Łukasza 14
14
O uzdrawianiu w dniu szabatu
1I stało się, gdy w szabat wszedł do domu jednego z przywódców faryzeuszów, aby spożyć posiłek,#Łk 7:36; 11:37 a oni uważnie Go śledzili,#Mk 3:2; Łk 6:7; 20:20 2że oto był [tam] przed Nim pewien człowiek cierpiący na puchlinę wodną. 3Wtedy Jezus odezwał się i powiedział do znawców Prawa#Mt 22:35; Łk 7:30 i pozostałych faryzeuszów: Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy nie?#Mt 12:2, 10; Mk 3:4; Łk 6:9 4Lecz oni milczeli. Wówczas przygarnął go, uleczył i odesłał. 5A do nich powiedział: Kto z was, jeśli mu syn#14:5 syn, υἱὸς, 𝔓45 75 (III); osioł, ὄνος, א (IV); osioł syn, ονος υιος, Θ (IX); owca, προβατον D (V). lub bydlę wpadnie do studni, nie wyciąga go natychmiast, [nawet] w dzień szabatu?#Mt 12:11; Łk 13:15 6I nie byli w stanie temu zaprzeczyć.#Mt 22:46
Przypowieść o skromności
7Gdy spostrzegł, jak wybierali pierwsze miejsca,#Mt 23:6; Łk 11:43 opowiedział zaproszonym taką przypowieść: 8Jeśli jesteś przez kogoś zaproszony na wesele, nie zajmuj pierwszego miejsca, by nie okazało się, że wśród zaproszonych przez niego jest ktoś ważniejszy od ciebie.#Prz 25:6-7 9Ten, który zaprosił ciebie i jego, mógłby podejść i powiedzieć do ciebie: Ustąp temu miejsca. I wtedy ze wstydem będziesz zajmował miejsce na końcu. 10Lecz gdy jesteś zaproszony, idź i zajmij ostatnie miejsce, aby kiedy przyjdzie ten, który cię zaprosił, mógł powiedzieć do ciebie: Przyjacielu, przesuń się wyżej! Wtedy spotka cię zaszczyt wobec wszystkich zasiadających wraz z tobą. 11Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony,#Ps 18:28; Prz 29:23; Mt 23:12; Łk 18:14 a kto się poniża, będzie wywyższony.#Jb 22:29; 1P 5:5-6
Życie dla późniejszej zapłaty
12Zwrócił się też do tego, który Go zaprosił: Gdy urządzasz śniadanie lub wieczerzę, nie wołaj swoich przyjaciół ani swoich braci, ani swoich krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię czasem i oni w zamian nie zaprosili, i stałoby się to twoją odpłatą.#Łk 6:34 13Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zwołuj ubogich, ułomnych, kulawych, niewidomych;#Pwt 14:28-29; 16:11-14; 26:11-13; Łk 14:21 14i będziesz szczęśliwy, bo nie mają dla ciebie nic w zamian – odpłacone ci będzie#Rt 2:12; 2Sm 22:25; Prz 11:31; 13:21; Iz 35:4; Hbr 10:35 podczas zmartwychwstania sprawiedliwych.#Dz 24:15; 1Kor 15:23; 1Ts 4:16
Przypowieść o wielkim przyjęciu
15Gdy usłyszał to jeden ze spoczywających [przy stole], powiedział do Niego: Szczęśliwy każdy, kto będzie jadł chleb w Królestwie Bożym.#Iz 25:6; Mt 26:29; Łk 13:29; 22:16, 30; Obj 19:9#14:15 Królestwo Boże to sfera, w której rządzi Jezus i do której należą ci, którzy Mu ufają.
