ПРОПОВЕДНИК 3
3
СУЕТА НА ЧОВЕЧКИТЕ НАПОРИ
3:1-5:19
А. Благоразумен однос кон живот
1. Сѐ има свое време
1Сѐ има свое доба, и секоја работа под небото свое време. 2Време за раѓање и време за умирање; време за садење и време за корнење на посаденото. Време за убивање и време за лечење; време за разурнување и време за градење. 4Време за плачење и време за смеење; Време за тажење и време за играње. 5Време за фрлање камења и време за собирање на камења; време за прегрнување и време кога се остава прегрнувањето. 6Време за барање и време за губење; време за пазење и време за отфрлање. 7Време за кинење и време за шиење; време за молчење и време за зборување. 8Време за љубење и време за мразење; време за војна и време за мир. 9Која е ползата на работникот од неговиот труд?
2. Неполезност на човеки стремежи
10Ја видов таа грижа, што Бог им ја даде на човечките синови, за да се трудат во тоа. 11Сѐ што прави Тој е прекрасно во свое време; им ја всадил вечноста во нивните срца, иако човек не може да ги постигне делата што Бог ги прави од почеток до крај. 12Знам дека нема друга среќа за човекот освен да се весели и да прави добро за време на својот живот. 13И кога човекот јаде и пие и ужива во својот труд, и тоа е Божји дар.
14И знам дека сѐ што прави Бог, останува довека. На тоа не може ништо да му се додаде, ниту може да му се одземе; а Бог прави така за да имаат стравопочитување од Него. 15Што суштествува, веќе било, и што ќе биде, веќе суштествувало; а Бог го обновува она што помина.
3. Неправедност. Човек и животни
16Уште гледам дека под сонцето: местото на судот, а таму - беззаконие и место правда - таму неправда. 17Реков во своето срце: „Бог ќе им суди и на праведникот и на злосторникот зашто тука има време за секакво нешто и за секое дело: 18реков во своето срце: „Луѓето се однесуваат така, што Бог може да покаже какви се навистина, дека се едни за други како ѕверови,“ 19Зашто навистина, кобта на луѓето и ѕверовите е една и иста. Како гинат едните, така гинат и другите; и дишат со еднаков здив, и човекот со ништо не го надминува ѕверот, зашто сѐ е суета. 20И едните и другите заминуваат на исто место; сите станаа од прав и се враќаат во правот. 21Кој знае дали човечкиот дух се искачува горе, а духот на ѕверот слегува долу во земјата? 22Согледувам дека нема друга среќа за човекот освен радоста во своето дело, зашто тоа му припаѓа, а кој ќе го доведе до тоа да дознае што ќе биде после него?
Селектирано:
ПРОПОВЕДНИК 3: MKB
Нагласи
Сподели
Копирај
Дали сакаш да ги зачуваш Нагласувањата на сите твои уреди? Пријави се или најави се
The Macedonian Bible: Old and New Testament, Konstantinov
Copyright © 1999, 2004, by Loukas Foundation ®
Used by permission of City Bible Foundation ® All rights reserved worldwide.