یوحنا 4
4
عیسی و زن سامری
1عیسی ایفَهمی که عالموی فرقه فَریسی شُشنُتِن اُ بِشتِه اَ یحیی شاگرد ایشَه، و غسل تعمیدشُ اَدِت 2با ایکه شاگردُنِ عیسی تعمید شادا نه خوش 3بِی همی عیسی اَ منطکه یهودیه در بو و دوبارَه طَرَه منطکه جلیل رَه. 4اُ بایه اَ منطکه سامره رد ایکِردَه. 5پَ به یه تا اَ شهروی سامره که نُمی سوخارَه رِسی، نِزیک تکه زمینی که یَعکوب به پُس خو ایسُف ایدادَه. 6چاه یَعکوب اُجا هَستَه و عیسی که خسته راهَه پهلو چاه نِشت. ساعت دور و ور دوازده ظهرَ.
7یه زن سامری هُند، تا اَ چاه هُوو بِکَشِه. عیسی به اُ ایگو: «یه چَک هُوو مادَه،» 8چونکه شاگردُنِش به گِفتِن جیره وا شهر رَفتَرَن. 9اُ زن سامری به عیسی ایگو: «چطون تو که یه یهودیی، اَ مه که یه زن سامری‌ام هُوو تَوا؟» به چه که یهودیُ با سامریُ رابطه ای شُنَهَه. 10عیسی جواب ایدا: «اگه اَ هدیه خدا خبر اِتهستَه و تَدونِست کِن که بهت اگه: ”یه چَک هُوو مادَه“، تو اَ اُ تَواسته، و اُ بهت هُووی که زندگی اَبَخشه، شَدا.» 11زِنو به عیسی ایگو: «سرورُم، تو که چیزی اِتنی باهاش هُوو بِکِشی و چاه هم عمیقِن، پَ اُ هُوو زندگی بخش اَ کا اَتاری؟ 12مگه تو اَ جدمُ یَعکوب گَپتِری؟ اُ ایی چاهُ به ما ایدا، و خوش و پُسُش و مالُوش اَ اُ هُوو شاخا؟» 13عیسی به زِنو ایگو: «هَرکَ اَ ایی هُوو اَخارِه، بازم چِهنَه اِبو. 14ولی هَرکَ اَ اُ هُوو که مه به اُ هادَم بُخارِه، ابداً دگه چِهنَه نابو، هُووی که مه به اُ اَدَم توو وجود اُ یه چشمه‌ای اِبو که تا زندگی ابدی اِجوشه و سرریز اِبو.» 15زِنو به اُ ایگو: «سرورُم، ایی هُووُ به مه هادَه، تا دگه چِهنَه نَبَشُم و به هُوو کشیدِن ایجا نیام.» 16عیسی به اُ ایگو: «بِرَه، به شوت صدا بُکن و بُدو ایجا.» 17زِنو جواب ایدا: «شو اُمنینِن.» عیسی به اُ ایگو: «راست اَگُفتی که شو اِتنی، 18چون پنج تا شو اِدکِردَه و اُ اَم کِ الان باهاتِن، شوت نَن. راست اَگُفتی!» 19زِنو ایگو: «سرورُم، اَدیدم که یه پیغُمبَری. 20جدُمُ توو ایی کوه خدائو پرستش شاکِه، ولی شما یهودیُ اَگِین اُ جایی که مردم بایه خدائو پرستش بُکنِن شهر اورشلیمِن.» 21عیسی ایگو: «ای زن، باور بُکن، زَمُنی اَتا که بَپ آسَمُنیُ نه توو ایی کوه پرستش اَکُنین، نه توو اورشلیم. 22شما به اُچه که ناشناسی اَپرستین، ما به اُچه که اَشناسیم اَپرستیم، چون نجات اَ طَرَه کوم یهود اَتات. 23ولی یه زَمُنی اَرِسِه، و همی حالام غایه اَش رسیدِن که پرستندئُوی حکیکی، بِی بَپ آسَمُنی توو روح و حکیکت پرستش اَکُنِن، چون بَپ پِی ایطو کسونین که به اُ بِپرستِن. 24خدا روحِن و اُشُویی که به اُ پرستش اَکُنِن بایه به اُ توو روح و حکیکت پرستش بُکنِن.» 25زِنو به عیسی ایگو: «اَدونُم که ماشیح اَتات؛ وختی اُ بیاد، همه چیزُ به ما اَگِت.» ماشیح یعنی مسیح موعود. 26عیسی به اُ ایگو: «مه که با تو گَپ اَزدَم، مه همو اَم.»
27همو موکَع، شاگردُنِ عیسی برگشتِن. اُشُ بُهتِشُ ایزَه که عیسی با یه زنی گَپ اَزدِن. ولی هیچِتا شُنَپُرسی «چه تَوا؟» یا «به چه با ایی زِنو گَپ اَزدِی؟» 28اُغایه زِنو، جَهلَه خو ایناها و وا طَرَه شهر رَه و به مردم ایگو: 29«بیِی مَردیُ بِگینی که هر کاری که تا الان اُمکِردَه، به مه ایگو. یعنی ممکنِن اُ مسیح موعود بَشِت؟» 30پَ اُشُ اَ شهر در بودِن، حد عیسی شارَفتَه.
31همی موکَع، شاگردوی عیسی اَزی خواهش شاکِه، شاگُفت: «استاد، یه چیزی بُخا.» 32ولی عیسی به اُشُ ایگو: «مه خوراکی به خاردِن اُمهَه که شما دربارَش چیزی نادونی.» 33پَ شاگردُن به همدگه شُگُفت: «مگه کسی بِی اُ خوراک ایواردِن؟» 34عیسی به اُشُ ایگو: «خوراک مه ایین که ارادۀ کسی که به مه ایفِرِستادِنُ اَنجُم هادَم و کار اُ رو به سرانجُم بِرَسُنُم. 35مگه ایی گَپُ تُنَشنوتِن که ”هِنو چهار ماهْ دگه تا فصل دِرُو موندن“؟ نگاه بُکنی مه به شما اَگَم، چِهمُتُ واز بُکنی و بیگینی که الان زمینُ آمادۀ دِرُوِن. 36همی حالا، کسی که دِرُو اَکُنت مُزد خو اَگِنت و به زندگی ابدی محصول جمع اَکُنت، تا اُ کِ اَکارِه و اُ کِ دِرُو اَکُنت، با همدگه شاد بَشِن. 37جایِ ایی مثل ایجان که اَگِن ”یه تا اَکارِه و یه تا دگه دِرُو اَکُنت“. 38مه به شما اُمفِرِستا تا محصولی دِرُو بُکنین که خوتُ زحمتی تُنَکشیدِن. دیگرُن زحمت شُکِشیدِن و شما اَ زحمت اُشُ نَعف اَبِرین.»
39خیلی اَ سامریُ که توو اُ شهر زندگی شاکِه وا خاطر شهادت اُ زِنو که ایگُفتَه: «تا الان هر کاری که اُمکِردِن، به مه ایگُفت،» به عیسی ایمُن شُوا. 40پَ وختی اُ سامریُ حد عیسی هُندِن، اَزی شُخواست پهلوشُ بُمونِت. عیسی هم دو رو اُجا مُند. 41و خیلیُ دگه هم وا خاطر گَپُوی عیسی ایمُن شُوا. 42اُشُ به زِنو شُگُو: «دگه فَکَه وا خاطر گَپ تو نَن که ایمُن اَتاریم، چون خومُ گَپُن اُ رو مُشنوتِن و اَدونیم که ایی مَرد واکعاً نجات‌دهندۀ دنیان.»
43دو رو بعد، عیسی اَ اُجا به جلیل رَه، 44چون عیسی خوش شهادت ایدادَه که یه پیغُمبَر توو شهر خوش حرمتی اینین. 45وختی عیسی به جلیل رِسی، جلیلیُ وا روی خاش به اُ کبول شُکِه، چون اُشُ هم به عید پِسَخ به اورشلیم رَفتَرَن و همۀ کارویی که عیسی اُجا اَنجُم ایدادَه، شُدیدَه.
شفای پُس یه درباری
46پَ عیسی یه بار دگه به داهات قانا توو جلیل رَه، همو جایی که هُووُ وا شراب ایکِردَه. توو شهر کَفَرناحوم یه تا اَ آدموی دربار هَستَه که یه پُسِ مریض ایشَستَه. 47اُ مَرد وختی شِشنُت عیسی اَ یهودیه وا جلیل هُندِن، وا دیدنی رَه و خواهش ایکه تا بیاد و به پُسِش شفا هادِه، چون پُسِش دَمِ مرگَ. 48پَ عیسی به اُ ایگو: «تا نِشُنه و معجزه ئُو و چیزُی عجیب نَگینین، ایمُن نِتارین.» 49اُ مَرد درباری به عیسی ایگو: «سرورُم، کَبل اَ ایکه چوکُم بِمِرِت، بُدو.» 50عیسی به اُ ایگو: «بِرَه؛ پُسِت زنده اَمونِت.» اُ مَرد گَپ عیسائو باور ایکه و راه کَفت. 51اُ مَردو هِنو توو راهَه که نوکرُش پیشوازی رفتِن، و بهش شُگُفت که پُسِش خُب اِبودِن. 52پَ اُ مَردو ازشُ ایپُرسی که اَ چه ساعتی حالی رو به خُب بودِن رَه. اُشُ شُگُفت: «دوش، ساعت یَک ظهر تُووی کَ.» 53بَپی ایفَهمی که ایی همو ساعتی هَستَه که عیسی به اُ ایگُفتَه: «پُسِت زنده اَمونِت.» پَ خوش و همۀ اهل لَهَری ایمُن شُوا. 54ایی دوّمین نِشُنه و معجزه ایَ که عیسی موکعی که اَ یهودیه وا جلیل هُند، اَنجُم ایدا.
اکنون انتخاب شده:
یوحنا 4: PES
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
©️2024 Korpu Company