لوقا 17-ын алдартай Библийн эшлэлүүд

Хуваалцах

بعد وِ رِه بائوته: راست بَووش و بور ته ایمان ته رِه شفا هادا.»

اگه هفت بار در روز به ته گِناه هاکارده و هفت بار ته پَلی بییَمو و بائوته: ‹توبه کامبه› وِ رِه ببخش.»

اَتّا از اونا وقتی بَدییه که شفا بَییته در‌حالی‌که با صدای بِلِند خِدا رِه ستایش کارده بردَگِردِسته؛ و شه رِه عیسی لینگه سَر دِمبِدا و وِنجه تَشَکر هاکارده. اون جذامی سامری بی‌یِه.

پس شه ر مواظب بوشین. «اگه ته برار گِناه هاکانه وِ رِه توبیخ هاکان و اگه توبه هاکارده وِره بِبَخش.

عیسی بائوته: «مگر تموم اون ده نفر پاک نَیینه؟ پس نُه نفر دیگر کاجه دَرِنه؟

عیسی خِداوند جِواب هادا: «اگر ایمانی به کوچکی دونۀ خردل داشته بوشین توننی به این توت دار بایرین از ریشه بَکِندِسته در دریا کاشته بَووهه و شِمه دستور رِه انجام دِنه.

هر کی بخواهه شه جان رِه حفظ هاکانه اون رِه از دست دِنه و هر کی شه جان رِه خِدا دست هاده اون رِه حفظ کانده.

بعد عیسی به شه شاگِردون بائوته: «از لغزشها فرار نَوونه هاکاردن اما وای بر کسی که اوناره سبب بَووهه. وِره بِهتِر اینکه که اتا سنگ اسیو وِنه گِردن دوِندن و دِمبِدن دِریا دِله تا اینکه باعث لغزش اَتّا نو ایمان بَووهه.

قبل از بیمونه انسان ریکا روزگار مثلِ روزهای نوح هَسّه. مردِم خاردِنه و نوشینه و زن گِتِنه و شی کاردِنه تا اون روز که نوح بورده کشتی دِله. بعد سِل بیموهه و همه رِه هلاک هاکارده.