به‌جای ما: نیایش مخصوص ایام لنت/انابت، کاری از مؤسسۀ Time of Graceنمونه

ما موجوداتی جاودانی هستیم.

انسان به‌طور طبیعی امور مهم را مفروض می‌شمارد. این‌طور نیست؟ وقتی در حین رانندگی چراغ خطر ماشین جلویی را می‌بینیم ناگهان به این فکر نمی‌آفتیم که آیا امروز قانون اصطکاک عمل می‌کند یا نه. بلکه فوراً ترمز می‌گیریم. یا وقتی صبح از خواب بیدار می‌شویم، به این فکر نمی‌آفتیم که آیا ممکن است امروز قانون جاذبه از کار بیفتد و من به‌سوی فضا کشیده شوم؟ بلکه از خانه بیرون می‌رویم و به پیاده‌رو قدم می‌گذاریم با این اطمینان که نیروی جاذبه ما را روی زمین نگه می‌دارد. ما اغلب به قوانین/اصول جهان‌شمول که عامل دوام و بقای همه چیز هستند توجه چندانی نشان نمی‌دهیم. اما اگر واقعۀ قیام مسیح رخ نداده بود چه می‌شد؟

اگر مسیح از مرگ قیام نکرده بود، هرآنچه دربارۀ مسیحیت می‌دانیم از هم فرومی‌پاشید، مثل ساختمانی که پایه و اساس و بنیانی ندارد. اگر مسیح قیام نکرده بود، دهشتناک‌ترین چیز این می‌بود: گناهان ما نابخشوده باقی می‌ماند و ما به‌خاطر آنها محکوم و مجازات می‌شدیم. اگر مسیح قیام نکرده بود، آنان که در مسیح خفته‌‌اند نیز از دست رفته بودند. پولس می‌گوید که اگر ما فقط در این جهان به مسیح امیدواریم از همۀ مردم جهان بدبخت‌تریم.

اما کتاب‌مقدس می‌گوید: «امّا مسیح براستی از مردگان برخاسته و نوبر خفتگان شده است» (۱قرنتیان ۲۰‌:‌۱۵). عیسای مسیح نوبر قیام‌کنندگان است. از آنجا که او جسماً و روحاً از مرگ به حیات قیام کرد، من و شما نیز جاودانی هستیم. قیام مسیح تضمینِ بخشوده شدنِ ماست. قیام او تضمین قیام ماست.