Luc 20
20
1-47Un dwarnod, pan we Iesu in disgu'r bobl in i demel a'n prigethu'r Newyddion Dam dâth i penffeiradon a'r rhei we'n disgu'r Gifreth gyda'r henaduried lan ato, a gweu’‑tho fe, “Gwed wrthon hawl pwy sy 'da ti i neud i pethe 'ma. Pwy roiodd ir hawl iti?” Atebodd‑e nhwy, “'Na‑i ofyn cwestjwn ichi: Gwedwch‑chi wrtha i, a we bedydd Ioan in dod o'r nefodd neu o ddinion?” Dachreuon‑nhwy drafod 'da i gily, a gweud, “Os wedwn‑ni, ‘O'r nefodd’, gwedith‑e, ‘Pam nethoch‑chi ddim i gredu fe?’ Ond os wedwn‑ni, ‘O ddinion’, wedyn bydd i bobl i gyd in towlu cerrig aton ni i'n lladd ni; achos man‑nhwy'n shŵr bo Ioan in broffwd.” Atebon‑nhwy bo nhwy ddim in gwbod o ble we bedydd Ioan in dwâd. Gwedo Iesu wrthyn nhwy, “A sena‑i'n gweu‑'thoch chi trw hawl pwy dw‑i'n neud i pethe 'ma.”
Gwedodd‑e'r ddameg hon wrth ddinion: “Ma'r dyn 'ma in plannu gwinllan, i gosod hi i ffermwyr a mynd dros i dŵr am amser. Pan ddâth ir adeg iawn halodd‑e geithwas at i ffermwyr, fel gallen‑nhwy roi iddo fe beth o ffrwyth i winllan; ond tima'r ffermwyr in rhoi crosfa iddo fe a'i hala fe bant heb ddim. Ond shwrne 'to halodd‑e gweithwas arall; ond fe roion‑nhwy grosfa a neud sbort ar i ben e ‘fyd a'ihala fe bant heb ddim. Shwrne 'to halodd e drididd ceithwas; ond nethon‑nhwy ddolur i hwnnw ‘fyd a'i dowlu fe mas. Gwedodd i dyn we pia'r winllan, ‘Beth in i byd alla i neud? Hala‑i'n fab annwil atyn nhwy, ir unig fab sy 'da fi. Falle newn‑nhwy ddangos bach o barch ato fe.’ Ond pan welo'r ffermwyr e dachreuon‑nhwy darfod 'da i gily beth, a gwud, ‘Co'r etifedd; gadwch inni ladd e, fel gallw‑ni gâl i etifeddieth e.’ A fe dowlon‑nhwy e mas o'r winllan a'i ladd e? So beth neith i dyn sy pia'r winllan iddyn nhwy? Fe ddeith‑e a distrywo'r ffermwyr 'nay, a rhoi'r winllan i rei erill.” Pan gliwon‑nhwy gwedon‑nhwy, “Ddim ar unrhyw gownt!” Drichodd‑e arnyn nhwy a gweud, “Beth yw istyr i isgrithur 'ma:
‘Ma'r garreg nâth i rhei sy'n codi'r tŷ i wrthod
wedi dwâd in garreg-gornel’?
Os neith rhiwun gwmpo ar i garreg 'ny gewn‑nhwy u torri in bishys mân, a bydd‑i'n gwasgu unrhiw neith‑i gwmpo arnyn nhwy in shwps.
Drichodd i rhei we'n disgu'r Gifreth a'r penffeiradon am ffordd i roi dwylo arno fe ar ir amser 'ny, ond we gormod o ofon arnyn nhyw achos i bobol; achos wen‑nhwy'n gwbod i fod e wedi gweud i ddameg 'ma in u herbyn nhwy hunen. Wen‑nhwy'n cadw lligad mas am gifle a nethon‑nhwy hala sbiwyr we'n isgus u bod nhwy'n onest, fel gallen‑nhwy ddala fe mas in beth wedd‑e'n i weud, a wedyn i roi e lan i awdurdod a hawl i rheolwr. Gofinon‑nhwy iddo fe, “Athro, ŷn‑ni'n gwbod bo beth wit‑ti'n gweud a'n disgu iniawn, sdim ffefrorits 'da ti, ond di fod ti'n disgu ffordd Duw mewn gwirionedd; ody 'ddi'n iawn iawn i ni dalu trethi i Cesar neu beido?” Ddiallodd‑e u trics nhwy'n iawn a gwedodd‑e, “Dangoswch bishyn arian ifi. Llun a enw pwy sy arno?” “Cesar” gwedon‑nhwy. Gwedodd‑e wrthyn nhwy, “Wedyn 'te talwch beth sy i Cesar i Cesar, a beth sy i Dduw i Dduw.” Wenon‑nhwy'n galler i ddala fe mas o gwbwl ar beth wedd‑e'n i weud in ganol i bobol; wen‑nhwy'n sinnu at i ateb a'n ffeilu gweud dim byd.
Dâth rhei o'r Sadwceied, sy'n gwadu bod shwt beth in bod â'r atgyfodiad, ato fe a holi, “Athro, reitodd Moses i ni os bise dou frawd a bod un in marw heb blant, bod i brawd arall i gwmrid i widw a codi teulu i’w frawd e. Nawr, we daith brawd i gâl. Priododd i cinta a marw heb blant. Cwrmodd ir ail hi a wedyn i tridydd. Fel 'na nâth i saith i gyd; gethon‑nhwy ddim plant a marw. In i diwedd marwo'r fenyw i hunan. Amser ir atgifodiad, gwraig pwy fydd hi? Achos gâs i saith hi in wraig iddyn‑nhwy.” Gwedo Iesu wrthyn nhwy, “Ma'r rhei sy'n bart o'r oes 'ma in priodi a'n câl u rhoi miwn priodas, ond seno'r rhei sy'n câl u cownto'n u bod nhwy'n haeddu ennill ir oes i dod a'r atgifodiad wrth i marw in priodi na'n câl u rhoi miwn priodas. I weud i gwir, sen‑i'n bosib iddyn nhwy farw, achos man‑nhwy fel angilion, a'n blant i Dduw, achos bo nhwy'n rhannu in ir atgifodiad. Ond bo'r marw in codi nâth Moses hi'n blaen in i part lle reitodd e am i Llwyn, pan mae e'n sharad am ir Arglwidd fel Duw Abraham, Duw Isaac a Duw Jacob. Dim Duw i rhei marw yw Duw, ond i rhei byw; iddo fe ma pob un in fyw.” Atebo rhei o'r rhei sy'n disgu'r Gifreth, “Athro, wit‑ti wedi sharad in dda”; achos wenyn‑nhwy'n mentro gofyn cwestjwn arall iddo fe.
Gwedodd‑e wrthyn nhwy, “Shwt ma dinion in galler gweud fod i Meseia in grwt i Dafydd? Gwedo Dafydd i unan in llifyr i Salme,
‘Gwedo'r Arglwidd wrthin in Arglwidd i, Ishte ar in llaw dde i
nes bo fi'n neud di elinion di'n stol dan di drâd di.’
So ma Dafydd in i alw e'n ‘Arlgwidd’; shwt mae‑e'n grwt iddo?”
Gwedodd‑e wrth i ddisgiblion fel galler bobol i gyd gliwed, “Watshwm mas am i rhei sy'n disgu'r Gifreth sy'n lico cered rown in gwishgo dilld crand a'n lico câl u silwun in i farced, i sêt fowr in i sinagog a'r llefydd gore amser ffest, sy'n llwncu eiddo'r widw a'n gweddïo'n hir dim ond am show; gewn‑nhwy u condemno'n fwy.”
انتخاب شده:
Luc 20: DAFIS
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Y Beder Ifingyl gan Lyn Lewis Dafis. Hawlfraint – M ac R Davies