ខគម្ពីរពេញនិយមពី Geinis 6

ចែក​រំលែក

B'aithreach leis Dhia an duine do chruthú ar an talamh. Agus bhí brón mór in a chroidhe.

Agus ar fheicsint do Dhia gur mhór é cionntacht an daoine ar an talamh, agus go raibh dúil a chroidhe i gcómhnaidhe a' claonú chun an uilc

Acht fuair Naoi grása i bhfiadhnuise an Tighearna.

Is iad geinealaigh Naoi. Ba duine fíreannta iomlán Naoi ar a gheinealacha. Do shiúbhail sé le Dia.

Agus deir sé: “Scriosfaidh mé an duine a chruthuigh mé, ó éadán na talmhan eadar duine agus beitheach, néithe a snámhas (ar thalamh) go fui éanlaith an aeir, óir is aithreach liom go dtearn mé iad.”

Agus in-a dhéidh sin toisigheadh ar mhéadú na ndaoine ar éadan na talmhan: agus rugadh níngheanna dhóbhtha. Chonnaicthas do mhic Dé go rabh níngheacha na ndaoine sgiamhach agus ghlacadar chuca féin mná (chéile) d'á raogha féin. Agus 'deir Dia: “Ní fhanfaidh mo spiorad san duine i gcó mhnaidhe, de bhrigh gur feóil eisean. Agus bhus laethe dó—céad agus fiche blian.” Anois, do bhí fathaigh an an talamh san am úd. Óir an uair chuaidh mic Dé isteach chuig níngeacha na ndaoine, agus gheineadar clann dóbhtha, b'iad sin fathaigh agus fir chliumhala na sean-aimsire.

Agus rinne Naoi gach uile rud d'ar órduigh Dia dhó a dheanamh.

Dubhairt sé le Naoi: “Tá críoch an uile fheola i m'fhiadhnuise, óir tá an talamh líonta d'urcóid thríotha-san, agus scriosaidh mé iad agus an talamh chomh maith.

Dean duit féin áirc de shaltaí adhmaid. Dean ionaid (seomraí) bheaga san áirc, agus cuir ‘pic’ air, astoigh agus amuigh.

Agus ar fheicsint an peaca sin (truailleadh) do Dhia; óir do thruailligh an fheoil go léir í féin ar an talamh.

Agus béarfaidh tú leat, de gach nidh beo de gach feoil, dhá cheann de gach saghas isteach san áirc leat, eadar feardha agus beandha