرا جستجو كردی چه چیزی از اسباب خانه‌ات را پیدا كردی؟ هرچه پیدا كردی اینجا میان یاران خودت و یاران من بگذار تا آنها ببینند و بگویند حق با كدام‌یک از ماست. 38من مدّت بیست سال با تو بودم. در این مدّت یكی از گوسفندان و یا بُزهای تو بچّه نینداخته است و من حتّی یک میش از گلّهٔ تو برای خودم برنداشته‌ام. 39هرگز گوسفندی را كه حیوان وحشی آن را كشته بود نزد تو نیاوردم تا به تو نشان دهم كه تقصیر من نبوده، بلكه خودم عوض آن را می‌دادم. تو آنهایی را كه در شب و یا روز دزدیده می‌شدند، از من مطالبه می‌كردی. 40بارها از گرمای روز و سرمای شب نزدیک بود از بین بروم و نمی‌توانستم بخوابم. 41همین‌طور بیست سال تو را خدمت كردم. چهارده سال برای دو دخترت و شش سال برای گلّه‌ات، با وجود این تو ده مرتبه اجرت مرا تغییر دادی. 42هرگاه خدای پدرانم، خدای ابراهیم و اسحاق با من نمی‌بود تو دست خالی مرا بیرون می‌كردی. ولی خدا زحمات مرا دیده است که چطور كار می‌كردم و دیشب تو را سرزنش كرده است.»
توافق یعقوب و لابان
43لابان در جواب یعقوب گفت: «این دختران، دختران من و بچّه‌های آنها بچّه‌های من و این گلّه هم گلّهٔ من است. در حقیقت هرچه كه اینجا می‌بینی مال من است. امّا چون نمی‌توانم دخترهایم و بچّه‌های آنها را از تو بگیرم، 44حاضرم با تو پیمان ببندم. پس بیا تا یک ستون سنگی درست كنیم تا نشانهٔ پیمان ما باشد.»
45پس یعقوب یک سنگ برداشت و آن را به عنوان یادبود در آنجا برپا كرد. 46او به یاران خود دستور داد تا چند تخته سنگ بیاورند و روی هم بگذارند. سپس، آنها در كنار آن پشته سنگها با هم غذا خوردند. 47لابان اسم آنجا را «یجر سهدوتا» گذاشت. ولی یعقوب آنجا را «جلعید» نامید. 48لابان به یعقوب گفت: «این پشته سنگها از امروز بین من و تو برای شهادت است.» به این سبب است که اسم آنجا را جلعید گذاشتند. 49لابان همچنین گفت: «وقتی ما از یكدیگر جدا می‌شویم خدا بین ما نظارت كند.» پس آنجا را مصفه هم نامیدند. 50لابان به سخنان خود ادامه داد و گفت: «اگر دخترهای مرا اذیّت كنی و یا به غیراز آنها زن دیگری بگیری، هرچند كه من ندانم، ولی بدان كه خدا بین ما ناظر است. 51این ستونی كه بین تو و خودم درست كردم و این تپّه سنگهایی كه به عنوان شاهد درست كردیم، 52هردوی آنها شهادت خواهند داد. من هرگز از این ستون رد نخواهم شد تا به تو حمله كنم و تو هم هرگز از این ستون و یا تپّه سنگها برای حمله به من عبور نخواهی كرد. 53خدای ابراهیم و خدای ناحور بین ما داوری خواهد كرد.» سپس یعقوب به نام خدایی كه پدرش اسحاق او را پرستش می‌كرد قسم یاد كرد كه این پیمان را حفظ خواهد كرد. 54آنگاه یعقوب بر روی آن كوه قربانی كرد و یاران خود را برای غذا خوردن دعوت كرد. بعد از خوردن غذا آنها شب را در كوه به سر بردند. 55روز بعد صبح زود، لابان نوه‌ها و دخترهای خود را بوسید و برای آنها دعای خیر كرد و به طرف خانه‌اش رفت.
اکنون انتخاب شده:
پیدایش 31: TPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.