សុភា‌សិត 25

25
សុភា‌សិត​របស់​ព្រះបាទ​សាឡូម៉ូន
1នេះ​ក៏​ជា​សុភា‌សិត​របស់​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ដែរ
ជា​សេចក្ដី​ដែល​ពួក​ស្មៀន​របស់​ព្រះបាទ​ហេ‌សេ‌គា
ស្តេច​សាសន៍​យូដា បាន​ចម្លង​ទុក។
2សិរីរុង‌រឿង​របស់​ព្រះ​ស្ថិត​នៅ
ក្នុង​គម្រោង​ការ​លាក់​កំបាំង
ប៉ុន្តែ សិរីរុង‌រឿង​របស់​ពួក​ស្តេច​វិញ
គឺ​ស្វែង​យល់​បាន។
3ផ្ទៃ​មេឃ​ខ្ពស់​យ៉ាង​ណា
ហើយ​ផែនដី​ជ្រៅ​យ៉ាង​ណា
ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​របស់​ពួក​ស្តេច
ក៏​ស្ទង់​មើល​ដល់​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
4ចូរ​ដេញ​យក​អាចម៍​ប្រាក់​ចេញ
នោះ​នឹង​មាន​គ្រឿង​ចេញ​ពី​ពុម្ព
មក​សម្រាប់​ជាង​ខាត់
5ក៏​ដក​យក​មនុស្ស​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំពោះ​ស្តេច
នោះ​រាជ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បាន​តាំង​នៅ​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន
ក្នុង​សេចក្ដី​សុចរិត។
6ឯង​កុំ​បញ្ចើ​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​ស្តេច​ឡើយ
ក៏​កុំ​ឈរ​នៅ​កន្លែង​របស់​អ្នក​ធំ​ដែរ
7ដ្បិត​បើ​គេ​មក​និយាយ​នឹង​អ្នក​ថា
«អញ្ជើញ​ឡើង​មក​ណេះ»
នោះ​ល្អ​ជា​ជាង​ត្រូវ​បន្ទាប​នៅ​ចំពោះ​អ្នក​ធំ
ដែល​ភ្នែកអ្នក​បាន​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ។
8កុំ​ប្រញាប់​នាំ​គេ​ឡើង​តុលា​ការ
ក្រែង​ដល់​ចុង​បំផុត
អ្នក​ជិត​ខាង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ខ្មាស​គេ
នោះ​មិន​ដឹងធ្វើ​ម្ដេច​ទៀត។
9ចូរ​ទៅ​ជជែក​រឿង​របស់​ឯង ចំពោះ​អ្នក​ជិត​ខាង
ដោយ​មាន​តែ​គ្នា​ពីរ​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ
កុំ​ឲ្យ​បើក​ការ​សម្ងាត់​របស់​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ
10ក្រែង​អ្នក​ដែល​ឮ គេ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឯង​ខ្មាស​វិញ
ហើយ​សេចក្ដី​អាម៉ាស់​របស់​ឯង
នឹង​មិន​ចេះ​បាត់​ឡើយ។
11ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​និយាយ​ចំ​ពេល
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ផ្លែ​សារី​មាស
ឆ្លាក់​ភ្ជាប់​នឹង​ក្បាច់​ប្រាក់។
12អ្នក​ដែល​ចេះ​ស្តី​បន្ទោស​ដោយ​ប្រាជ្ញា
ដល់​ត្រចៀក​ដែល​ព្រម​ស្តាប់​តាម
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ក្រវិល​មាស
និង​គ្រឿង​លម្អ​មាស​សុទ្ធ។
13អ្នក​នាំ​សារ​ស្មោះ​ត្រង់
ប្រៀប​ដូច​ជា​ត្រជាក់​នៃ​ហិមៈ​នៅ​រដូវ​ចម្រូត
ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​ចាត់​ប្រើ
ដ្បិត​អ្នក​នោះ​លំ‌ហើយ​ព្រលឹង​របស់​ចៅ‌ហ្វាយ​ខ្លួន។
14អ្នក​ណា​ដែល​អួត ដោយ​ពាក្យ​កំភូត
ពី​ទាន​ដែល​ខ្លួន​ឲ្យ
នោះ​ទុក​ដូច​ជា​ពពក
និង​ខ្យល់​ដែល​ឥត​មាន​ភ្លៀង។
15ដោយ​ការ​ខំ​អត់‌ធ្មត់
នោះ​ទើប​នឹង​បន្ទន់​ចិត្ត​របស់​ចៅ‌ហ្វាយ​បាន
ហើយ​អណ្ដាត​ស្រទន់​នឹង​អាច​បំបាក់​ឆ្អឹង​បាន​ដែរ។
16តើ​ឯង​រក​បាន​ឃ្មុំ​ហើយ​ឬ
ចូរ​បរិ‌ភោគ​តែ​ល្មម​សម​គួរ​ចុះ
ក្រែង​បរិ‌ភោគ​ឆ្អែត​ទៅ​នឹង​ក្អួត​ចេញ​មក​វិញ។
17កុំ​ឲ្យ​ជើង​ឯង​ចូល​ផ្ទះ​អ្នក​ជិត​ខាង
ជា​ញឹក​ញយ​ពេក​ឡើយ
ក្រែង​គេ​ធុញ​ទ្រាន់ ហើយ​ស្អប់​ឯង​វិញ។
18អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​បន្ទាល់​ក្លែង
ទាស់​នឹង​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ញញួរ ដាវ
និង​ព្រួញ​យ៉ាង​មុត។
19ការ​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ពឹង​ដល់​មនុស្ស​មិន​ស្មោះ
នៅ​គ្រា​លំបាក
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ធ្មេញ​បាក់ និង​ជើង​ពិការ។
20អ្នក​ណា​ដែល​ច្រៀង​ចម្រៀង
ឲ្យ​អ្នក​កើត​ទុក្ខ​ស្តាប់
នោះ​ដូច​ជា​ដោះ​អាវ​នៅ​រដូវ​ងារ
ឬ​ដូច​ជា​ចាក់​ទឹក​ខ្មេះ​ទៅ​លើមុខ​របួស។
21បើ​សត្រូវ​ឯង​ឃ្លាន ចូរ​ឲ្យ​វា​ស៊ី​ចុះ
បើ​វា​ស្រេក ត្រូវ​ឲ្យ​វា​ផឹក​ផង
22យ៉ាង​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​បង្គរ​រងើក​ភ្លើង
នៅ​លើ​ក្បាល​វា
ហើយ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​ឯង។
23ខ្យល់​ខាង​ជើង​រមែង​នាំ​ភ្លៀង​មក
ហើយ​អណ្ដាត​ដែល​និយាយ​ដើម​គេ
ក៏​នាំ​ឲ្យ​គេ​មាន​មុខ​មួ‌ម៉ៅ​ដូច្នោះ​ដែរ។
24ស៊ូ​នៅ​ក្នុង​ទី​កៀន​មួយ​នៅ​លើ​ដំបូល​ផ្ទះ
ជា​ជាង​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ធំ​ទូលាយ​ជា‌មួយ​ស្ត្រី
ដែល​ចេះ​តែ​រក​រឿង។
25ទឹក​បាន​ត្រជាក់​ដល់​ព្រលឹង​មនុស្ស
ល្វឹង‌ល្វើយ​ជា​យ៉ាង​ណា
ដំណឹង​ល្អ​ដែល​មក​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ
ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
26មនុស្ស​សុចរិត​ដែល​ចុះ​ចាញ់
ចំពោះ​មនុស្ស​អាក្រក់
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​រន្ធ​ទឹក​ល្អក់
ក៏​ដូច​ជា​ក្បាល​ទឹក​ដែល​ខូច​ហើយ​ដែរ។
27បើ​បរិ‌ភោគ​ទឹក​ឃ្មុំ​ច្រើន​ពេក នោះ​មិន​ល្អ​ទេ
ហើយបើ​ស្វែង​រក​កិត្តិ‌សព្ទ​ដល់​ខ្លួន
នោះ​ក៏ជា​បន្ទុក​យ៉ាង​ធ្ងន់​ដែរ។
28បើ​អ្នក​ណា​ដែល​មិន​ចេះ​គ្រប់‌គ្រង
លើ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ទី​ក្រុង​ដែល​រលំ
ហើយ​ឥត​មាន​កំផែង។

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

សុភា‌សិត 25: គកស១៦

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល