Jôhany 2:1-11

Ary tamin’ny andro fahatelo dia nisy fampakaram-bady tany Kanà any Galilea; ary tao ny renin’i Jesoa. Nasaina ho amin’io fampakaram-bady io koa i Jesoa mbamin’ny mpianany. Ary satria efa lany ny divay, dia hoy ny renin’i Jesoa taminy: –Tapitra ny divain-dry zareo! Ary hoy i Jesoa tamin’ny reniny: –Ravehivavy, inona no tadiavinao amiko? Moa tsy efa tonga ve ny fotoanandroko? Dia hoy ny renin’i Jesoa tamin’ireo mpanompo: –Na inona na inona lazainy aminareo dia ataovy! Ary nisy siny vato enina nipetraka teo, ho fidiovana araka ny fanaon’ny Jiosy. Samy nahalany zato litatra eo ho eo ny siny tsirairay avy. Dia hoy i Jesoa tamin’ny mpanompo: –Fenoy rano ireto siny ireto. Dia nofenoiny hatramin’ny molony. Ary hoy i Jesoa tamin’ny mpanompo: –Tovozy amin’izao ka ento any amin’ny mpandahatra ny fanasana. Dia nentin’ireo mpanompo. Ary nanandrana ny rano nanjary divay ity mpandahatra ny fanasana, nefa tsy fantany izay niaviany (fa ireo mpanompo nanovo ny rano no nahafantatra). Dia niantso ny mpampakatra kosa ity mpandahatra ny fanasana ka nilaza taminy hoe: –Ny an’ny olona rehetra dia ny divay tsara no arosony aloha; ary rehefa mamomamo ny nasaina, vao arosony izay ratsiratsy kokoa. Fa ianao kosa dia nitahiry ny divay tsara hatramin’izao! Izany nataon’i Jesoa tao Kanà any Galilea izany no santatr’ireo famantarana narosony. Ary nasehon’i Jesoa ny voninahiny, ka nino Azy ny mpianany.