انجیل متی 5

5
موعظه کوه بلندی سر
1وقتی عیسی اَ جماعتش بینده، کوهی کفا اَشه و بِنِشت. اَدَمی شاگرده چَوه وَر بامنده 2و عیسی شروع بِکه چَوان تعلیم دیین و باتشه:
3«خَسّه بِبا اَوانی که روحک فقیرنده،
چون آسمانه پادشاهی،
چَوان کین بی.
4خَسّه ببا اَوه‌ای که ماتم زَدَنده،
چون اَوه تسلی گیرنده.
5خَسّه ببا اَوه‌ای که فروتَننده،
چون اَوه تمام دنیا صاحاب
بینده.
6خَسّه ببا اَوه‌ای که عدالته وَشیر و تَشیرنده،
چون اَوه سیر آبینده.
7خَسّه ببا اَوه‌ای که رحم کَرنده،
چون اَوانین رحم بی.
8خَسّه ببا اَوه‌ای که چَوان دله پاکاه،
چون اَوه خدا ویننده.
9خَسّه ببا اَوه‌ای که آشتی دییَنه پَشه اِسنده،
چون اَوانه خدا خوردَن واجِنده.
10خَسّه ببا اَوه‌ای که
صالح بییَنه واسِنه جفا بینده،
چون آسمانِه پادشاهی
چوان کینه.
11خَسه شاما ببا، اَدَمی که مردم چِمن واسِنه، شاما دِشمان دَینده و جفا دینده و دوری دوری هر بَد لاوَه‌ای شاما ضِد واجنده. 12خوش ببا و شادی بِکَراه چون شاما پاداش آسمانک پیله اِسه. چون اِنجوره نی اَ پیامبرانی که شاماک پران تر آمییَه بنده، جفاشان دینده.
نور و نمک
13«شاما دُنیا نِمَکِران. امّا اگم نمک اِشتن مزه از دس آدَیه، چنجور هَنی سُور آبی؟ دَه هیچی را بِدَرد نِخَره جز اِم که اَوه فِر آدَیام و مردم لنگه جیرانک بِماننده.
14«شاما دُنیا نورِران. شهری که کوهی کفا بِنو بی، نیبی اَوه نوین آکردن. 15هیچکس نی گردسوزه آنیگیره و اَوه سر پوشه جیرک نِنَیه، بلکم گِردسوزه چیروعدانه سرک اَنَیه تا نور همه‌ی اَوه ای که کییکنده، سرک دِگِنه. 16اِنجوره نی بِنیا شاما نور مردمه سرک دِگِنه تا شاما چاکَه کاران بیننده و شاما پِه که آسمانکه، اَوه ستایش بکرنده.
شریعت
17«فکر مَکرا که از آمییم تا تورات و پیامبران نوشته‌هان باطل بکرم: آمییَه نییم تا اَوان باطل بکرم، بلکم آمییِم تا اَوان انجام بِدَیم. 18چون حقیقتن، شامانه واجم، تا زمانی که آسمان و زمین اِشتن یاگاکه، هرگز ایگله نقطه یا همزه‌ای توراتک کم آنیبی، تا اِم همه که توراتک نیویشته بییَه انجام بیبی. 19پس هر کسی ایگله اِم شریعته ویلی ترین اَحکامه کم اهمیت بزانه و خَلکه باموجه اِنجوره بِکَرنده، آسمان پادشاهیک، ویلی ترین واجنده. امّا هر کسی اِم احکامه انجام بدَیه و اَوان خَلکه نی باموجه، اَونه آسمانه پادشاهیک پیله واجنده. 20چون شامانه واجِم، تا شاما صالح بیینک تورات معلمین و فریسی فرقه علماک پرانتر مبا، هرگز آسمانه پادشاهی دله دِنِشا.
خشم
21«اَشنوسرانه که قدیمیان نه واته شانه، ”قتل مکه، و هر کی که قتل بکره، محاکمه سزاوار بی.“ 22امّا از شامانه واجِم، هر کسی اِشتن برار را عصبانی آبی، محاکمه سزاواره؛ و هر کسی اِشتن برار ”توهین“ بکره، شورا پرانک محاکمه سزاواره؛ و هر کسی اِشتن برارنه احمق باجه، جهنمه آتشه سزاواره. 23پس اگم وقتی که رایره اِشته هدیه قربانگاک تقدیم بکری، ویرر آگِس که اِشته برا اِشته دَسک ناراحته، 24اِشته هدیه قربانگاک بِنه و اول بِش اِشته برارنه آشتی بکه و چاوَش بوره اِشته هدیه تقدیم بِکه. 25کسی نه که تک شکایت داره، هَلا که محاکمه را دلکش اَونه البحل، آشتی بِکه، مبادا که تِه ببره قاضی وَر و قاضی ته آدیه نگهبانه دَس و ته زندانک دِگِنی. 26حقیقتا، تنه واجم، که تا قِران آخَر آمَدیی، زندانک بَنِرایی.
شهوت
27«اَشنوسرانه که واتشانه، ”زنا مکه.“ 28امّا از شامانه واجم، هر کی شهوت نه ایگله زلی دییَسه، ه لحظه اِشتن دلکش اَ زلی نه زناش کرده. 29پس اگم اِشته راسَه چَشمَه باعث بیَریه که ته گُناه بکری، اَوه برآوَر و فِر آده،‌ چون اِشته را چاکتره که اِشته بدن ناقص بیبی تا اِم که تمان اِشته بدن جهنمک دِگِنه. 30و اگم اِشته راسَه دسه باعث بیریه که تِه گناه بکری، اَوه قطع بِکه و فِر آده، چون اِشته را چاکتره که اِشته بدن ناقص بیبی تا اِم که تمان اِشته بدن جهندمک دگنه.
طِلاق
31«ایزه نی واته بییَه که ”هر‌ کسی اِشتن زنر طلاق بدَیه، اَوه گه طلاقنامه‌ای آدَیه.“ 32امّا از شامانه واجم، هر کسی اِشتن زَنَر زنا غِیراض چی ای واسَنه طلاق بِدَیه، باعث بی اَ زلیه زنا کار بیبیه، و هر مردکی که طلاق اَرَکته زلی نه ویوه بِکَره، زناش کَرده.
قسم
33«و انجوره نی اَشنوسرانه که قدیمیان نه واته بییه، ”دوریه قسم مَخَه، و اَ قسمانی که خداوند نامنه خَردره وفا بِکه.“ 34امّا از شامانه واجم هرگز قسم مَخَرا، نه آسمانه قسم بخرا، چون که خدا پادشاهی تخته، 35و نه زمینه قسم بِخَرا، چون چَه پا نیینه یاگای، و نه اورشلیم شهره قسم بخَرا، چون که اَ پیله پادشاه شهره. 36و اِشتن سَره نی قسم مَخه، چون حتی نِتانی اِشته ایگله سَر میِه سیبی یا سیاه بکری. 37پس شاما ”بله“ ه ”بله“ بیبی و شاما”نه“ ه”نه“ بیبی، چون چِمه پرتر، شریره کاره.
انتقام
38«اَشنوسرانه که واته بییه، ”چَشم چَشمه عَوض و دندان دندانه عَوض.“ 39امّا از شاما نه واجم، شرور آدمه پرانک موِندرا. بلکم اگم کسی اِشته دیمه راسه طرفک ایگله سیله ای زنه، اِشته دیمه اَ طرفه نی آگردان چه طرفه را تا بزنه. 40و اگم کسی بِگَوه تِه محاکمه را ببره، تا اِشته شِیِه اَرگیره، اِشته کُته نی اَوه آده. 41اگم ایگله رومیه سربازی تِه مجبور بکره که چَوه بارِه دو کیلومتر ببری ته چهار کیلو متر ببه. 42اگم کسی ته منت بکره که اَوه چی ای آدیی، اَوه آده و کسی که تک قرض آخازه، اِشته دیمه اَوک آمَگردان.
دشمنان محبت کردن
43«اَشنوسرانه که واته بییه، ”اِشته قونشو نه خَش ببش و اِشته دشمنک متنفر بِبَش.“ 44امّا از شاما نه واجم شاما دشمنان نه خَش ببا و اَوانی که شاما جفا کرنده، را خیر دعا بِکَرا، 45تا شاما پییَر را که آسمانکه، خوردَن ببا. چون اَ اِشتن اُفتوعه چاکه آدمان و بده آدمان سَرک ای جور دِرَنه و اِشتن وارانه عادله آدمان و ظالمه آدمان سرک ای جور وارانه. 46اگم فقط کسانی نه خَش ببا که شامانه خَشنده، شاما را چِه پاداشی داره؟ آیا حتی خراجگیره نی اِیزه نکرنده؟ 47و اگم فقط شاما براران را سلام بکرا، ده چِه کاری رانی بکه که خلکه کارانک چاکتره؟ مگم بت‌ پرسته نی ایزه نکرنده؟ 48پس شاما گه کامل ببا اَجوره که زَ شاما آسمانیه په کامله.

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

انجیل متی 5: TIT

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល