Lukas 24
24
Tanginé Gusti Yésus
24:1-12
Mat 28:1-10; Mrk 16:1-8; Yoh 20:1-10
1Nanging bareng dina kaping pisan ing minggu kuwi, ing wantyi ésuk mruput, wong-wong wadon mau pada menyang kuburan, karo nggawa wangi-wangian sing wis dityawiské. 2Watuné lawangé kuburan ketemu wis diglimpangké sangka kuburané. 3Bareng pada mlebu, ora nemu layoné Yésus. 4Nalika ijik pada ngadek karo bingung atiné awit sangka kahanan sing mengkono kuwi, dadakan ana wong lanang loro pada ngadek ing tyedaké, penganggoné semlorot. 5Wong-wong mau pada wedi lan pada ndingkluk. Nanging wong lanang loro mau terus pada ngomong ngéné: “Kenèng apa, kowé pada nggolèki sing urip ing antarané wong mati? 6#Mat 16:21; 17:22, 23; 20:18, 19; Mrk 8:31; 9:31; 10:33, 34; Luk 9:22; 18:31-33Panjenengané ora ing kéné, wis tangi. Elinga marang apa sing wis diomongké marang kowé kabèh, nalika ijik ing Galiléa, 7ya kuwi, yèn Putrané Manungsa pinesti dielungké marang tangané wong-wong dosa lan terus dipentèng lan tangi ing telung dinané.” 8Wong-wong wadon kuwi mau ya terus kèlingan marang tembungé Yésus. 9Lan sak baliné sangka kuburan, terus pada nyritakké kuwi kabèh marang muridé sewelas lan marang sedulur liyané kabèh. 10Nanging wong-wong wadon mau ya kuwi Maria sangka Magdala, lan Yohana lan Maria ibuné Yakobus lan wong-wong wadon liyané sing pada bebarengan uga nyritani marang para rasul. 11Nanging tembung-tembungé kuwi dianggep omong kosong, pada ora ngandel marang wong-wong wadon kuwi.
12Senajan mengkono Pétrus terus ngadek lan budal gelis-gelis menyang kuburan. Bareng nginguk ing njeruh, mung weruh moriné tok. Terus lunga lan mikir-mikir, apa kira-kira sing mentas kelakon kuwi.
Muridé loro sing menyang désa Emaus
24:13-35
13Ing dina kuwi uga ana wong loro, tunggalé para murid, arep pada menyang désa Emaus, adohé sangka Yérusalèm kira-kira rolas kilometer. 14Wong loro mau pada rerasan sembarang sing mentas kelakon. 15Nalika ijik pada rerasan lan rerembukan mau, Yésus déwé teka nyedekki lan terus mbarengi mlakuné. 16Nanging wong mau pandelengé pada ketutupan, mulané pada pangling karo Panjenengané. 17Yésus terus ngomong marang wong loro kuwi: “Apa sing pada kok rembuk sak njeruhné mlaku iki?” Terus pada mandek karo sedih. 18Sing siji sing jenengé Kléopas, nyauri: “Apa mung Panjenengan déwé wong mantya ing Yérusalèm, sing ora ngerti bab sing mentas klakon ing kono, ing njeruhné dina-dina iki?” 19Semauré: “Lelakon apa ta kuwi?” Semauré sing ditakoni: “Lelakoné Yésus wong Nasarèt, sing dadi nabi, sing nduwé pangwasa ing penggawé lan tembungé ana ngarepé Gusti Allah lan ing ngarepé bangsa kabèh. 20Nanging para imam lan para penggedé bangsa kita pada nibakké paukuman mati marang Panjenengané, terus dipentèng. 21Nanging kita waktu ndisik pada nduwé pengarep-arep, ya Panjenengané kuwi sing teka arep ngluwari bangsa Israèl. Nanging lelakonan iki kabèh saiki wis telung dinané. 22Nanging terus ana wong wadon sedulur kita sing pada nggawé kagèt kita. Awit wong-wong wadon iki ésuk mruput wis pada menyang kuburan, 23nanging layoné ora ana. Terus pada mulih, tyerita, yèn pada weruh mulékat, sing pada ngomong, yèn Panjenengané tangi sangka patiné. 24Banjur ana kantya kita sing pada menyang kuburan, ditemokké pantyèn bener kaya sing dityritakké para wong wadon mau, pada ora weruh Panjenengané.” 25Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Hé wong sing pada tyupet nalaré lan alon mikiré, nganti ora pertyaya marang samubarang kabèh, sing wis diomongké karo para nabi! 26Mésias apa ora pinesti nandangi kuwi mau kabèh, terus nampa kamulyan-Né?” 27Yésus terus njlèntrèhké sembarang sing wis ketulis ing Kitab, bab Panjenengané, wiwit kitab-kitabé Moses lan kitab-kitabé para nabi.
28Bareng wis tyedak désa sing diparani, Yésus kaya arep neruské mlakuné. 29Nanging diendek karo wong-wong mau, semauré: “Kita njaluk nginep ing omah kita, awit wis arep wengi, srengéngé wis mingslep.” Panjenengané ya terus mlebu karo wong-wong mau. 30Bareng njagong arep mangan bebarengan, terus njupuk roti, diberkahi terus dityuwil-tyuwil, dikèkké marang wong loro kuwi. 31Sak nalika, mripaté wong loro kuwi terus kebukak, nganti ora pangling karo Panjenengané, nanging Yésus terus ilang sangka pandelengé. 32Wong loro mau terus pada rerasanan ngéné: “Ati kita apa ora wis pada murup-murup, nalika Panjenengané ngomong marang kita ing dalan lan nalika Panjenengané nerangké Kitab mau?”
33Sak nalika kuwi uga, terus pada ngadek lan bali menyang Yérusalèm. Ing kono pada weruh muridé sewelas pada ngumpul bebarengan karo para sedulur-sedulur liyané, 34lan pada ngomong: “Gusti nyata yèn wis tangi lan wis ngétok marang Simon.” 35Wong loro mau ya terus nyritakké lelakoné sak njeruhné ing dalan, lan enggoné ora pangling menèh marang Yésus, bareng Panjenengané nyuwil-nyuwil roti.
Yésus ngétok marang para muridé kabèh
24:36-49
Yoh 20:19-23
36Nalika pada rembukan bab kuwi mau, Yésus dadakan ngadek ing tengahé lan ngomong: “Katentreman anaa ing kowé kabèh.” 37Kabèh pada kagèt tyampuran wedi, lan ngira weruh memedi. 38Nanging Panjenengané terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada kagèt lan apa sebabé kowé pada ketukulan rasa mangga-mara ing sak njeruhné atimu? 39Delengen tangan-Ku lan sikil-Ku: Iki Aku déwé; grayahana Aku lan setitèkna, yèn memedi ora ana dagingé lan balungé, kaya sing pada kok deleng ing Aku iki.” 40Ngomong mengkono kuwi karo ngétokké tangan-Né lan sikilé. 41Bareng kabèh durung pada ngandel awit sangka bungahé lan ijik pada nggumun, Panjenengané terus ngomong: “Ing kéné apa ana sing kena dipangan?” 42Terus dikèki iwak gorèngan sak iris. 43Kuwi terus ditampani lan dipangan ing ngarepé wong-wong mau.
44Terus pada diomongi ngéné: “Iki pitutur-Ku sing tak omongké marang kowé kabèh, nalika Aku ijik ngantyani kowé, ya kuwi yèn kabèh sing wis ketulis kanggo Aku ing sak njeruhné kitab Torèté Moses lan kitabé para nabi lan kitab Masmur, kuwi kudu kelakon.” 45Panjenengané terus mbukak pikirané wong-wong mau supaya pada ngerti marang Kitab. 46Tembungé: “Ana tulisan ngéné: Mésias pinesti ngalami sangsara lan ing telung dinané tangi sangka antarané wong mati. 47Uga menèh: kabar bab mratobat lan pangapurané dosa kudu dikabarké marang sak kabèhé bangsa atas jenengé, wiwit sangka Yérusalèm. 48Nanging kowé sing pada dadi seksiné bab kuwi mau kabèh. 49#PaRa 1:4Terus kowé bakal pada Tak kirimi apa sing wis dijanjèkké karo Bapak-Ku. Nanging kowé pada anaa ing kuta kéné ndisik, nganti kowé wis pada dikèki kwasa sangka ngaluhur.”
Gusti Yésus menyang swarga
24:50-53
50 #
PaRa 1:9-11
Sakwisé mengkono para muridé terus dikongkon mèlu Yésus menyang njaba kuta, ing sak tyedaké Bétania. Ing kono Panjenengané terus ngangkat tangané, para muridé pada diberkahi, 51lan nalika mberkahi mau, Panjenengané terus ninggalké para muridé lan kantyané menyang swarga. 52Para muridé terus pada sujut nyembah marang Panjenengané, terus pada bali menyang Yérusalèm karo bungah banget, 53lan tansah pada ing Griya Sutyi lan ngluhurké Gusti Allah.