16A On mu powiedział: Pewien człowiek urządzał wielką wieczerzę i zaprosił wielu.#Mt 22:2 17W godzinie wieczerzy posłał swojego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przychodźcie, bo już jest gotowe. 18Wówczas wszyscy jak jeden#14:18 Jak jeden lub: po jednym, zgodnie. zaczęli się wymawiać. Pierwszy powiedział: Kupiłem pole i mam obowiązek#14:18 obowiązek, ἀνάγκη: obowiązek oględzin warunkował akt sprzedaży; Łk 14:18L. wyjść je zobaczyć; proszę cię, miej mnie za wytłumaczonego. 19Drugi powiedział: Kupiłem pięć jarzm bydląt#14:19 Musiał to być bardzo bogaty rolnik; zwykle posiadano jeden lub dwa zaprzęgi (Łk 14:19L). i idę je wypróbować; proszę cię, miej mnie za wytłumaczonego. 20Inny powiedział: Pojąłem żonę i dlatego nie mogę przyjść.#Pwt 24:5; 1Kor 7:33#14:20 Ten był odważniejszy w odmowie, może dlatego, że Pwt 24:5 usprawiedliwia brak zaangażowania ze strony nowożeńców. 21Sługa przybył i doniósł o tym swojemu panu. Wtedy pan domu, rozgniewany, powiedział do swego sługi: Wyjdź prędko na place i uliczki miasta i sprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i kulejących.#Łk 14:13 22I sługa powiedział: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce. 23A pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między ogrodzenia i przymuś, by weszli, aby mój dom był zapełniony. 24Mówię wam bowiem, że żaden z tych zaproszonych ludzi nie skosztuje mojej wieczerzy.#Mt 21:43; Dz 13:46#14:24 Nota mg w 892mg (IX) Γ (X) dod: Wielu jest bowiem wezwanych, ale mało wybranych; Πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί, ws: zob. Mt 22:2; Łk 14:24L.
Warunki naśladowania Jezusa
(Mt 10:37-38)
25Gdy zaś szły za Nim liczne tłumy, obrócił się i powiedział do nich: 26Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swojego ojca i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, a także swojej duszy,#Pwt 33:9; Łk 9:23; 18:29; J 12:25; Dz 20:24; Flp 2:30; Obj 12:11#14:26 swojej duszy, τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ, lub: swego życia. nie jest w stanie być moim uczniem. 27Kto nie dźwiga swojego krzyża,#Mt 16:24; Mk 8:34; Łk 9:23 a idzie za Mną, nie jest w stanie być moim uczniem.
28Kto bowiem z was, chcąc zbudować wieżę, najpierw nie usiądzie i nie obliczy kosztów, czy ma na wykończenie? 29Aby czasem, gdyby położył jej fundament, a nie mógł dokończyć, wszyscy, którzy to widzą, nie zaczęli go wyśmiewać, 30mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, lecz nie mógł dokończyć. 31Albo który król, gdy wyrusza, by zetrzeć się w walce z innym królem, nie usiądzie najpierw i nie naradzi się, czy jest w stanie w dziesięć tysięcy zmierzyć się z tym, który wyrusza przeciwko niemu z dwudziestoma tysiącami? 32Jeśli zaś nie, to gdy tamten jest jeszcze daleko, wysyła poselstwo i zapytuje o [warunki] pokoju. 33Tak więc każdy z was, kto nie pozostawia#14:33 nie pozostawia, οὐκ ἀποτάσσεται; ἀποτάσσω ozn. pierwotnie skoszarowanie w obozie wojskowym; następnie, w stronie zwrotnej, ozn. oddzielenie się, rozstanie się, pożegnanie się, rezygnację z czegoś. Być może dobrym przekładem tego wyrażenia byłoby: Kto nie mówi żegnaj wszystkiemu, co do niego należy. Nie chodzi też o jednorazowy akt, ale o stały koszt, o życiową postawę cechującą żołnierza. wszystkiego, co do niego należy,#Łk 18:28; Flp 3:7-8 nie może być moim uczniem.
34Dobra zatem jest sól; jeśli zaś i sól zwietrzeje, czym jest przyprawiana?#Mt 5:13#14:34 Jak sól może stracić smak? Jako związek chemiczny nie traci ona smaku. Proponowane są co najmniej trzy wyjaśnienia: (1) Chodzi o sól ziołową, która z czasem wietrzeje. (2) Chodzi o zastosowanie soli w piekarnictwie, gdzie jej bloczkami wykładano spód pieców chlebowych, a z czasem ją wymieniano. (3) Jezus mówi – jak w przekładzie – że sól jest dobra, o ile jest nią rzeczywiście. Coś, co wietrzeje, nie jest solą i wyrzuca się to, bo nie sposób przywrócić temu smak. Słowa Jezusa przypominają w tym przypadku Jego wypowiedź o przechodzeniu wielbłąda przez ucho igły, Łk 14:34L. 35Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; wyrzucają ją na zewnątrz.#Mt 8:12; Mk 9:50; Łk 13:28; J 15:6; 1Kor 9:27 Kto ma uszy, aby słuchać, niech słucha.#Mt 11:15; 13:9, 43; 22:13; Mk 4:9, 23; Łk 8:8; Obj 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22
اکنون انتخاب شده:
Łukasza 14: SNPD4
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej