Marka 3
3
1Zaraz potem Jezus wszedł do synagogi. A był tam mężczyzna z całkowicie sztywną#Dosł. „uschniętą”. Medycyna nie zna jednostki chorobowej „uschnięta ręka”. Mamy więc tu formę opisową nawiązującą do świata roślin. Gdy płyny organiczne przestają cyrkulować w gałęziach czy łodygach, tracą one swoją elastyczność, a następnie się kurczą i stają sztywne. Podobne cechy miała ręka człowieka w synagodze. Mógł to być paraliż lub bezwład spowodowany przykurczami, problemami z krążeniem albo chorobą układu neurologicznego. ręką. 2Faryzeusze pilnie obserwowali, czy Jezus, mimo szabatu, uzdrowi tego człowieka. Chcieli bowiem znaleźć jakiś konkretny powód, by Go oskarżyć. 3Jezus powiedział do niepełnosprawnego:
— Stań na środku!
4 # Łk 14,3‐4 Następnie zadał faryzeuszom pytanie:
— Powiedzcie, co według was wolno robić w szabat: czynić dobro czy zło, ratować czy niszczyć?
Oni jednak milczeli. 5#Mk 6,52; Mk 8,17; J 11,33; Rz 11,25Ef 4,18Twardość ich serc wzbudziła w Jezusie nie tylko smutek, ale i gniew. Nie zwracając dalej na nich uwagi, powiedział do człowieka stojącego na środku:
— Wyciągnij rękę!
A ten uczynił to, co polecił mu Jezus, i jego ręka została uzdrowiona. 6#Mt 22,15‐16; Mk 12,13Faryzeusze zaś po wyjściu z synagogi uzgodnili ze zwolennikami Heroda#Chodzi o Heroda Antypasa, rządcę Galilei w latach 4 r. p.n.e. – 39 r. n.e. Herod i jego zwolennicy sprzeciwiali się nastrojom mesjańskim, bo widzieli w nich zarzewie powstania przeciw panowaniu Rzymian. Judea w tym czasie stanowiła część imperium rzymskiego, a Herod był u władzy z nadania Rzymu., iż zabiją Jezusa.
7 # Łk 6,17‐19 Tymczasem Jezus ze swymi uczniami ruszył ponownie w kierunku jeziora. Wielkie tłumy szły za Nim. Byli to ludzie z Galilei, z Judei, 8#Mt 4,25z Jerozolimy, z Idumei, a także z terenów położonych za Jordanem oraz z okolic Tyru i Sydonu#Galilea, Judea ze stolicą w Jerozolimie i Samarią tworzyły dość górzystą krainę. Idumea to kraina na południe od Judei i Morza Martwego. Tyr i Sydon to dwa duże porty śródziemnomorskie, które leżały na północny zachód od Jeziora Galilejskiego, już na tzw. terenach pogańskich, w Syrii (obecnie jest to Liban).. Przychodzili do Niego, gdyż słyszeli, co czyni. 9#Mk 4,1; Łk 5,3Jezus polecił swym uczniom, by mieli w pogotowiu łódź, na wypadek gdyby nie udało się im zapanować nad tłumem. Ludzie bowiem cisnęli się tak bardzo, iż omal Go nie stratowali. 10#Mt 14,36; Mk 4,1; Mk 5,30; Mk 6,56Cierpiący na różnego typu dolegliwości, widząc, jak wielu zostało uzdrowionych przez Jezusa, wprost rzucali się na Niego, by chociaż Go dotknąć. 11#Mt 8,29Łk 4,41; Dz 16,16‐17Także duchy nieczyste, widząc Go, padały przed Nim z głośnym wołaniem:
— Ty jesteś Synem Boga!
12 # Mk 1,24‐25.34 Lecz On surowo je karcił, gdyż nie chciał, by ludzie z ich ust dowiadywali się czegokolwiek o Nim#Nie takich heroldów chciał mieć Jezus. Podobnie postąpił Apostoł Paweł w Filippi (por. Dz 16,16‐18). Wynika z tego, że ludzie będący pod wpływem złego ducha, nawet jeśli głoszą prawdę, wyrządzają więcej szkody sprawie ewangelizacji, niż gdyby nic nie mówili..
Ustanowienie Dwunastu Apostołów
(Mt 10,1‐4; Łk 6,12‐16)
13Pewnego dnia przywołał do siebie tych z uczniów, których sam wybrał, i razem z nimi wszedł na wzgórze. 14#Mk 6,30A było ich dwunastu. Tam ustanowił ich swymi osobistymi Wysłannikami, czyli Apostołami. Im dał przywilej ciągłego przebywania ze sobą, a także zaczął ich przygotowywać do misji głoszenia Dobrej Wiadomości o Bożym Królestwie. 15#Mk 6,7Obdarzył ich także władzą wyrzucania demonów. 16#Mt 16,17‐18; J 1,42Tymi Dwunastoma byli: Szymon, którego Jezus nazwał Piotrem, 17#Mt 16,18; Łk 9,54; J 1,42Jakub#Człowiek ten zwany był także Jakubem „Starym” (ewentualnie „Starszym” lub „Większym”)., syn Zebedeusza, oraz Jan, jego brat, którym Jezus nadał przydomek Boanerges, co znaczy „Synowie Gromu”. 18#Łk 9,54Dalej do grona Dwunastu zaliczył: Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba#Zwany także Jakubem „Młodym” (ewentualnie „Młodszym” lub „Mniejszym”). Czasami jest on mylony z jeszcze jednym Jakubem – autorem Listu Jakuba – synem Kleofasa, przez którego był skoligacony z Jezusem. Ten Jakub zwany jest przez historyków Jakubem „Sprawiedliwym”., syna Alfeusza, a także Tadeusza, Szymona Kananejczyka 19#Mt 26,25; Mt 27,3; J 18,2.5oraz Judasza zwanego Iskariotą, który później Go zdradził.
Konflikt w sprawie tożsamości Jezusa i grzech przeciwko świadectwu Ducha Świętego Boga
(Mt 12,22‐50; Łk 8,19‐21; Łk 11,14‐23; Łk 12,10)
20 # Mk 2,2; Mk 6,31 Po tym wydarzeniu Jezus i uczniowie wrócili do Kafarnaum#Dosł. „do domu”. Z Mt 8,20 i Łk 9,58 wiemy, że Jezus nie miał własnego domu. Jego miejscem pobytu w czasie publicznej służby był najprawdopodobniej dom Piotra w Kafarnaum.. Tam również zebrał się wielki tłum, który napierał tak bardzo, iż nie mogli spokojnie się posilić. 21#J 7,5.20; J 8,48.52; J 10,20Kiedy zaś członkowie najbliższej rodziny#Z wersetu 31 dowiadujemy się, że to matka Jezusa oraz Jego kuzyni i kuzynki byli tymi osobami, które przyszły pochwycić Jezusa. Najwyraźniej w tym czasie poddali się oni presji otoczenia, głównie ludzi z Nazaretu, którzy uważali Jezusa za szaleńca. Jezusa dowiedzieli się, że wrócił On do Kafarnaum, natychmiast się tam udali#Rodzina Jezusa mieszkała w Nazarecie. Do Kafarnaum mieli ok. 40 km w linii prostej., by Go pochwycić#„Pochwycić” – oryginalnie użyte tu słowo (gr. krateo) ma w tym kontekście sens aresztowania, zabrania siłą, powstrzymania od czynienia czegoś. Rodzina była bowiem odpowiedzialna za opiekę nad chorymi ludźmi, a uczeni w Piśmie – ówczesne autorytety religijne – głosili, że Jezus oszalał. W tamtych czasach ludzi chorych psychicznie zwykle więziono, zakuwano w dyby lub krępowano łańcuchami.. Słyszeli bowiem plotkę, iż postradał rozum. 22#Mt 9,34; Mt 10,25; J 7,20; J 8,48.52; J 10,20Pomówienie to rozpowszechniali przybyli z Jerozolimy uczeni w Piśmie, którzy twierdzili, że Jezus ma w sobie Belzebuba i mocą tego zwierzchnika sił ciemności usuwa demony. 23Tymczasem Jezus przywołał owych uczonych i tak do nich przemówił:
— To, co mówicie, nie ma żadnego sensu. W jakim bowiem celu szatan miałby usuwać to, co należy do niego? 24Przecież żadne królestwo rozdwojone i skłócone wewnętrznie nie może przetrwać, lecz zmierza do zagłady.