اکنون انتخاب شده:
Lukas 24: KJS17
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Tèks © Surinaams Bijbelgenootschap 2018
Lukas 24
24
Tanginé Gusti Yésus
24:1-12
Mat 28:1-10; Mrk 16:1-8; Yoh 20:1-10
1Nanging bareng dina kaping pisan ing minggu kuwi, ing wantyi ésuk mruput, wong-wong wadon mau pada menyang kuburan, karo nggawa wangi-wangian sing wis dityawiské. 2Watuné lawangé kuburan ketemu wis diglimpangké sangka kuburané. 3Bareng pada mlebu, ora nemu layoné Yésus. 4Nalika ijik pada ngadek karo bingung atiné awit sangka kahanan sing mengkono kuwi, dadakan ana wong lanang loro pada ngadek ing tyedaké, penganggoné semlorot. 5Wong-wong mau pada wedi lan pada ndingkluk. Nanging wong lanang loro mau terus pada ngomong ngéné: “Kenèng apa, kowé pada nggolèki sing urip ing antarané wong mati? 6#Mat 16:21; 17:22, 23; 20:18, 19; Mrk 8:31; 9:31; 10:33, 34; Luk 9:22; 18:31-33Panjenengané ora ing kéné, wis tangi. Elinga marang apa sing wis diomongké marang kowé kabèh, nalika ijik ing Galiléa, 7ya kuwi, yèn Putrané Manungsa pinesti dielungké marang tangané wong-wong dosa lan terus dipentèng lan tangi ing telung dinané.” 8Wong-wong wadon kuwi mau ya terus kèlingan marang tembungé Yésus. 9Lan sak baliné sangka kuburan, terus pada nyritakké kuwi kabèh marang muridé sewelas lan marang sedulur liyané kabèh. 10Nanging wong-wong wadon mau ya kuwi Maria sangka Magdala, lan Yohana lan Maria ibuné Yakobus lan wong-wong wadon liyané sing pada bebarengan uga nyritani marang para rasul. 11Nanging tembung-tembungé kuwi dianggep omong kosong, pada ora ngandel marang wong-wong wadon kuwi.
12Senajan mengkono Pétrus terus ngadek lan budal gelis-gelis menyang kuburan. Bareng nginguk ing njeruh, mung weruh moriné tok. Terus lunga lan mikir-mikir, apa kira-kira sing mentas kelakon kuwi.
Muridé loro sing menyang désa Emaus
24:13-35
13Ing dina kuwi uga ana wong loro, tunggalé para murid, arep pada menyang désa Emaus, adohé sangka Yérusalèm kira-kira rolas kilometer. 14Wong loro mau pada rerasan sembarang sing mentas kelakon. 15Nalika ijik pada rerasan lan rerembukan mau, Yésus déwé teka nyedekki lan terus mbarengi mlakuné. 16Nanging wong mau pandelengé pada ketutupan, mulané pada pangling karo Panjenengané. 17Yésus terus ngomong marang wong loro kuwi: “Apa sing pada kok rembuk sak njeruhné mlaku iki?” Terus pada mandek karo sedih. 18Sing siji sing jenengé Kléopas, nyauri: “Apa mung Panjenengan déwé wong mantya ing Yérusalèm, sing ora ngerti bab sing mentas klakon ing kono, ing njeruhné dina-dina iki?” 19Semauré: “Lelakon apa ta kuwi?” Semauré sing ditakoni: “Lelakoné Yésus wong Nasarèt, sing dadi nabi, sing nduwé pangwasa ing penggawé lan tembungé ana ngarepé Gusti Allah lan ing ngarepé bangsa kabèh. 20Nanging para imam lan para penggedé bangsa kita pada nibakké paukuman mati marang Panjenengané, terus dipentèng. 21Nanging kita waktu ndisik pada nduwé pengarep-arep, ya Panjenengané kuwi sing teka arep ngluwari bangsa Israèl. Nanging lelakonan iki kabèh saiki wis telung dinané. 22Nanging terus ana wong wadon sedulur kita sing pada nggawé kagèt kita. Awit wong-wong wadon iki ésuk mruput wis pada menyang kuburan, 23nanging layoné ora ana. Terus pada mulih, tyerita, yèn pada weruh mulékat, sing pada ngomong, yèn Panjenengané tangi sangka patiné. 24Banjur ana kantya kita sing pada menyang kuburan, ditemokké pantyèn bener kaya sing dityritakké para wong wadon mau, pada ora weruh Panjenengané.” 25Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Hé wong sing pada tyupet nalaré lan alon mikiré, nganti ora pertyaya marang samubarang kabèh, sing wis diomongké karo para nabi! 26Mésias apa ora pinesti nandangi kuwi mau kabèh, terus nampa kamulyan-Né?” 27Yésus terus njlèntrèhké sembarang sing wis ketulis ing Kitab, bab Panjenengané, wiwit kitab-kitabé Moses lan kitab-kitabé para nabi.
28Bareng wis tyedak désa sing diparani, Yésus kaya arep neruské mlakuné. 29Nanging diendek karo wong-wong mau, semauré: “Kita njaluk nginep ing omah kita, awit wis arep wengi, srengéngé wis mingslep.” Panjenengané ya terus mlebu karo wong-wong mau. 30Bareng njagong arep mangan bebarengan, terus njupuk roti, diberkahi terus dityuwil-tyuwil, dikèkké marang wong loro kuwi. 31Sak nalika, mripaté wong loro kuwi terus kebukak, nganti ora pangling karo Panjenengané, nanging Yésus terus ilang sangka pandelengé. 32Wong loro mau terus pada rerasanan ngéné: “Ati kita apa ora wis pada murup-murup, nalika Panjenengané ngomong marang kita ing dalan lan nalika Panjenengané nerangké Kitab mau?”
33Sak nalika kuwi uga, terus pada ngadek lan bali menyang Yérusalèm. Ing kono pada weruh muridé sewelas pada ngumpul bebarengan karo para sedulur-sedulur liyané, 34lan pada ngomong: “Gusti nyata yèn wis tangi lan wis ngétok marang Simon.” 35Wong loro mau ya terus nyritakké lelakoné sak njeruhné ing dalan, lan enggoné ora pangling menèh marang Yésus, bareng Panjenengané nyuwil-nyuwil roti.
Yésus ngétok marang para muridé kabèh
24:36-49
Yoh 20:19-23
36Nalika pada rembukan bab kuwi mau, Yésus dadakan ngadek ing tengahé lan ngomong: “Katentreman anaa ing kowé kabèh.” 37Kabèh pada kagèt tyampuran wedi, lan ngira weruh memedi. 38Nanging Panjenengané terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada kagèt lan apa sebabé kowé pada ketukulan rasa mangga-mara ing sak njeruhné atimu? 39Delengen tangan-Ku lan sikil-Ku: Iki Aku déwé; grayahana Aku lan setitèkna, yèn memedi ora ana dagingé lan balungé, kaya sing pada kok deleng ing Aku iki.” 40Ngomong mengkono kuwi karo ngétokké tangan-Né lan sikilé. 41Bareng kabèh durung pada ngandel awit sangka bungahé lan ijik pada nggumun, Panjenengané terus ngomong: “Ing kéné apa ana sing kena dipangan?” 42Terus dikèki iwak gorèngan sak iris. 43Kuwi terus ditampani lan dipangan ing ngarepé wong-wong mau.
44Terus pada diomongi ngéné: “Iki pitutur-Ku sing tak omongké marang kowé kabèh, nalika Aku ijik ngantyani kowé, ya kuwi yèn kabèh sing wis ketulis kanggo Aku ing sak njeruhné kitab Torèté Moses lan kitabé para nabi lan kitab Masmur, kuwi kudu kelakon.” 45Panjenengané terus mbukak pikirané wong-wong mau supaya pada ngerti marang Kitab. 46Tembungé: “Ana tulisan ngéné: Mésias pinesti ngalami sangsara lan ing telung dinané tangi sangka antarané wong mati. 47Uga menèh: kabar bab mratobat lan pangapurané dosa kudu dikabarké marang sak kabèhé bangsa atas jenengé, wiwit sangka Yérusalèm. 48Nanging kowé sing pada dadi seksiné bab kuwi mau kabèh. 49#PaRa 1:4Terus kowé bakal pada Tak kirimi apa sing wis dijanjèkké karo Bapak-Ku. Nanging kowé pada anaa ing kuta kéné ndisik, nganti kowé wis pada dikèki kwasa sangka ngaluhur.”
Gusti Yésus menyang swarga
24:50-53
50 #
PaRa 1:9-11
Sakwisé mengkono para muridé terus dikongkon mèlu Yésus menyang njaba kuta, ing sak tyedaké Bétania. Ing kono Panjenengané terus ngangkat tangané, para muridé pada diberkahi, 51lan nalika mberkahi mau, Panjenengané terus ninggalké para muridé lan kantyané menyang swarga. 52Para muridé terus pada sujut nyembah marang Panjenengané, terus pada bali menyang Yérusalèm karo bungah banget, 53lan tansah pada ing Griya Sutyi lan ngluhurké Gusti Allah.
اکنون انتخاب شده:
:
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Tèks © Surinaams Bijbelgenootschap 2018