យេរេមា 6

6
ខ្មាំង​សត្រូវ​ឡោម‌ព័ទ្ធ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម
1ឱ​ពួក​កូន​ចៅ​បេនយ៉ាមីន​អើយ
ចូរ​រត់​ទៅ ចូរ​ចេញ​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម​ទៅ
ហើយ​ផ្លុំ​ត្រែ​នៅ​ត្រង់​ត្កូអា ត្រូវ​ដុត​ភ្លើង​ទុក​ជា​ទី​សម្គាល់
នៅ​ត្រង់​បេត-ហាកេរែម​ដែរ
ពី​ព្រោះ​មាន​សេចក្ដី​អាក្រក់​បាន​ចេញ​ពី​ទិស​ខាង​ជើង
ព្រម​ទាំង​ការ​បំផ្លាញ​យ៉ាង​ធំ។
2ឯ​កូន​ស្រី​ស៊ីយ៉ូន​ដ៏​ល្អ​រុងរឿង​នោះ
យើង​នឹង​បំផ្លាញ​ចោល។
3ពួក​គង្វាល​នឹង​នាំ​ហ្វូង​ចៀម​របស់​គេ​ទៅ​ក្រុង​នោះ
គេ​នឹង​បោះ​ជំរំ​នៅ​ជុំ‌វិញ
គេ​នឹង​ឃ្វាល​ហ្វូង​ចៀម​របស់​គេ
តាម​កន្លែង​រៀងៗ​ខ្លួន។
4ចូរ​ចាត់​ចែង​ច្បាំង​នឹង​ទី​ក្រុង​នេះ​ចុះ
ចូរ​រៀបចំ យើង​នឹង​ឡើង​ទៅ​ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ​ត្រង់
វរ​ហើយ​យើង ពី​ព្រោះ​ថ្ងៃ​ជ្រេ​ហើយ
ស្រមោល​ល្ងាច​ក៏​កាន់​តែ​វែង​ទៅ។
5ចូរ​ក្រោក​ឡើង យើង​នឹង​ឡើង​ទៅ​ទាំង​យប់
យើង​នឹង​បំផ្លាញ​អស់​ទាំង​ដំណាក់​របស់​គេ
6ព្រះ‌យេហូវ៉ា​នៃ​ពួក​ពល‌បរិវារ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា៖
ចូរ​កាប់​ដើម​ឈើ ហើយ​ជីក​ស្នាម​ភ្លោះ
ទាស់​នឹង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម​ទៅ
នេះ​ហើយ​ជា​ទី​ក្រុង​ដែល​ត្រូវ​ទោស
ដ្បិត​នៅ​កណ្ដាល​នោះ
មាន​សុទ្ធ​តែ​ការ​សង្កត់‌សង្កិន។
7អណ្តូង​ផុស​ទឹក​ចេញ​មក​ជា​យ៉ាង​ណា
ទី​ក្រុង​នេះ​ក៏​ផុស​ចេញ​ជា​អំពើ​អាក្រក់​យ៉ាង​នោះ​ដែរ
មាន​ឮ​សុទ្ធ​តែ​ការ​ច្រឡោត និង​ការ​បំផ្លាញ
ឃើញ​មាន​តែ​ជំងឺ​ឈឺ និង​របួស​នៅ​មុខ​យើង​ជា‌និច្ច។
8ឱ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម​អើយ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាង​ចាល
ក្រែង​ព្រលឹង​យើង​ព្រាត់​ចេញ​ពី​អ្នក
ក្រែង​លោ​យើង​បំផ្លាញ​អ្នក
ឲ្យ​ទៅ​ជា​ស្រុក​ចោល​ស្ងាត់​ទទេ។
9ព្រះ‌យេហូវ៉ា​នៃ​ពួក​ពល‌បរិវារ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា៖
គេ​នឹង​ប្រឡេះ​ពួក​សំណល់​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​អស់​រលីង
ដូច​ជា​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ចូរ​ដាក់​ដៃ​អ្នក​ទៅ​ក្នុង​កព្ឆោ​វិញ
ដូច​ជា​អ្នក​បេះ​ផ្លែ។
10តើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និយាយ ហើយ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ដល់​អ្នក​ណា
ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្តាប់​តាម
មើល​ត្រចៀក​គេ​មិន​បាន​កាត់​ស្បែក ទេ
គេ​ស្តាប់​មិន​ឮ មើល៍ ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា
ត្រឡប់​ជា​ទី​មើល‌ងាយ​ដល់​គេ
គេ​មិន​យក​ជា​ទី​រីក‌រាយ​ចិត្ត​ឡើយ។
11ដូច្នេះ ខ្លួន​ខ្ញុំ​មាន​ពេញ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្រោធ
របស់​ព្រះ‌យេហូវ៉ា ខ្ញុំ​ទប់​ចិត្ត​ទៀត​មិន​បាន​ទេ
បើ​ដូច្នេះ ចូរ​ចាក់​ទៅ​លើកូន​ក្មេង​តាម​ផ្លូវ
ហើយ​លើ​ជំនុំ​ពួក​កំលោះៗ
ដ្បិត​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​យក​ទាំង​ប្ដី និង​ប្រពន្ធ
ទាំង​មនុស្ស​ចាស់​ជរា​ផង។
12ផ្ទះ​គេ​នឹង​ក្លាយ​ជា​របស់​អ្នក​ដទៃ
ព្រម​ទាំង​ស្រែ​ចម្ការ និង​ប្រពន្ធ​របស់​គេ​ដែរ
ដ្បិត​យើង​នឹង​លូក​ដៃ​ទៅ​លើ​ពួក​អ្នក​ស្រុក
នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា។
13ពី​ព្រោះ​ចាប់​តាំង​តែ​ពី​អ្នក​តូច​បំផុត
ដល់​អ្នក​ធំ​បំផុត​ក្នុង​ពួក​គេ
សុទ្ធ​តែ​លង់​ទៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​លោភ
ហើយ​ចាប់​តាំង​ពី​ហោរា​ទៅ​ដល់​សង្ឃ
គ្រប់​គ្នា​ក៏​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ភូត‌ភរ​ដែរ។
14គេ​បាន​មើល​របួស​របស់​ប្រជា‌រាស្ត្រ​យើង
ឲ្យ​សះ​តែ​បន្តិច‌បន្តួច​ទេ
ដោយ​ពោល​តែ​ពាក្យ​ថា​សុខៗ​ប៉ុណ្ណោះ
ក្នុង​កាល​ដែល​ឥត​មាន​សេចក្ដី​សុខ​ឡើយ។
15កាល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ការ​គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម
នោះ​តើ​គេ​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​ឬ​ទេ?
ទេ គេ​មិន​បាន​ខ្មាស​សោះ
ក៏​មិន​ទាំង​ឡើង​មុខ​ក្រហម
ដូច្នេះ គេ​នឹង​ដួល​ទៅ​ជា‌មួយ​ពួក​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ដួល
ព្រះ‌យេហូវ៉ា​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
នៅ​វេលា​ដែល​យើង​ធ្វើ​ទោស​ដល់​គេ
នោះ​គេ​នឹង​ត្រូវ​ចំពប់​ដួល​ជា​ពិត។
16ព្រះ‌យេហូវ៉ា​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា៖
ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈរ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​មើល​ចុះ
ត្រូវ​ឲ្យ​សួរ​រក​ផ្លូវ​ចាស់​ទាំង​ប៉ុន្មាន
មើល​មាន​ផ្លូវ​ណា​ដែល​ល្អ រួច​ដើ​រ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ចុះ
នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​សេចក្ដី​សម្រាក​ដល់​ព្រលឹង
តែ​គេ​ប្រកែក​ថា៖ យើង​រាល់​គ្នា​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​ទេ។
17យើង​ក៏​បាន​ដាក់​ពួក​ចាំ​យាម​ឲ្យ​ត្រួត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ឲ្យ​ប្រាប់​ថា៖ ចូរ​ប្រុង​ស្តាប់​សូរ​ត្រែ
តែ​គេ​ប្រកែក​ថា៖ យើង​មិន​ព្រម​ស្តាប់​ទេ។
18ដូច្នេះ ចូរ​ស្តាប់​ចុះ អស់​ទាំង​សាសន៍
ហើយ​ក្រុម​ជំនុំ​អើយ
ចូរ​ដឹង​ពី​សេចក្ដី​ដែល​ត្រូវ​កើត​ដល់​គេ។
19ម្នាល​ផែនដី​អើយ ចូរ​ស្តាប់​ចុះ
មើល៍ យើង​នឹង​នាំ​សេចក្ដី​អាក្រក់​មក​លើ​ជន​ជាតិ​នេះ
គឺ​ជា​ផល​នៃ​គំនិត​របស់​គេ
ដោយ​ព្រោះ​គេ​មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ពាក្យ​របស់​យើង​ទេ
ឯ​ចំណែក​ក្រឹត្យ‌វិន័យ​របស់​យើង
នោះ​គេ​បាន​បោះ‌បង់​ចោល​ហើយ។
20តើ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដែល​មាន​កំញាន
មក​ពី​ស្រុក​សេបា និង​ឫស​កន្ធាយ​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ
មក​ឲ្យ​យើង​ដូច្នេះ?
យើង​មិន​ទទួល​តង្វាយ​ដុត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ
ហើយ​យញ្ញ‌បូជា​របស់​អ្នក
ក៏​មិន​គាប់​ចិត្ត​ដល់​យើង​ដែរ។
21ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ព្រះ‌យេហូវ៉ា
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា៖
មើល​យើង​នឹង​ដាក់​ថ្ម​ចំពប់​មួយ​នៅ​មុខ​ជន​ជាតិ​នេះ
ហើយ​ទាំង​ឪពុក ទាំង​កូន​នឹង​ចំពប់​លើ​ថ្ម​នោះ​ជា‌មួយ​គ្នា
ហើយ​ទាំង​អ្នក​ជិត​ខាង និង​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​គេ​ផង
គេ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទាំង​អស់។
22ព្រះ‌យេហូវ៉ា​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា៖
មាន​ជន​ជាតិ​មក​ពី​ស្រុក​ខាង​ជើង
គឺ​សាសន៍​មួយ​យ៉ាង​ធំ ដែល​នៅ​ចុង​ផែនដី
នឹង​ត្រូវ​កម្រើក​ឡើង។
23គេ​ចាប់​កាន់​ធ្នូ និង​លំពែង
ជា​សាសន៍​សាហាវ ឥត​ត្រា​ប្រណី
សំឡេង​គេ​ក៏​លាន់​ឮ​សន្ធឹក​ដូច​ជា​សមុទ្រ
គេ​សុទ្ធ​តែ​ជិះ​សេះ​តម្រៀប​ជា​ក្បួន​ទ័ព
ដូច​ជា​មនុស្ស​ដែល​ចូល​ទៅ​ច្បាំង
ឱ​កូន​ស្រី​ស៊ីយ៉ូន​អើយ គឺ​ច្បាំង​នឹង​អ្នក​ហើយ។
24យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ឮ​សូរ​ពី​ការ​នោះ​ហើយ
ដៃ​យើង​ក៏​បាន​ខ្សោយ​ទៅ
ហើយ​យើង​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ
ព្រម​ទាំង​ឈឺ​ចាប់
ដូច​ជា​ស្រី​ដែល​រៀប​នឹង​សម្រាល​កូន។
25កុំ​ចេញ​ទៅ​ចម្ការ​ឡើយ ក៏​កុំ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដែរ
ដ្បិត​ដាវ​របស់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ និង​សេចក្ដី​ស្ញែង​ខ្លាច
បាន​នៅ​ពាស‌ពេញ​ជុំ‌វិញ​ហើយ។
26ឱ​កូន​ស្រី​នៃ​ប្រជា‌រាស្ត្រ​របស់​យើង​អើយ
ចូរ​ស្លៀក​សំពត់​ធ្មៃ ហើយ​ននៀល​ក្នុង​ផេះ​ចុះ
ត្រូវ​កាន់​ទុក្ខ ដូច​ជា​កាន់​ទុក្ខ​នឹង​កូន​តែ​មួយ
ជា​ទំនួញ​យ៉ាង​ជូរ‌ចត់​បំផុត
ព្រោះ​មេ​បំផ្លាញ​នឹង​មក​លើ​យើង​រាល់​គ្នា​ភ្លាម។
27យើង​បាន​តាំង​អ្នក​ឡើង ឲ្យ​បាន​ដូច​ជា​ប៉ម​ចាំ​យាម
ហើយ​ជា​បន្ទាយ​នៅ​កណ្ដាល​ប្រជា‌រាស្ត្រ​យើង
ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​បាន​ស្គាល់
ហើយ​ល្បង​ល​ផ្លូវ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​គេ។
28គេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ពួក​បះ‌បោរ
គេ​ដើរ​ទៅ​មក ទាំង​មួល​បង្កាច់​មនុស្ស
គេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​លង្ហិន និង​ដែក
គេ​ប្រព្រឹត្ត​សេចក្ដី​ដ៏​លាមក​អាក្រក់​គ្រប់ៗ​គ្នា។
29ឯ​ស្នប់​ក៏​សប់​យ៉ាង​ខ្លាំង សំណ​បាន​សូន្យ​បាត់​ទៅ
ការ​ដែល​គេ​នៅ​តែ​សម្រង់​ទៀត នោះ​ជា​ឥត​អំពើ​សោះ
ដ្បិត​ពួក​អាក្រក់​មិន​ទាន់​បាន​ដក​ចេញ​នៅ​ឡើយ។
30មនុស្ស​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ហៅ​គេ​ជា​អាចម៍​ប្រាក់
ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​បាន​បោះ‌បង់​គេ​ហើយ។

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

យេរេមា 6: គកស១៦

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល