Luk 10
10
PENNOD X.
Christ yn anfon allan ar unwaith ddeg disgybl a thrugain; yn eu rhybuddio i fod yn ostyngedig, ac ym mha beth y gorfoleddent: yn mawrygu dedwydd gyflwr ei eglwys: yn dysgu y cyfreithiwr y modd i gael bywyd tragywyddol: ac yn argyhoeddi Martha, ac yn canmol Maria.
1WEDI y pethau hyn, yr ordeiniodd yr Arglwydd ddeg a thrugain eraill, ac a’u danfonodd hwynt bob yn ddau o flaen ei wyneb i bob dinas a man lle yr oedd efe ar fedr dyfod. 2Am hynny efe a ddywedodd wrthynt, Y cynhauaf yn wir sydd fawr, ond y gweithwŷr ychydig: gweddïwch gan hynny ar Arglwydd y cynhauaf, am ddanfon allan weithwyr i’w gynhauaf. 3Ewch: wele, yr wyf fi yn eich danfon chwi fel ŵyn ym mysg bleiddiaid. 4Na ddygwch god, nac ysgrepan, nac esgidiau; ac na sisialwch a neb ar y ffordd. 5Ac i ba dŷ bynnag yr eloch i mewn, yn gyntaf dywedwch, Tangnefedd i’r tŷ hwn. 6Ac o bydd yno fab tangnefedd, eich tangnefedd a orphwys arno: os amgen, hi a ddychwel attoch chwi. 7Ac yn y tŷ hwnnw arhoswch, gan fwytta ac yfed y cyfryw bethau ag a gaffoch ganddynt: canys teilwng yw i’r gweithiwr ei wobr. Na threiglwch o dŷ i dŷ. 8A pha ddinas bynnag yr eloch iddi, a hwy yn eich derbyn, bwyttêwch y cyfryw bethau ag a rodder ger eich bronnau: 9Ac iachêwch y cleifion a fyddo ynddi, a dywedwch wrthynt, Y mae breniniaeth Duw yn nessau arnoch. 10Eithr pa ddinas bynnag yr eloch iddi, a hwy heb eich derbyn, ewch allan i’w heolydd, a dywedwch, 11Hyd yn oed y llwch, yr hwn a lynodd wrthym o’ch dinas, yr ydym yn ei sychu ymaith i chwi: er hynny gwybyddwch hyn, y mae breniniaeth Duw yn nessau arnoch. 12Eithr dywedaf wrthych, mai esmwythach fydd i Sodom yn y dydd hwnnw, nag i’r ddinas honno. 13Gwae di, Korazin; gwae di, Bethsaida: canys pe gwnaethid yn Tyrus a Sidon y gweithredoedd nerthol a wnaethpwyd yn eich plith chwi, hwy a edifarhasent er ys talm, gan eistedd mewn sachlïain a lludw. 14Eithr esmwythach fydd i Tyrus a Sidon yn y farn, nag i chwi. 15A thithau, Kapernaum, yr hon a ddyrchafwyd hyd y nef, a dynnir i lawr hyd y bêdd. 16Y neb sydd yn eich gwrandaw chwi, sydd yn fy ngwrandaw i; a’r neb sydd yn eich dirmygu chwi, sydd yn fy nirmygu i; a’r neb sydd yn fy nirmygi i, sydd yn dirmygu yr hwn a’m hanfonodd i. 17A’r deg a thrugain a ddychwelasant gyd â llawenydd, gan ddywedyd, Arglwydd, hyd yn oed y cythreuliaid a ddarostyngir i ni, yn dy enw di. 18Ac efe a ddywedodd wrthynt, Mi a welais Satan megis mellten, yn syrthio o’r nef. 19Wele, yr ydwyf fi yn rhoddi i chwi awdurdod i sathru ar seirph, ac ysgorpionau, ac ar holl gryfder y gelyn; ac nid oes dim a wna niwed i chwi. 20Eithr yn hyn na lawenhêwch, fod yr ysprydion wedi eu darostwng i chwi; ond llawenhêwch yn hytrach, am fod eich enwau yn ysgrifenedig yn y nefoedd. 21Yr awr honno yr Iesu a lawenychodd yn yr yspryd, ac a ddywedodd, Yr wyf yn dïolch i ti, O Dad, Arglwydd nef a daear, am guddio o honot y pethau hyn oddi wrth y doethion a’r deallus, a’u datguddio o honot i rai bychain: ïe, O Dad; canys felly y gwelid yn dda yn dy olwg di. 22Pob peth a roddwyd i mi gan fy Nhad: ac ni wyr neb pwy yw y Mab, ond y Tad; na phwy yw y Tad, ond y Mab, a’r neb y mynno y Mab ei ddatguddio iddo. 23Ac efe a drodd at ei ddisgyblion, ac a ddywedodd o’r neilldu, Gwyn fyd y llygaid sydd yn gweled y pethau yr ydych chwi yn eu gweled. 