Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 8-ից

Կիսվել

Ийги топырактагылар, болса, олар соьзди эситкеннен сонъ, оны огырлы эм алал юректе саклап, туьзимлик пен онъыс беруьвшилер.

А шоькирли коьгемликке туьскенлери – соьзди эситуьвшилер, ама оьз йоллары ман кеткенде, кайгы, байлык, яшав завкы ман алданып бастырыладылар эм онъыс бермейдилер.

А таска туьскенлери – олар соьзди эситип, куванып кабыл этуьвшилер, ама куьшли тамырсыз болганыннан, ынанувлары кесек заманга етип, сынав вакытта иманнан шыгатаганлар боладылар.

Сонъ Иса сокталарына: «Сизинъ иманынъыз кайда ды?» – деди. Олар, коркып эм хайранланып, бир бирлерине: «Бу ким экен? Ол елге де, сувга да буйырады, эм олар Ога бойсындылар!» – деп айттылар.

А йол шетине туьскен урлыклар – олар соьзди эситуьвшилер, ама сонъыннан ибилис келеди, олар ынанып куткарылмасын деп, юреклериннен соьзди алып кетеди.

Белгили болмаяк ясыртын зат йок эм, билинмей, тыска шыкпай калаяк сыр болмайды.

Сонда хатын, энди билинмей калмаягын коьрип, касына ювыклады да, калтырап, Онынъ аягына йыгылды эм буьтин халк алдында не себептен Ога колын тийгисткенин эм сол саьатлей сав болганын ашык айтты. Сонда ога Иса: «Кызым, иманынъ сени куткарды. Тынышлык пан бара бер», – деди.

Сокталары Онынъ янына келип: «Насихатшы, насихатшы! Аьлек болаятырмыз!» – деп уянттылар. Иса турды, елди де, сувдынъ толкынласувын да тыйдырды. Давыл ятысты эм тыныклык энди.