25 Podobnie dzieje się z każdym gospodarstwem # Gr. oikia – dosł. „dom”. Jednak w czasach antycznych słowo to było również synonimem szeroko pojętej rodziny, do której zaliczano także niewolników. , które jest wewnętrznie podzielone. Nie ma ono szansy na przetrwanie! 26Gdyby więc przyjąć waszą logikę i uznać, że szatan występuje przeciwko samemu sobie, oznaczałoby to, iż jego królestwo jest wewnętrznie podzielone, a koniec jego samego bliski. 27#Iz 49,24‐25Dlaczego w ogóle nie przychodzi wam na myśl, iż być może ktoś potężniejszy wkroczył na teren#Gr. oikia – tu w sensie „dominium” (sfery posiadania).szatana, by wyrwać#Gr. diarpadzo – czasownik ten składa się z przedrostka dia‐, którego jedną z funkcji (obok zaznaczenia separacji) jest wzmocnienie znaczenia (intensyfikacja) czynności opisanej rdzeniem harpadzo („przejąć coś”, złupić”, „rozerwać na części”).mu to, co do niego należy? Coś takiego nie mogłoby się jednak wydarzyć, gdyby wcześniej ten siłacz i drapieżca nie został pokonany i związany#Jezus odnosi się tu do Iz 49,24‐26 i wskazuje uczonym w Piśmie właściwy sposób myślenia. Jego przybycie na Ziemię w pełni mocy Ducha Bożego było wtargnięciem na terytorium szatana, a dokonywane przez Niego wypędzenia demonów – zwycięstwami wyrywającymi kolejnych ludzi z niewoli ciemności.!
28 # Łk 12,10; 1 J 5,16 Dlatego uroczyście oświadczam wam, że wszelkie grzechy i bluźnierstwa, jakie ludzie popełniają przeciwko sobie, mogą zostać im odpuszczone # Z innych miejsc Bożego Słowa wiemy dodatkowo, że są pewne warunki takiego odpuszczenia, do których należą przede wszystkim: (1) opamiętanie się (gr. metanoia – całkowity zwrot w myśleniu i życiu) oraz (2) zgodzenie się z Bogiem co do Jego poglądu na grzech (gr. homologeo, które często jest tłumaczone jako „wyznanie” grzechu). Więcej w Komentarzu NPD → Wyznanie grzechu. , 29#Mk 3,22; 1 J 5,16jednak gdyby ktoś dopuścił się bluźnierstwa względem Ducha Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION.i trwał#Większość przekładów nie uwzględnia specyficznego czasu greckiego (aorystu), który został tu użyty, ten zaś wskazuje na trwające konsekwencje wydarzenia mającego miejsce jeden raz w przeszłości. W Biblii znajdujemy potwierdzenie tego, że jeśli nawet ktoś początkowo bluźnił przeciwko świadectwu Bożego Ducha, które jest zawarte w Chrystusie, ale później się opamiętał i w pokorze poddał się Chrystusowi, uznając Go za swego PANA i Zbawiciela, otrzymał przebaczenie. Miało to miejsce na Golgocie. Jeden z ukrzyżowanych z Jezusem bandytów najpierw Mu bluźnił, lecz w końcu się opamiętał (por. Mt 27,44; Mk 15,32; Łk 23,39‐43), a Jezus, uznając prawdziwość jego opamiętania się (gr. metanoia), obiecał mu wejście do Raju (stan pośredni w drodze do Królestwa Bożego).w tym, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, ponieważ taka osoba będzie na wieki winna popełnienia fundamentalnego grzechu#Pycha i odrzucenie Bożej woli jest odwiecznym grzechem fundamentalnym. Tego grzechu dopuścił się szatan i do tego samego zwodzi innych..
30 # J 7,20; J 8,48.52; J 10,20 To wszystko Jezus powiedział do nich, ponieważ twierdzili, że jest opętany przez ducha nieczystego#Z tekstu wynika, że „grzech przeciwko Duchowi Świętego Boga” jest fundamentalnym grzechem przeciwko Jezusowi – przeciw Jego świętej naturze i Jego świętemu Słowu, i świętemu dziełu. Grzech ten polega na negowaniu świadectwa Bożego Ducha, którego celem przyjścia było przecież: (a) otoczenie chwałą Jezusa – por. J 16,14‐15; (b) świadczenie o Jezusie i przyprowadzanie ludzi do Jezusa – J 15,26 i J 16,13‐15; (c) przekonanie świata o tym, że dzieło zbawienia człowieka jest możliwe tylko w Jezusie – J 16,8‐11; oraz (d) przeprowadzanie wierzących przez proces uświęcenia, tzn. stopniowe kształtowanie ich charakterów na wzór charakteru Jezusa, odpowiednio do standardów Bożego Królestwa. Bez tego bowiem nikt nie ujrzy PANA (Hbr 12,14). Z powyższych powodów grzech ten odnosi się wyłącznie do ludzi, którzy w swej pysze i arogancji odrzucają świętość Jezusa oraz Boży plan zbawienia, jaki został w Nim złożony. Nie ma możliwości, aby taki grzech zaistniał w życiu wierzącego człowieka, który całą swoją ufność składa w Chrystusie. Zaistnienie takiego grzechu jest bowiem związane z permanentnym odrzucaniem ŚWIADECTWA Ducha Świętego Boga O JEZUSIE i trwaniem w takim odrzuceniu do fizycznej śmierci. Jest zatem logiczne i oczywiste (w kontekście całej Biblii), że każdy, kto odrzuca dzieło Boga w Chrystusie i trwa w tym do końca swego życia, nie jest i nie będzie zbawiony, gdyż w swej dumie i pysze przyjął – zamiast Bożej Prawdy – kłamstwo szatana..
31 # Mk 6,3; J 2,12; J 7,3‐5; Dz 1,14 W tym momencie przybyła matka Jezusa wraz z Jego krewnymi#Gr. adelfoi. Słowo to często jest tłumaczone jako „bracia”, jednak w kulturowym sensie mogło ono oznaczać nie tylko rodzonych braci, ale także kuzynów i dalszą rodzinę. Terminologia żydowska, w porównaniu z naszą, miała słabo rozwinięte słownictwo dotyczące koligacji rodzinnych. Do dziś na Bliskim Wschodzie słowem „brat” lub „siostra” określa się również dalszych członków rodziny, których my nazywamy kuzynami. Pierwsi chrześcijanie także zwali siebie wzajemnie braćmi i siostrami. Więcej w przypisie do J 19,27 oraz we wstępie do Listu Jakuba.
. Stanęli oni z dala od tłumu i posłali do Niego wiadomość, by do nich podszedł. 32Tymczasem przez tłum otaczający Jezusa przebiegła wiadomość: „Twoja matka wraz z Twoją rodziną#Dosł. „z Twoimi braćmi (krewnymi) i siostrami (kuzynkami)”. Dalej, w wersetach 33‐34, jest tak samo. czekają tam na Ciebie”.
33On jednak tak się odezwał:
— Czy chcecie wiedzieć, kto prawdziwie jest moją rodziną # Gr. adelfoi – krewnymi. – bliższą mi niż matka i krewni?
34 # J 20,17; Rz 8,29; Hbr 2,11 I ogarniając wzrokiem uczniów zebranych dookoła Niego, rzekł:
— Oto moja matka i moja rodzina! 35#J 7,17; J 9,31Kto pełni wolę Boga, jest mi jak matka, brat, siostra, kuzyn czy kuzynka#Zapis Marka o grzechu przeciwko Duchowi Świętego Boga znajduje się w środku narracji mówiącej o tym, że nawet ziemska rodzina Jezusa dała się czasowo zwieść kłamstwom ówczesnych przywódców religijnych, którzy głosili, że Jezus jest szaleńcem opętanym przez Belzebuba.!
Chwazi Kounye ya:
Marka 3: NT NPD
Pati Souliye
Pataje
Kopye
Ou vle gen souliye ou yo sere sou tout aparèy ou yo? Enskri oswa konekte
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.