24Canys yr wyf yn dywedyd i chwi, ewyllysio o lawer o brophwydi a brenhinoedd weled y pethau yr ydych chwi yn eu gweled, ac ni’s gwelsant; a chlywed y pethau yr ydych chwi yn eu clywed, ac ni’s clywsant. 25Ac wele, rhyw gyfreithwr a gododd, gan ei brofi ef, a dywedyd, Athraw, pa beth a wnaf i gael etifeddu bywyd tragywyddol? 26Yntau a ddywedodd wrtho, Pa beth sydd ysgrifenedig yn y gyfraith? pa fodd y darlleni? 27Ac efe gan atteb a ddywedodd, Ti a geri yr Arglwydd dy Dduw a’th holl galon, ac â’th holl enaid, ac â’th holl nerth, ac â’th holl feddwl; a’th gymmydog fel ti dy hun. 28Yntau a ddywedodd wrtho, Ti a attebaist yn uniawn: gwna hyn, a byw fyddi. 29Eithr efe, yn ewyllysio ei gyfiawnhâu ei hun, a ddywedodd wrth yr Iesu, A phwy yw fy nghymmydog? 30A’r Iesu gan atteb a ddywedodd, Rhyw ddyn oedd yn myned i wared o Ierusalem i Iericho; ac a syrthiodd ym mysg lladron, y rhai wedi ei ddiosg ef, a’i archolli, a aethant ymaith, gan ei adael yn hanner marw. 31Ac ar ddamwain rhyw offeiriad a ddaeth i wared y ffordd honno: a phan ei gwelodd, efe a aeth heibio o’r tu arall. 32A’r un modd Lefiad hefyd, wedi dyfod i’r fan, a’i weled ef, a aeth heibio o’r tu arall. 33Eithr rhyw Samariad, wrth ymdaith, a ddaeth atto ef: a phan ei gwelodd, a dosturiodd, 34Ac a aeth, ac a rwymodd ei archollion ef, gan dywallt ynddynt olew a gwin; ac a’i gosododd ef ar ei anifail ei hun, ac a’i dug ef i’r lletty, ac a’i hamgeleddodd. 35Ac ar y foru wrth fyned ymaith, efe a dynnodd allan ddwy geiniog, ac a’u rhoddes i’r llettywr, ac a ddywedodd wrtho, Cymmer ofal drosto: a pha beth bynnag a dreuliech yn ychwaneg, pan ddelwyf drachefn, mi a’i talaf i ti. 36Pwy gan hynny o’r tri hyn, yr ydwyt ti yn tybied ei fod yn gymmydog i’r hwn a syrthiasai ym mhlith y lladron? 37Ac efe a ddywedodd, Yr hwn a wnaeth drugaredd ag ef. A’r Iesu am hynny a ddywedodd wrtho, Dos, a gwna dithau yr un modd. 38A bu, a hwy yn ymdeithio, ddyfod o hono i ryw dref: a rhyw wraig a’i henw Martha a’i derbyniodd ef i’w thŷ. 39Ac i hon yr oedd chwaer a elwid Maria yr hon hefyd a eisteddodd wrth draed yr Iesu, ac a wrandawodd ar ei ymadrodd ef. 40Ond Martha oedd drafferthus ynghylch llawer o wasanaeth: a chan sefyll ger llaw, hi a ddywedodd, Arglwydd, onid oes ofal gennynt am i’m chwaer fy ngadael i fy hun i wasanaethu? dywed wrthi gan hynny am fy nghynorthwyo. 41A’r Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthi, Martha, Martha, yr wyt yn ngofalus a thrafferthus ynghylch llawer o bethau: 42Ac nid oes eisiau onid un peth. A Maria ddewisodd y rhan dda, yr hon ni ddygir oddi arni.
انتخاب شده:
Luk 10: JJCN
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Y Cyfammod Newydd gan John Jones. Argraffwyd gan John Williams, Llundain 1808. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.