Andinin-tSoratra Masina malaza indrindra nalaina tao amin'ny Fanisana 14

Hizara

Fa aza miodina amin’i Iaveh kosa ianareo, ary aza matahotra ny olona amin’izany tany izany, fa ho fihinana ho antsika izy ireo; ny fialofan’izy ireo efa niala taminy, ary isika omban’i Iaveh, ka aza matahotra azy ireo.»

Ela vao mitezitra i Iaveh, ary sesehena ny hatsaram-pony: mamela ny heloka sy ny fahotana izy, nefa tsy nataony ho tsy manan-tsiny ny meloka, fa mamaly ny heloky ny ray amin’ny zanaka, hatramin’ny taranaka fahatelo sy fahefatra.

Raha ankasitrahin’i Iaveh isika, dia hampiditra antsika amin’izany tany izany Izy sy hanome azy antsika; tany tondra-dronono aman-tantely izany.

Fa i Kaleba mpanompoko kosa, izay nanana hevitra hafa, ary niraikitra tsy nivadika tamiko, dia hampidiriko any amin’ny tany efa nalehany, ary hanana izany ny taranany.

Lazao amin’izy ireo hoe: Velona Aho, hoy i Iaveh; hataoko aminareo izay noteneninareo tamin’ny sofiko.

Ary hoy i Iaveh tamin’i Môizy: «Mandra-pahoviana no haniratsiràn’ity vahoaka ity Ahy? Ary mandra-pahoviana no tsy hinoany Ahy, na dia eo aza ny fahagagana rehetra nataoko teo afovoany?

Nimonomonona tamin’i Môizy sy i Aarôna ny zanak’i Israely rehetra, ka hoy ny fiangonana rehetra tamin’izy ireo: «Inay anie izahay maty tany an-tany Ejipta, na inay anie izahay maty atỳ amin’ity efitra ity.

Nandriatra ny fitafiany i Jôsoe, zanak’i Nona, sy i Kaleba, zanak’i Jefôna, anisan’ireo nisafo ny tany, ary niteny toy izao tamin’ny fiangonan’ny zanak’i Israely rehetra izy ireo: «Tany tsara indrindra ny tany notetezinay nosafoina.

Kanefa velona Aho, ary ho feno ny voninahitr’i Iaveh ny tany rehetra! Ka ireo olona rehetra nahita ny voninahitro amam-pahagagana nataoko tany Ejipta sy tany an’efitra, ireo izay efa naka fanahy Ahy impolo sahady, sady tsy nihaino ny feoko, dia tsy hahita mihitsy ny tany nampanantenaiko ny razany tamim-pianianana. Tsy misy hahita izany ireo naniratsira Ahy ireo.