پناهگاه تو کجاست؟

در کتاب مقدس، مزمور 57، آیه 1، اینطور آمده است: مرا فیض عطا فرما، خدایا، مرا فیض عطا فرما! زیرا جان من در تو پناه می‌جوید؛ زیر سایۀ بالهایت پناه می‌گیرم، تا این بلایا بگذرد

در میان همه این حوادث غم انگیز، خدا باقی می ماند. او مراقب قلب و روح توست.

خداوند تو را با حضور و محبت خود می پوشاند. وقتی در نزدیکی و آغوش او باشی، ضربان قلب تو با او هماهنگ شده و حال تو خوب می شود.

در مزمور 17، آیه 8، در این مورد می خوانیم: مرا همچون مردمک چشم خود نگاه دار؛ و در سایۀ بالهایت پنهانم کن

دوست عزیز، در این دنیایی که همه چیز به سرعت و اغلب بدون هیچ هشدار قبلی تغییر می کند، خدا هرگز تغییر نمی کند. او هنوز خداست! یک نگهبان، یک قلعه، یک پناهگاه امن. (لطفا به مزمور 91، آیه 2 مراجعه کن)

ازت دعوت می کنم که با من دعا کنی... «خدای من، تو پناهگاه من برای همیشه هستی. زیر سایه بالهای تو ترسی ندارم. همانطور که مرا با حضور خود می پوشانی، دعا می کنم که بال هایت را بر این دنیا بگشایی تا آرامش تو را دریافت کند. از تو، برای وجود خودت، برای آن چیز که هستی و برای هر کاری که انجام می دهی سپاسگزارم. در نام تو، آمین.»

شکر برای وجودت

پیمان شبان لاری