Luc 13

13
PEN. XIII.
Crist yn dangos nad y mwyaf ei adfyd sydd fwyaf ei bechod 6 a bôd Duw yn ymarhous wrth bechaduriaid. 11 yn iachau y wraig grepach, ac yn atteb llywydd y Synagog am y Sabboth. 18 Dammeg yr hâd mwstard a’r surdoes. 25 gwrthodiad yr Iddewon a derbynniad y cenhedloedd. 34 Crist yn tosturio am ddinistr Ierusalem.
1Ac yr oedd yn bresennol y cyfamser hwnnw, rai yn mynegu iddo am y Galilæaid y rhai, y cymmyscase Pilatus eu gwaed a’u haberthau.
2A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, a ydych chwi yn tybied fôd y Galilæaid hynn, yn fwy pechaduriaid mwy n’âr holl Galilaeaid [eraill] am iddynt oddef y cyfryw bethau?
3Nac oeddynt meddaf i chwi: ac oni edifarheuwch chwithau, chwi a gollir oll yn yr vn modd oll.
4Neu yr daunaw hynny ar y rhai y syrthiodd y tŵr yn Siloe, ac ai lladdodd: a ydych chwi yn tybied eu bôd hwynt yn bechaduriaid mwy nâ’r rhai oll a oeddynt yn cyfanneddu yn Ierusalem?
5Nac oeddynt meddaf i chwi, eithr onid edifarheuwch, derfydd am danoch chwi oll yn yr vn modd.
6Ac efe a ddywedodd y ddammeg hon: yr oedd gan vn ffiguspren wedi ei blannu yn ei winllan, ac efe a ddaeth i geisio ffrwyth arno, ac nis cafodd.
7Yna y dywedodd wrth y gwinllannudd, wele, tair blynedd y daethym i geisio ffrwyth ar y ffiguspren hwn, ac nid ydwyf yn cael dim: torr ef i lawr: pa ham y mae efe yn diffrwytho’r tir?
8Yntef a attebodd, ac a ddywedodd wrtho, o arglwydd, gâd iddo’r flwyddyn hon, hyd oni ddarffo i mi gloddio o’i amgylch a bwrw tail:
9Ac os dwg efe ffrwyth, [gâd ef,] onid ’ê gwedi hynny y torri ef i lawr.
10Ac yr oedd efe yn dyscu yn vn o’r Synagogau ar y dydd Sabboth.
11Ac wele’r oedd yno wraig, ac ynddi yspryd gwendid er ys daunaw mlynedd, ac oedd wedi myned yn grom, ac ni alle hi mewn modd yn y bŷd iniawni.
12Pan welodd yr Iesu hon, efe a’i galwodd hi, ac a ddywedodd wrthi, y wraig, rhyddhauwyd ti oddi wrth dy wendid.
13Ac efe a roddes ei ddwylaw arni, ac yn ebrwydd hi a iniawnwyd, ac a foliānodd Dduw.
14A’r archsynagogudd (yn ddicllon am i’r Iesu iachau ar y Sabboth) a ddywedodd wrth y bobl: chwe diwrnod sydd, yn y rhai y dylid gweithio: ar y rhai hynny deuwch, ac iachaer chwi, ac nid ar y dydd Sabboth.
15A’r Arglwydd a’i attebodd ef, ac a ddywedodd, ô ragrithiwr, oni ollwng pawb o honoch chwi ei ŷch neu ei asyn o’r preseb, au dwyn i’r dŵfr ar y dydd Sabboth?
16A hon gan ei bod yn ferch Abraham, yr hon a rwymase Satan er ys daunaw mlynedd, oni ddylid ei gollwng oi rhwym ar y dydd Sabboth?
17A phan ddywedodd efe y pethau hyn, ei holl wrthwynebwŷr ef a gywilyddiasāt: ond yr holl bobl a lawenychasant am yr holl weithredoedd gogoneddus a’r a wnaethe efe.
18Yna #Math.13.31. mar.4.31.efe a ddywedodd, i ba beth y mae teyrnas Dduw yn debyg: neu i ba beth y cyffelybaf hi?
19Tebyg yw i ronyn o hâd mwstard, yr hwn a gymmerodd dŷn, ac a’i hauodd yn ei ardd, ac efe a dyfodd yn bren mawr, ac adar yr awŷr a nythasant yn ei ganghennau.
20Ac * eilwaith y dywedodd, i ba beth y cyffelybaf deyrnas Dduw?
21Cyffelyb yw i surdoes, yr hwn a gymmerodd gwraig, ac ai cuddiodd mewn tri mesur o flawd hyd oni surodd y cwbl oll.
22 # Math.9.35. marc.6.6. Ac efe a drammwyodd drwy’r holl ddinasoedd a threfi gan ddyscu [pawb] wrth ymdaith i Ierusalem.
23A dywedodd vn wrtho, Arglwydd, ai ychydig yw [sydd] o’r rhai cadwedig? ac efe a ddywedodd wrthynt:
24 # Math.7.13. Ymdrechwch am fyned i mewn i’r porth cyfing, canys llawer meddaf i chwi a geisiant fyned i mewn, ac ni’s gallant.
25Pan gyfodo gŵr y tŷ, a chaeu y drws, a dechreu o honoch sefyll oddi allan, a churo’r drws gan ddywedyd, arglwydd, arglwydd, agor i ni, ac atteb o honaw yntef, a dywedyd wrthych, nid adwen ddim o honoch o ba le yr ydych.
26Yna y dechreuwch ddywedyd, bwyttasom, ac a yfasom yn dy ŵydd di, a dyscaist yn ein heolydd ni.
27Ac efe a ddywed, yr wyf yn dywedyd i chwi nid adwaen chwi o ba le yr ydych: #Math.7.25. Psal.6.8.ewch ymmaith oddi wrthif, chwy-chwi oll weithred-wŷr anwiredd.
28Yno y bydd wylofain a rhingcian dannedd, pan weloch Abraham, ac Isaac, ac Iacob, a’r holl brophwydi yn nheyrnas Dduw, a chwithau wedi eich bwrw allan.
29Yna y daw [llawer] o’r dwyrain, a’r gorllewyn, a’r gogledd, a’r dehau, ac a eisteddant yn nheyrnas Dduw.
30Ac wele, y diweddaf fyddant gyntaf, a’r cyntaf fyddant ddiweddaf.
31Ar y dydd hwnnw y daeth atto rai o’r Pharisæaid, ac a ddywedasant wrtho, dos ymaith, a cherdda oddi ymma, canys y mae Herod yn ewyllysio dy ladd di.
32Yna y dywedodd efef wrthynt: ewch, a dywedwch i’r cadnaw hwnnw, wele, bwriaf allan gythreuliaid, a gorphennaf iachâu heddyw, ac y foru, a’r trydydd dydd i’m perffeithir.
33Er hynny rhaid i mi ymdaith heddyw, ac y foru, a thrennydd: canys ni all darfod am brophwyd allan o Ierusalem.
34O #Math.23.37. Ierusalem, Ierusalem, yr hon ydwyt yn lladd y prophwydi ac yn llabyddio y rhai a ddanfonir attat, pa sawl gwaith y mynnaswn i gasclu dy blant, fel y cascl yr iâr ei chywion dan ei hadenydd, ac ni’s mynnit ti.
35Wele eich tŷ a adewir i chwi yn anghyfannedd: yn wir yr wyf yn dywedyd wrthych, na welwch fi, hyd oni ddel yr amser pan ddywettoch: bendigedic yw yr hwn sydd yn dyfod yn enw yr Arglwydd.

اکنون انتخاب شده:

Luc 13: BWMG1588

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید